جسور و جذاب، مثل تیم آقای کالدرون

پس از قهرمانی پرسپولیس در لیگ شانزدهم، درست در بحبوحه ای که صحبت از لزوم تمدید بلندمدت قرارداد برانکو ایوانکوویچ به میان آمده بود، مرحوم جعفر کاشانی طی مصاحبه ای عجیب اظهارکرد: «وقتی به یک کلاس بالاتر می روید، باید دبیر خود را نیز تغییر دهید.» او با ذکر این جمله قصد نداشت مخالفتی با بقای برانکو داشته باشد؛ بلکه برعکس، او صحبت از بنایی می کرد که پی آن را باید برانکو می ریخت و مربیان پس از وی طبقات بعدی را روی آن سوار می کردند تا بر شکوه آن بیفزایند.

برانکو پس از ساختن یکی از باشکوه ترین دوران اردوگاه قرمزها، با فوتبال باشگاهی ایران وداع کرد. از آنجا که هر آمدنی رفتنی دارد، پرسپولیسی ها نمی توانستند از چنین خداحافظی تلخی گریزی داشته باشند اما مهم تر برای آنها حفاظت و صیانت از میراث برانکو بود. پروفسور کروات در 4 سال فرماندهی اش در ارتش سرخ، به بدنه تیم نظم، انضباط و یکدلی لازم را تزریق کرد و در بعد فنی، تیم را صاحب فلسفه خاص خود کرد؛ ویژگی ای که در پرسپولیس استیلی، دنیزلی، دایی و درخشان به چشم نمی خورد.

به عنوان جانشین برانکو، بزرگترین انتظاری که از کالدرون می رفت این بود که این فلسفه را در روح تیم حفظ کند و مطابق اندیشه های تاکتیکی خود یک گام ارتقا دهد. پرسپولیس برانکو عادت به پیاده سازی یک فوتبال کاملاً با حوصله داشت. بازیکنان آن تیم با پرس های شدید و معروف خود، توپ را از زیر پای تیم مقابل گرفته و به قدری جابه جا می کردند تا بتوانند در نهایت روزنه مناسب برای یورش به دروازه را پیدا کنند. این سبک بازی نتایجی تاریخی برای سرخ پوشان به همراه داشت اما گاهی به اندازه دلخواه بینندگان چشم نواز نبود.

کالدرون اما نیز مانند برانکو راه فوتبال مالکانه را در پیش گرفته. تعداد پاس هایی حتی فراتر از آنچه در پرسپولیس برانکو میان بازیکنان رد و بدل می شد، درصد مالکیت قوی و اتکا به قدرت و استقامت جسمانی برتری در نبردهای فیزیکی در طول 90 دقیقه میان هر دو دوره پرسپولیس مشترک است اما سرمربی آرژانتینی یک خصیصه جذاب به بازی قرمزها اضافه کرده ؛ سرخ ها در این فصل به شکلی برق آسا آرایش دفاعی خود را تبدیل به آرایش هجومی می کنند.

البته در دوران برانکو نیز چنین تغییر فازهایی گهگاهی منجر به ثبت گل های به یادماندنی شد؛ نظیر گل گادوین منشا به الدحیل و گل چهارم به استقلال در آن شهرآورد معروف فروردین 95. ولی این نوع حملات غافلگیرکننده در پرسپولیس کالدرون یک عادت سازنده شده که با یک برنامه منسجم به نمایش گذاشته می شود. رویارویی با ذوب آهن نمود خوبی از این حمله های پارتیزان وار بود که به محض گرفتن توپ در یک سوم دفاعی آغاز می شد و طی چند ثانیه تهدید را به خط دفاع میزبان وارد می ساخت. قرمزها در آن بازی کمتر از 40 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشتند ولی با این حربه 3 گل به تیم تحت هدایت علیرضا منصوریان زدند و چند گل هم نزدند.

17 پرده ابتدایی از پرسپولیس کالدرون نشان داد که با توجه به ضعف بزرگ تیم، یعنی نبود یک مهاجم تمام عیار، پرسپولیس هنگام طرح این حملات جسورانه شانس بیشتری برای گلزنی دارد تا زمانی که دیکته کردن بازی مالکانه خود به رقیب را امتحان می کند. اگر در نیم فصل دوم، کالدرون بتواند میان میراث فنی برانکو و دستاورد تفکرات خودش تعادل مثبتی به وجود آورد، از تماشای آتشبازی های خط حمله ترسناک سرخ های پایتخت لذت خواهیم برد.