حاکمیت شکست در پیروی از نقض واقعیت های فوتبال

در فوتبال چون هر واقعیت اجتماعی واقعیت ها هستند که می توانند موفقیت را به ارمغان بیاورند و دوری از پیروی از واقعیت ها ماحصلی جز ناقوس شکست ندارد. حکایت بازی پرسپولیس و نفت نیز چیزی جز این نبود. آن چه در این بازی باخت را به اردوی نفت تهران هدیه کرد و پرسپولیس بدون نیمی از بازیکنان اصلی اش را فاتح مسابقه کرد تائیدی بر حاکمیت افکار درست بر اشتباه دارد.

چرا نفت بازی را می بازد ؟

1/ واقعیت اول: در فوتبال آنچه تیمی برنده است که تفکرات اشتباه کمتر داشته باشد. نفت تخمین درستی از پرسپولیس نداشت و همین تخمین نادرست منجبر به اشتباهاتی شد که هیچگاه نتوانست جبرانش کند. علی دایی در ترکیب اولیه اشتباه بزرگی مرتکب شد. استفاده از دروازه بانی بی تجربه در این بازی مهم به صرف عدم حضور خط ثابت دفاعی تیم پرسپولیس و هافبک تدافعی این تیم یک خودکشی اندیشه ای بود. بخوبی مشخص بود که پرسپولیس در فاز تهاجمی از نیروهای باتجربه اش بهره می برد. استفاده از دروازه بان سوم در این بازی بر چه اساسی بود؟

نفت چوب این اشتباه را زود خورد آنها با بی تجربگی دروازه بانشان خیلی زود ده نفره شدند. عکس العمل دایی چه بود؟ خروج ایمان مبعلی منطقی می نمود؟ تیمی که دچار عدم توازن می شود و به یک باره یک بازیکن خود را از دست می دهد باید مغز متفکر خود را بیرون بکشد و یا این که از بین قاضی و یا ارسلان مطهری یکی را به بیرون می فرستادند؟ نفت بدون بازیکن طراح خود چگونه می توانست در میانه میدان بازی را کنترل کند؟ خروج مبعلی اشتباه دوم بود که علی دایی مرتکب شد و عملا میانه میدان را به پرسپولیسی ها و هافبک های طراحی چون مسلمان و رفیعی داد. حضور دو مدافع کناری نفوذی چون احمدزاده و خصوصا محرمی عملا  نشان داد که دایی چقدر راحت بازی را باخته است. تاکتیک دایی در این بازی استفاده از بازی مستقیم و حذف خط میانی بود تاکتیکی نخ نما که کاملا اسیر نقش های برانکو و مردان پا به توپ و خلاق و سرعتی و همراه با حرکات ترکیبی شد که البته شوت های راه دور و استفاده از ضربات ایستگاهی از ترفندهای دگر پرفسور بود.

2/ واقعیت دوم : در فوتبال تیمی برنده است که آمادگی بهتری داشته باشد

آمادگی در فوتبال از بعد روانی و جسمانی است. تیم نفت در حالی وارد این بازی شد که در این دو مورد دچار مشکل بود. اعتصاب بازیکنان نفت و دوری از تمرینات منظم به این تیم از بعد روحی و جسمانی صدمه جبران ناپذیری است و این در حالی بود که پرسپولیس بعلت حضور در لیگ قهرمانان آسیا از بعد تعداد تمرین و نحوه تمرین و حضور در شرایط مسابقه بر نفت برتری چشمگیری داشت و نتیجه آن را هم دید.

3/ در فوتبال نام ها زمانی کاررائی دارند که از بعد سن و جسم و روان در شرایط ایده آل باشند

به بارسلونا نگاه کنید. آیا این تیم می تواند تنها به نام اینیستا خوش باشد؟ در منچستر یونایتد نام رونی می تواند عامل حضور او در زمین شود؟ در فوتبال جهان نام یک حکایت تبلیغاتی است. سردار آزمون در آخرین مصاحبه خود از تیم منچستر یونایتد تعریف می کند اما می گوید آنها تنها بیشتر از ما تجربه دارند. تیم نفت مشکلی به نام نام ها داشت. آندو تیموریان در این بازی چه کاره بود؟ او تنها چند اوت انداخت. بازیکنی چون شهباززاده در تیم نفت چه کاررائی داشت؟ نفت اسیر نامها بود. در سوی دیگر پرسپولیس بدون نام های معمولش با مردانی چون صادق محرمی و علوان زاده و شهاب کرمی کاررائی بیشتری داشت. شاید اگر برانکو به رضاکرملاچعب بیشتر فرصت می داد او می توانست فضای بهتری به تیم دهد. نفت دل خوش به نامهائی داشت که هیچگاه در حد خود نبودند. قاضی و مطهری و آل نعمه و ... این واقعیت نشان از شکست دوباره تز شهرت بجای کاررائی است.

پرسپولیس برد تا بار دیگر کاررائی واقعیت های انکار ناپذیر فوتبال را نشان دهد.