جــریان تازه پرسپولیس یک شبه ساخته نمی شود

ثبات در دوران برانکو ایوانکوویچ برای پرسپولیس مفت به دست نیامد. پرسپولیس سال های بدی را پشت سر گذاشته بود تا سرانجام با برانکو به دورانی تازه رسید. آن تجربه های تلخ صبوری را به پرسپولیسی ها آموزش داد. دوران برانکو نیز آسان پا نگرفت. روزهای بد سپری شدند تا درخشش های جانانه از راه برسند. در فوتبال شاید هر لحظه حادثه ای رخ دهد اما یک جریان در باشگاه یک شبه ساخته نمی شود، مثل جریانی که پرسپولیس با برانکو ایوانکوویچ تجربه کرد.

استخدام مربی جدید برای تیم هایی که هر سال در حال تغییر مربی هستند، حادثه عجیبی نیست. آن تیم ها عادت دارند هر بار با یک مربی خو بگیرند اما در تیمی مثل پرسپولیس که بیش از 4 سال را با برانکو پشت سر گذاشت، تغییر مربی می تواند آثار جدی و عمیقی داشته باشد. تجربه ها و دانسته های مربی و هزاران نکته ظریف با تغییر مربی از دست می رود و مربی جدید وقت و حوصله می خواهد تا دوباره بتواند تیم خودش را بسازد.
در فوتبال ظریف ترین تجربیات یک مربی در تیم اثر می گذارد، نکته های به ظاهر ناچیزی که مربی درباره بازیکنانش می داند و براساس آن نکته ها با بازیکنان رفتار می کند یا درباره آنها براساس تجربه هایش تصمیمات فنی می گیرد. با جدایی برانکو، تمام آن نکته ها نیز به باد رفته و آسان نیست که مربی جدید دوباره مثل برانکو آگاه از تیمش و صاحب شناخت از بازیکنانش باشد.

پرسپولیس پس از برانکو چنین سرمایه فنی اثرگذاری را از دست داده و به دست آوردن دوباره اش با ایگور کالدرون با عجله ممکن نیست. چنین دستاوردهایی در طی گذشت زمان به دست می آید و قرص و آمپول آن برای مربیان ساخته نشده. اگر این روزها پرسپولیس را بی شباهت به تیم برانکو ایوانکوویچ می دانید و هنوز تیم کالدرون را با نشانه های فنی مختص خودش نشناخته اید، اتفاق عجیبی رخ نداده و چاره ای نیست جز صبر، صبر برای ساخته شدن تیمی جدید که مربی جدید می خواهد.

پرسپولیس در سال های اخیر عادت داشت بر صدر جدول تکیه بزند اما حالا با صدر کمی فاصله دارد و چنین فاصله ای که حتی با گذشت چند هفته جبران می شود، با توجه به تغییرات پرسپولیس، هرگز به معنای یک بحران فنی نیست. پرسپولیس اگر خود را فراموش نکند، اگر دست و پای خودش را گم نکند و دور ماندن از صدر را بحران نداند، چه بسا خیلی زود خود را بهتر بشناسد و بازی خود را پیدا کند و به صدر برگردد.