حق پخش تلويزيوني

حكايت عدم پخش بازيهاي تيم ملي همچنان سوژه روز بسياري از رسانه ها البته بجز رسانه اي است كه خود را رسانه ملي ايرانيان مي داند.

 حكايت هاي عدم پخش حتي در برنامه عادل فردوسي پور هم تصوير روشني نداشت و مسئولين سيما با بي اعتنائي هر چه تمامتر به سكوت خود ادامه داده بودند تا اين كه چندي پيش از سوي غلامرضا رفيعي مشاور حقوقي سيما در شبكه خبر اعلام شد كه شركت (WORLD SPORT GROUP) كه با عقد قراردادي يك ميليارد دلاري با كن فدراسيون فوتبال آسيا حق پخش بازيها را در دست دارد به يك باره مبلغ غير متعارفي را به آنها براي پخش بازيهاي پيشنهاد داده است. جيمز ام دورسي * كه نويسنده سنگاپوري وب بلاگ دنياي آشفته فوتبال خاورميانه ** است در پستي از اين موضوع سخن مي گويد. بايد ياد آوري كنيم كه جيمز ام دو رساي در دانشگاه نانيانگ تكنولوژي *** سنگاپور مشغول به كار و تحصيل است او در نوشته خود مدعي مي شود كه شركت (WSG) مبلغ 11 ميليون دلار كه براي تمامي بازيهاي ملي و باشگاهي فوتبال ايران در طي 4 سال آينده و نه تنها بازيهاي انتخابي جام جهاني 2014درخواست كرده و به فدراسيون فوتبال ايران پيشنهاد داده است اما غلامرضا رفيعي مدعي شده است كه اين شركت تنها بابت بازي هاي انتخابي جام جهاني 2010 مبلغ 4 ميليون دلار قرار دادي با فدراسيون فوتبال منعقد كرده و خود بازي ها جام جهاني 2010 آفريقاي جنوبي با مبلغ 7.5 ميليون دلار حق پخشش واگذار شده است و براي بازيهاي المپيك لندن مبلغ 1 ميليون دلار قرارداد داشته به يك باره براي پخش بازيهاي انتخابي جام جهاني 2014 مبلغ 40 ميليون دلار درخواست كرده است و اين مبلغ باعث شده است كه تلويزيون لبنان هم حاضر به پرداخت اين مبلغ نشود.

 شايعاتي جاري است كه معتقد است كه محمد بن همام مداركي مبني بر پرداخت مبالغي به او در ازاي قرار دادهاي مختلف اين شركت سنگاپوري را از مقر كن فدراسيون فوتبال آسيا در كوالالامپور را توسط افرادي به سرقت برده است كه عاملين اين سرقت به گفته پليس مالزي دستگير شده اند. اما جدا از درگيري هاي اين شركت با پليس مالزي از سوي اين شركت اعلام مي شود كه اظهارات غلامرضا رفيعي مشاور تلويزيون صحيح نمي باشد زيرا مبلغ عقد قرار داد بازيهاي مابين سالهاي 2008 تا 2012 رقمي حدود 4.5 ميليون دلار بوده است حال سوال اينجا است كه كدامين مبالغ صحيح مي باشد؟ و اين كل ماجرا نيست در حاليكه عنوان مي شود در آمد تلويزيون از پخش بازيهاي ليگ رقمي بين 80 ميليارد تا 120 ميليارد تومان كه به نرخ بازار آزاد ارز (2500 تومان ) معادل 32 ميليون تا 48 ميليون دلار بوده و براي پرداخت مبلغ 4 ميليارد توماني از اين مبالغ فدراسيون فوتبال هم هزاران پيچ در پيچ دارند.

 چرا بايد براي پرداخت حق پخش بازيها در فاصله 4 سال نتوانند معادل 3 ميلون دلار در هر سال از اين ميزان در آمد را پرداخت كنند ؟ در حاليكه صحبت از هجوم فرهنگي و كاهش نرخ حضور جوانان در ورزشگاه ها و افزايش نرخ جرائم و اعتياد در جامعه هستيم اين گونه پشت كردن به مخاطبين ورزش چه معنائي مي تواند داشته باشد ؟ عدم اعلام صحيح ارقام و بر گرداندن ارقام واقعيت دارند ؟ چرا حكايت حق پخش تلويزيون ي همواره بايد در پرده ابهام بوده و شفاف سازي قطعي در مورد آن انجام نشود ؟

اين روزها سخن از فوتبال شكست خورده در بسياري از ابعاد از جمله بعد اقتصادي مي شود. فوتبالي كه مي توانست از در آمد 80 تا 120 ميليارد توماني در يك سال صاحب زيرساختهاي اساسي شود اما حال كه اين در آمدها به باشگا ها به صورت مدون داده نمي شود و هر ساله مديران سياسي براي حفظ بقاي خود باشگاه دولتي را به دولت بدهكارتر مي كنند چرا در زمينه جذب مخاطب اين گونه سستي و اهمال كاري مي شود ؟ به ياد داشته باشيم سرخوردگي و عدم اعتنا به خواسته جوانان راه كار عاقلانه اي در مقطع كنوني جهان كار عاقلانه اي نمي تواند باشد.

 در هر حال اگر اين ارقام خبرنگار سنگاپوري كه در اين زمينه تحقيق كرده درست باشد نبايد براي اين فوتبال و عاشقانش نجواي بدرود ترنم كرد؟
*JAMES M.DORSEY
** THE TRIBULENT WORLD OF MIDDLE EAST SOCCER
***NANYANG TECHNOLOGICAL UNIVERSITY