جفا، جواب عصا

یکی از داستان های کشدار چند روز گذشته در باشگاه پرسپولیس، مربوط به برخوردی می شد که با محمد انصاری و محسن ربیع خواه شد. از قرار معلوم این دو بازیکن جایی در اندیشه های یحیی گل محمدی برای فصل بعد ندارند و به همین دلیل در لیست مازاد قرار گرفته اند. با این حال شکل برخورد باشگاه با آنها غیرمنصفانه بوده و انتقادات بسیاری را برانگیخته است. اینکه باشگاه یک بازیکن را نخواهد اتفاقی کاملا عادی و رایج در دنیای حرفه ای فوتبال به شمار می آید، اما به هر حال این مدل قطع همکاری هم آداب خاص خودش را دارد؛ جزئیاتی که مطلقا از سوی مسوولان باشگاه پرسپولیس رعایت نشد.

محسن ربیع خواه چهار فصل برای پرسپولیس بازی کرد و همواره جزو کم حاشیه ترین بازیکنان این تیم بود. شاید در مورد توانایی های فنی او مسائل قابل بحثی وجود داشته باشد، اما فراموش نکنیم دو سرمربی خارجی سرخپوشان یعنی برانکو ایوانکوویچ و گابریل کالدرون به ربیع خواه اعتماد کردند که این مساله می تواند سندی بر حقانیت او باشد. ربیع خواه بازیکن گران قیمتی نبود و بنا به ادعای خودش در این سال ها هرگز ساعت 11 شب را ندید. همچنین برانکو بارها از خاصیت «در خدمت تیم» بودن او تمجید کرد و فوتبال ساده و بدون اضافه کاری اش را ستود. این بازیکن در سه پست هافبک دفاعی، دفاع چپ و مدافع میانی، بنا به ضرورت برای پرسپولیس بازی کرد و در حد بضاعتش با همه توان برای موفقیت تیم جنگید. اگر این همه برای یحیی گل محمدی کافی نیست، او صددرصد مختار است این بازیکن را نخواهد، اما حق ربیع خواه بود اولا به شکل منصفانه تر از تیم کنار برود و لااقل یک قدردانی خشک و خالی از او به عمل بیاید، ثانیا زمانی باید آزادش می کردند که فرصت کافی برای انتخاب تیم داشته باشد. پنجره نقل وانتقالاتی تابستان از ششم شهریور باز شده است، اما ربیع خواه تازه در روز 27 مهر موفق به فسخ قراردادش شد.

نوع برخورد با محمد انصاری اما از این هم بدتر و تلخ تر است. انصاری جزو بازیکنان باکیفیت و ملی پوش تیم به شمار می آمد، او به سرخپوشان کمک کرد و گفته می شود در زمان محرومیت باشگاه از جذب بازیکن، یک پیشنهاد خوب از لیگ چین را رد کرد. حالا اما باشگاه پرسپولیس او را در شرایط مصدومیت در لیست مازاد قرار داده و این اتفاقی نیست که هیچ کجای دنیا رخ بدهد. باشگاه ها به صورت عرفی از بازیکنان مصدوم شان حمایت می کنند تا سایرین هم بدانند اگر به خاطر منافع تیم آسیب دیدند، تنها نخواهند ماند. خودتان به خوبی مصداق های متعدد در مورد حمایت باشگاه های اروپایی از بازیکنان مصدوم را می دانید. در بارسلونا زمانی که اریک آبیدال مبتلا به سرطان شد، حداکثر همکاری را با او به عمل آوردند و حتی کارلس پویول افتخار بالا بردن جام قهرمانی لیگ قهرمانان را به او داد. در همین باشگاه تیتو ویلانوای فقید بعد از بیماری سختش، فرصت اداره تیم به صورت «دورکاری» را به دست آورد و دستیار او در تمام مدت نه از اتاقش استفاده کرد و نه روی صندلی سرمربی نشست. جام ها می آیند و می روند، اما چیزهای مهم تری در حافظه تاریخ باقی می ماند. در پرسپولیس اما محمد انصاری را با رباط پاره در لیست مازاد قرار داده اند. از همه بدتر اینکه گفته می شود تعیین تکلیف او منوط به پاسخ محمد نادری شده است؛ یعنی اگر دفاع چپ سالم «اوکی» بدهد، دفاع چپ مصدوم را رد می کند، در غیر این صورت چاره ای جز نگه داشتن او نیست!

بی ‎رحمی و بی انصافی تاوان دارد. طبیعت پاسخ رفتارهایی از این دست را به آدم ها برمی گرداند. کسانی که پاسخ «عصا» را با «جفا» می دهند، دیر یا زود جواب رفتارشان را خواهند گرفت. فوتبال امروز بیش از حد حرفه ای، تجاری و صنعتی شده است، اما هیچ کدام اینها توجیهی برای کم لطفی و نقض اصول اخلاقی و انسانی نیست. جالب نیست که مدیران یک باشگاه دو هفته در امارات بابت جذب آنتونی استوکس «التماس» کنند و همین حالا پشت تلفن محمد نادری 24 ساله معطل بمانند، اما بازیکنانی را که در این سال ها تیم را با چنگ و دندان نگه داشتند، این طور برانند.