حكايت تلخ سركوب يك نياز / حراج ميوه ممنوعه!

1- واكنش هاي افراطي برخي ايرانيان به مراسم قرعه كشي جام جهاني 2014، اين روزها بحث اصلي محافل ورزشي و اجتماعي است. پروسه اي كه از يورش دسته جمعي به صفحه ليونل مسي آغاز شد و بعدتر با هجوم به ادين ژكو و تشكيل كمپين براي شوخي هاي وحشتناك با هاشم بيگ زاده ادامه پيدا كرد. وحشتناك ترين جنبه ماجرا اما، اتفاقاتي بود كه در صفحه شخصي فرناندا ليما رخ داد. هنرپيشه و مدل مشهور برزيلي كه اجراي مراسم قرعه كشي را برعهده داشت، بعد از سانسور شدن در تلويزيون دولتي ايران با يورش همه جانبه صدها كاربر اينترنتي از اين كشور مواجه شد كه اغلب آنها وي را مورد هتاكي قرار داده بودند. تنها 24 ساعت بعد از پايان قرعه كشي، زياده روي اين گروه از ايراني ها باعث شد رسانه هاي بيگانه هم به موضوع بپردازند؛ تا جايي كه تلويزيون فارسي بي بي سي مفصلا و با چاشني اغراق گزارشي را در رابطه با اين هجوم فيس بوكي تهيه و پخش كرد. اين ظاهرا حيثيت و آبروي ملت و دولت ايران است كه در خلال حوادث اخير قرباني مي شود؛ آنچه فعلا با بي تفاوتي محض مسوولان مربوطه مواجه شده است.

2- به طور قطع وقوع چنين اتفاقاتي، ريشه در برخي كمبودهاي فرهنگي و اجتماعي دارد. شايد بحث در اين مورد، چندان مطلوب سياستگذاران ارشد كشور در اين عرصه ها نباشد و آنها كماكان مايل باشند با سكوت و لاپوشاني از مسايل رخ داده عبور كنند، اما واضح است كه براي درمان برخي دردهاي جدي، بايد تيغ جراحي را به عمق چرك و خون فرو كرد و پلشتي ها را شكافت. واقعا براي مردم ما چه  اتفاقي رخ داده است كه دسته جمعي به صفحه فيس بوك يك هنرپيشه خارجي كوچ مي كنند و با ركيك ترين الفاظ ممكن، به وي نسبت هاي واهي داده و او را مورد تعرض كلامي قرار مي دهند؟ حقيقتا اين است مملكتي كه قرار بود مردمانش الگوهاي ادبي و اخلاقي ساكنان سراسر جهان باشند و كل دنيا غبطه آنها را بخورند؟ نتيجه اين همه بودجه فرهنگي و بريزوبپاش هايي كه در اين حوزه انجام مي شود چيست؟ صداوسيماي اين مملكت با صد شبكه تلويزيوني و با بيشترين حجم از نظارت و سختگيري، چه نمره اي در تربيت شهروندان ايراني به خودش مي دهد؟ ما به كجا رسيده ايم كه حالا از سياستمدار و فوتباليست تا مدل خارجي از گزند هرزه نويسي هاي مان در امان نيستند و صفحات شان در شبكه هاي اجتماعي به مركزي براي حراج آبروي وطن و هموطن تبديل مي شود؟ از همه تلخ تر اما استيلاي وحشتناك متلك هاي جنسي در چنين فضايي است؛ ميوه ممنوعه اي كه قرار بود در ايران ما پنهان باشد، اما حالا دانه هاي درشتش در هر سبدي ديده مي شود، از اتوبوس و مترو تا دبستان و مدرسه راهنمايي و از سكوهاي استاديوم فوتبال تا صفحات ستاره ها در شبكه هاي اجتماعي.

3- تلويزيون ايران به هزار ترفند مجري زن برزيلي را از ديده هاي مردم «صغير» تلقي شده كشورمان پنهان كرد تا مثل هميشه صورت مساله را پاك كند، اما نتيجه كار كاملا برعكس شد؛ چنانكه فرناندا ليما در صدر جست وجوهاي اينترنتي قرار گرفت و در پيرامون او فضايي كاملا آلوده و متعفن به وجود آمد. اين صداي شكست هزارباره يك سياست غلط است؛ آنجا كه دوستان تصميم گيرنده، با مردم ايران مثل يك كودك نابالغ رفتار مي كنند كه هرگاه تشخيص مي دهند چيزي را نبايد ببيند، جلوي چشمش را مي گيرند. در طول تمام اين سال ها سعي شده از مردمان كشورمان تصوير جماعتي بي نياز و بي اعتنا نسبت به مسايل جنسي ترسيم شود، غافل از آنكه اين، بخشي از غريزه طبيعي انسان هاست كه نمي توان ناديده اش گرفت. در حال حاضر تنها راه به رسميت شناخته شده پاسخگويي به اين نياز از سوي عرف و قوانين ايران، ازدواج قطعي و دايمي است، در حالي كه شرايط به منظور تحقق اين امر براي جوانان، هر روز سخت تر مي شود. در حال حاضر آمار و ارقام رسمي نشان مي دهد سن ازدواج در ايران به شدت بالا رفته و حتي در كلان شهرها به 30 و 35 سال براي دخترها و پسرها رسيده است. آيا هيچ يك از سياستگذاران اين كشور هرگز  فكر كرده اند جوانان ايراني در خلأ دو دهه اي بين بلوغ و ازدواج شان چه بايد بكنند؟ آيا همين كه آقازاده ها در 20 سالگي به لطف ثروت و جايگاه پدرشان به منظور تشكيل خانواده تمكن مالي پيدا مي كنند براي كل ملت كافي است؟ مدت هاست كه خيلي از پژوهشگران و انديشمندان كشورمان براي بهبود اين اوضاع بسيار نامناسب، به صرافت ارايه راهكارهاي گوناگون متناسب با قواعد و قوانين موجود در جامعه افتاده اند، اما كليه تلاش هاي آنها پشت ديدار بي تفاوتي، تحقير و تمسخر مسوولان مربوطه سركوب شده است. در اين شرايط واضح است كه محروميت شديد جنسي، منجر به بروز رفتارهاي غلط و بيمارگونه مي شود؛ آنچه گاهي خودش را در قالب آزار و اذيت جنس مخالف و تهيه و پخش بلوتوث هاي آنچناني نشان مي دهد و گاهي در قالب هتاكي هاي شرم آور به يك هنرپيشه و فوتباليست خارجي جلوه گر مي شود.

4- بعد از ماجراي معروف «تفاوت فرهنگي» اين دومين بار است كه طي سه سال اخير شرمنده مردم برزيل مي شويم. اوضاع جالبي است كلا؛ مي خواهيم در مورد رفتارهاي غلط فيس بوكي حرف بزنيم، اما يادمان مي آيد «ممنوع» است همان طور كه وقتي تصميم مي گيريم راجع به آفت هاي سركوب ميل جنسي چيزي بگوييم، به ياد مي آوريم موضوع «ممنوعه» است. پس وارد نشويد لطفا ... تمام!