حالا دیگر کسی ناراحت هم نمی شود

کار جدایی محمدحسین کنعانی زادگان از پرسپولیس و پیوستن او به لیگ قطر به پایان رسیده است. حتی پیش از برگزاری مسابقات مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا این خبر از سوی نشریه معتبر استادالدوحه منتشر شد و حالا هم هر روز یک رسانه جدید در قطر داستان جذب کنعانی از سوی باشگاه الاهلی را تایید می کند. نکته جالب توجه اما اینجاست که واکنش هواداران پرسپولیس به جدایی کنعانی زادگان به هیچ وجه قابل مقایسه با عکس العمل آنها به کوچ امثال شجاع خلیل زاده، مهدی ترابی، علی علیپور و... نیست. در حقیقت اینطور به نظر می رسد که هواداران کم کم در یافته اند فوتبالیست ها حق دارند به فکر آینده خود باشند و مخصوصا با توجه به ارزش پایین پول ملی در مقابل ارز، چنین انتخاب هایی اجتناب ناپذیر شده است.

صد البته نوع جدایی هم شرط است. چیزی که به طور مشخص داستان شجاع را بدتر کرد، زمان و شکل جدایی او بود. خلیل زاده حتی مثل بشار رسن منتظر نماند فینال آسیا بگذرد و بعد برود. بدتر از همه هم بوسه او بر لوگوی باشگاه الریان بود که با هیچ توضیح و توجیهی مقبول نیفتاد. اگر از حواشی داستان شجاع بگذریم، حالا کم کم خود پرسپولیسی ها هم فهمیده اند بازیکنان بالاخره حق رفتن دارند و نمی توانند در مقابل دستمزد بسیار بالاتر کشورهای دیگر و به ویژه قطر مقاومت کنند. امروز کمتر کسی از کنعانی زادگان ایراد می گیرد، چرا که حتی اگر دریافتی او از الاهلی را فقط 500 هزار دلار هم تخمین بزنیم، این پول بیش از 12 میلیارد تومان خواهد شد. مسلما باشگاه پرسپولیس توان پرداخت چنین پولی را ندارد و تازه اگر داشته باشد و بدهد هم نظم مالی کل تیم به هم می ریزد.

شما هم فوتبالیست بودی، شاید می رفتی. چرا بازیکن باید از چنین ارقامی بگذرد و به دریافت نسیه و قطره چکانی نصف یا ثلث آن در باشگاه های ایرانی رضایت بدهد؟ تنها کسانی حاضرند از چنین موقعیت های بگذرند که به معنی واقعی کلمه «عاشق» باشند. از این جنس فوتبالیست ها هم در بازار تقریبا هیچی باقی نمانده. حساب کنعانی زادگان با سابقه پیچش به سمت استقلال هم که کاملا روشن است! واقع بین باشیم و امیدوار بمانیم پرسپولیس مثل گذشته بعد از این جدایی ها هم به کارش ادامه بدهد. موضوعی که طی سالیان گذشته مشخص کرده بازیکنان در این قطار سوار و پیاده می شوند و فقط نام بزرگ پرسپولیس است که به راه خود ادامه می دهد.