جام و جلال؛ از دلار 900 تومانی تا امروز

پرسپولیس اولین بازی دور برگشت لیگ برتر را یک برصفر از سایپا برد. جلال حسینی، کاپیتان تمام نشدنی سرخپوشان در این بازی هم دروازه حریف را گشود تا چهارمین گل فصلش را زده باشد. به همین مناسبت چهار نکته بخوانید از آقای شماره چهار؛ مردی که این روزها مطبوعات برای توصیفش «تیتر» کم آورده اند.

* اول: جلال حسینی با هشت قهرمانی، پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران به شمار می رود. حسینی یک بار با سایپا، سه بار با سپاهان و چهار بار با پرسپولیس فاتح لیگ برتر شده است. اولین قهرمانی او با سایپا، بهار 86 در لیگ ششم حرفه ای به دست آمد. در زمان ثبت اولین قهرمانی لیگ برتری حسینی، دلار در بازار آزاد 930 تومان بود، سکه تمام بهار آزادی 172 هزار تومان معامله می شد و پراید 8 میلیون تومان قیمت داشت. آن زمان آریا برزگر، هم تیمی امروز حسینی فقط پنج سال داشت و مهدی عبدی 9 ساله بود. در این فاصله جلال هفت قهرمانی دیگر به دست آورد، مسابقات ملی اش را به عدد 115 رساند و بدون تردید هنوز یکی از پرانگیزه ترین بازیکنان ایرانی برای کسب موفقیت های بیشتر به شمار می رود. این همه اشتیاق و تداوم، راز اصلی جاودانگی جلال است.

* دوم: یکی از نمادهای «استعداد سوخته» در فوتبال ایران پیام صادقیان است. بازیکن پیشین ذوب آهن و پرسپولیس، یک دوره درخشش داشت، به شهرت رسید و ثروت جمع کرد. پس از آن چنان از روی ریل بیرون افتاد که امروز در 29 سالگی، سال هاست بازنشسته شده. پیام بعدتر حتی در مسیر راه اندازی سایت شرط بندی هم افتاد و حکم محرومیت 15 ساله گرفت. وقتی از او پرسیدند چرا، گفت: «در فوتبال به هر چه می خواستم رسیدم. یادتان نیست جلوی ملوان چه پاس گلی به خلعتبری دادم؟» سقف آرزوهای پیام این بود که یک پاس گل قشنگ در یک بازی لیگی بدهد؛ آن هم برای تیمی که آخر فصل قهرمان نشد. صادقیان فقط با پنج بازی ملی، بدون کسب حتی یک جام اقناع شد. در نقطه مقابل جلال حسینی را داریم که هر روز بهتر از دیروز بازی می کند، اما هر بار مصاحبه اش با خبرنگاران در میکس زون به طول می انجامد، عذرخواهی می کند که: «ببخشید، من باید زودتر بروم و استراحت کنم، فردا تمرین داریم.»

*سوم: همه توپ هایی که جلال حسینی از روی خط دروازه بیرون کشیده را کنار بگذارید؛ مثل آن توپ دقیقه نود بازی با پیکان که خودش شیرین دو امتیاز می ارزید. با دیگر حرکات دفاعی کارساز کاپیتان هم کاری نداریم. بیایید فقط سر وقت گل های حسینی در این فصل برویم. او مقابل سایپا چهارمین گل فصلش را زد، از این نظر به مهدی قائدی رسید و دو گل از شیخ دیاباته و مهدی عبدی سبقت گرفت. از این چهار گل، یکی در جریان برتری 3بر صفر برابر شهرخودرو به ثمر رسید که با آن هم کاری نداریم. اما سه گل دیگر در پیروزی های یک بر صفر سرخپوشان زده شده و بدون آنها پرسپولیس 6 امتیاز کمتر از حالا می داشت. بدون این 6 امتیاز، پرسپولیس با 27 امتیاز به جای صدر، هم ردیف استقلال رده سومی می شد؛ یعنی تیمی که همین حالا کادر فنی اش قربانی کسب نتایج ضعیف شده است. این معجزه مدافع آخر 40 ساله پرسپولیس، در محوطه جریمه حریفان است.

*چهارم: جلال حسینی فقط یک مدافع تراز اول نیست؛ او منبع تزریق انگیزه به بازیکنانی است که شاید در اثر فتح جام های مختلف در خطر اشباع شدن قرار گرفته باشند. جلال اجازه نمی دهد کسی ادامه کار را شل بگیرد و این مساله بسیار مهم است. او پیش از همین بازی با سایپا گفته بود: «در نیم فصل دوم هر بازی یک فینال است» و عجبا که گل پیروزی فینال اول را هم خودش زد. مطمئن باشید او همین حالا از اهمیت مسابقه بعدی برای بازیکنان حرف می زند؛ درست مثل زمان بین دو نیمه که به نهیب زدن های کاپیتان برای هوشیار نگه داشتن تیم می گذرد. این قصه شاید تا کسب جام پنجم و حتی بعد از آن ادامه بیابد. نه؛ سناریوی باشکوه این سال های پرسپولیس، بدون جلال حسینی رقم نمی خورد.