حبیب شطرنج باز و علی گلادیاتور؛ راند آخر؟

کاشانی کسی خواهد بود که سر حرفش ایستاده و دایی را با تمام ترش رویی ها و بداخلاقی ها و گارد گرفتن هایش در سمتش ابقا کرده و دایی کسی است که حرف قاطع خودش را نقض کرده  

 علی دایی، لااقل در فضای مجازی، توسط کاربران، فردی معرفی می شود صادق و رک؛ بدون بر هم زدن این تصویر، بدون به میان کشیدن تناقضات بی شمار رفتاری گفتاری او، با احترام به آرای عمومی، این تصویر را با آغوش باز می پذیریم.

حبیب کاشانی هم در میان همین جمعیت، فردی شناخته شده است که حرف و عمل ش با هم یکی نیست و در محترمانه ترین عنوان، سیاست باز است. حالا این دو نفر، با دو تصویر متفاوت در نگاه عام، بار دیگر به رسیده اند؛ که رو در رو بودن یا کنار آمدن شان را به رای همان جمعیت مجازی صاحب رای واگذار می کنیم.

علی دایی سرمربی پرسپولیس شد. حتی گرفتن سه جام در فصل پیش رو، حتی به حقیقت پیوستن بخشیدن دست مزدش، چیزی از بازنده بودن دایی در نبرد با حاج حبیب کم نمی کند. اگر بعد از فرصت 12 ساعته، دایی مسئولیت نیمکت پرسپولیس را قبول کند، تمام کسانی که حافظه شان به قدر 2هفته قدرت دارد، فلاش بک می زنند و دو مرد را در برنامه نود به یاد می آورند؛ حاج حبیب را که در میان طعنه و تمسخر فردوسی پور، دایی را گزینه ی اول پرسپولیس معرفی می کرد و شهریار را که با همان صداقت فرضی، محکم و باصلابت، هرگونه هم کاری با کاشانی را منتفی می دانست.

حالا بعد از گذشت دو هفته، در زمان حال، باز هرکس در جای سابق خود قرار دارد؟ کاشانی کسی خواهد بود که سر حرف ش ایستاده و دایی را با تمام ترش رویی ها و بداخلاقی ها و گارد گرفتن هایش در سمت ش ابقا کرده و دایی کسی ا ست که حرف قاطع خودش را نقض کرده و دوباره به مدیری دست دوستی داده که اعتقاد دارد برای از میان برداشتن او، دست به هر کاری زده است.

قسمت دوم ماجرا وقتی رقم خواهد خورد که بعد از 12ساعت وعده شده، علی دایی این سمت اهدایی را پس بزند و جایش را به گزینه ی دوم یعنی حمید استیلی بدهد. در چنین حالتی، دیگر چه کسی شک خواهد کرد که حاج حبیب با تاس رقیب یک جفت شش ارزشمند به دست آورده؛ هم فرد مورد علاقه اش سرمربی شده است و هم تمام حرف های دایی و دیگران را مبنی بر انتخاب زودهنگام استیلی باطل کرده است و با زبان بی زبانی علی دایی را فردی دروغگو و اتهام زن معرفی می کند که حرف ها و ادعاهایش پایه و اساس ندارد. و این شطرنج حاج حبیب است با مردی که مثل یک گلایاتور بیش تر از مغزش، با زور بازو- در این جا قدرت زبان- کارهایش را پیش می برد. همان طور که بار پیش، بعد از ادعای لابی کردن مربیان مختلف برای سرمربی گری تیم ملی، خودش سرمربی شد و آن بازی را پذیرفت و لابی با خدا را تبدیل به لطیفه ی فوتبالی ها کرد و آخر هم خیلی راحت، در میان هیاهوی صدهزار صدای خشم گین، برای مدت 8 ماه به کنج انزوا خزید.

این میان دوباره، گوشت قربانی پرسپولیس و هواداران ش خواهند بود که گیر کرده میان بازی دو قطب و جناح، خون دل خواهند خورد و تاوان پس خواهند داد تا یکی پائین بیاید و دیگری بالا برود.

نویسنده: نیما حکمتی