حرفها و آدمهاي ملال آور فوتبال ما

در فوتبال ما بيش از هر چيز شعار و فرافكني وجود دارد. تاريخ فوتبال ما نشان مي دهد كه به اسم خدمت و مردم و عرق ميهن و بسياري ديگر از كلمات زيبا چه آدمهائي بر اين فوتبال حكم راني كرد و سرانجام خرابه اي بر جاي گذاشته اند و هيچگاه نفهميده اند كه با حرف و شعار به تنهائي نمي تواند حتي چمن ورزشگاهي را كوتاه نمود چه برسد كه بخواهيم فوتبالي حرفه اي داشته باشيم.

 در راستاي همين سخنان بازگشت به عقب داريم به روزهاي آغازين فصل نقل و انتقالات بر مي گرديم. محل بازگشت ما باشگاه پرسپوليس است. آقاياني آنجا نشسته اند كه خود را پيش كسوت و خادم پرسپوليس مي دانند و در راس آنها حبيب كاشاني است كه حكايت سربازي و نوكري بر زبان مي آورد. او به دنبال اين است كه حكايت هاي فصل پيش خود را رفع و رجوع كند. در فصل پيشين بخوبي آشكار بود كه باشگاه پرسپوليس بنگاه كاريابي براي آشنايان سرپرست و غريبه هاي پرسپوليس شده است و چنين است كه دائي هم به فرياد مي آيد و مي گويد در مراسم پاياني فينال جام حذفي همه اقوام سرپرست به اصطلاح موقت گردن آويز قهرماني را گرفته اند. كاشاني به دنبال كميته فني است اما كمتر كسي از پرسپوليس ي هاي قديمي حاضرند با او همكاري كنند تا سرانجام كميته فني با حضور سرپرست سابق تيم سايپا و استيل آذين و سرمربي سابق سايپا و استقلال و نفت آبادان و بازيكن پيش كسوتي كه هيچ كجا سابقه مديريتي نداشته تشكيل مي شود و خيلي سريع رفيق سرپرست سرمربي پرسپوليس مي شود و چون اين انتخاب حتي مشكوك هم نيست و آشكارا بر اساس روابط است.

به دنبال آقاي مبصر فوتبال ما مي روند و محمد مايلي كهن را مدير فني تيم مي كنند. آقاي مبصر كسي است كه كمال لطف را به سرپرست موقت داشته و او را بهترين مديرعامل پس از انقلاب پرسپوليس خطاب مي كند و طبيعتا پاداش هم مي گيرد. آقاي مبصر خيلي سريع حكايت " پرسپوليس م" و " پرسپوليس م" مي كند اما خيلي زود او به همان جاده قديمي سرك مي كشد و با تيم به اردوي تركيه نمي رود و بعد هم كه بازي ها شروع مي شود در هفته اول سكوت مي كند در هفته سوم تهديد به كناره گيري مي كند و در هفته چهارم مي گويد تيم بدون سرمربي بهتر نتيجه مي گرفتیم!! و اين در حالي است كه او استيلي را محجوب مي داند و سرپرست موقت به نوعي عذر او را مي خواهد اما در اين ميان همچنان حرفها باقي مي ماند.

  جناب سرپرست باز نواي تكراري خود را مي گويد. اوياد گرفته است كه ملال آورترين مديريت تاريخ پرسپوليس را ادامه دهد و به همين دليل سخنراني خميازه آوري را تكرار مي كند و اعلام مي دارد مايلي كهن گنجينه است و بايد از تجربه هاي او در جاي ديگر استفاده كرد و كسي نمي داند مايلي كهن كه تنها 4 هفته توان مديريت فني تيم را دارد در كجا مي تواند موثمر ثمر باشد ؟ اما اين كل ماجرا نيست چون جناب سرپرست مي فرمايند از مايلي كهن خيلي چيزها ياد گرفتيم. مي پرسيم ايشان از مايلي كهن چه ياد گرفته اند ؟ براي پاسخ به اين سوال نياز به فشار دادن بيش از اندازه به ذهن نيست زيرا همه مي دانيم مايلي كهن بر خلاف مديريت فني اش در پرسپوليس در اكثر مواقع خود از مسئوليتش نرفته بلكه او را اخراج كرده اند و او در ازاي اين اخراجها نه تنها عذر خواهي بابت شكست ها نكرده بلكه هر از چند گاهي طلبكار هم بوده است.

 زماني كه مايلي كهن در تيم ملي ما بود در راه مسابقات جام جهاني 1998 آنقدر او و روسايش اصرار به حضور داشته تا ما را به مسلخ بازيهاي پلي آف بردند و يا در راه المپيك 2004 با بهترين تيم المپيك تاریخ آنقدر بد نتيجه گرفت كه همه را خون به دل كرد و شايد استيلي و كاشاني هم اصرار بي دليل و طلبكاري را از مايلي كهن ياد گرفته باشند و شايد هم سر در گمي كه مشخصه ويژه مايلي كهن است كه اگر غير از اين بود چگونه گمالوويچ كه بعنوان سرمربي به برق شيراز آمد و در پاس بود و همه جا افتضاح كار مي كرد به يك باره مربي بدن ساز سرخها مي شود ؟ و يا چگونه است كه تيم مي گويد مهاجم خارجي مي خواهد اما خيلي راحت در فصل نقل و انتقالات حاضر مي شود وحيد هاشميان مسن و مصدوم و بدون حضور در تمرينات پيش فصل را نگاه دارد ولي آرفي را همان اول كار فراري مي دهد و يك دفعه در هفته پنجم تازه تيم تصميم مي گيرد چند درجه ... ام برزيلي را تست كند ؟

مي بينيد حرفهاي جناب سرپرست موقت چقدر شبيه بقيه حرفهائي است كه در طي سالهاي اخير از جانب تحميلي هاي فوتبال شنيده ايم ؟ براستي مايلي كهن چه گنجينه اي بود ؟ آيا در و گوهر مايلي كهن براي جناب سرپرست همان سخنان عجيبي نبود كه در مورد كاشاني گفته بود و او را بهترين مدير سي و دو سال اخير پرسپوليس دانسته بود ؟ آيا ياد گرفتن ها از مايلي كهن همان طلبكاري و اصرار بيش از اندازه به حضور و ادعاهاي گزاف نيستند ؟ براستي چرا در اين فوتبال ما اين همه حرف عجيب و آدمهاي ملال آور حضور دارند ؟