خلعتبری و خلیج فارس

فوتبال از معدود رشته هایی در کشور ماست که حاشیه هایش از افتخاراتش بیشتر است. سالیان طولانی است که توفیقی در جام ملت های آسیا کسب نکرده و در جام جهانی نیز چند در میان مجوز حضور پیدا کرده ایم.عیار فوتبال یک کشور را از چند مولفه، تعداد حضور در جام جهانی، کسب موفقیت در جام های قاره ای، میزان تماشاگر و تعداد لژیونرها می سنجند . سابقه فوتبال ایران در زمینه های ذکر شده مشخص است اما آنچه در سال های اخیر بخصوص در فصل نقل و انتقالات مورد توجه گرفته فرایند لژیونر شدن برخی بازیکنان مطرح کشور است . نام امارات، قطر و به طور کلی کشور های حاشیه خلیج فارس که به گوش می رسد دیگر چشم ها برای بار فنی و تکنیکی و ساختاری آن فوتبال گرد نمی شود بلکه چشم ها خیره تعداد صفر های رقم قرارداد ها می گردد. انتقال مستقیم جهانبخش از داماش و برخی دیگر از چهره های فوتبالی به لیگ های معتبر اروپایی نشان از این دارد که اگر مسیر درستی در انتقال ها طی شود الزاما نیازی نیست بازیکنان ابتدا به امارات بروند و سپس راهی لیگ های معتبر اروپایی شوند. همه می دانند که علت توفیق در گذشته فوتبال ما نگاه فوتبالی به این رشته بوده و علت عدم توفیق و معدل ناپلئونی امروز ما نشان از نگاه بانک محور به فوتبال است.

محمدرضا خلعتبری همواره از چهره های ثابت انتقال به امارات بوده و در هر فصل علاوه بر سپاهان و پرسپولیس و استقلال نام چند تیم اماراتی هم به گوش می رسیده است و در نهایت او یا به امارات رفته یا به سپاهان !

او در یکی از برنامه های نود فصل پیش اعلام کرد در ایران فقط برای سپاهان بازی می کند و اساسا بدجوری به رنگ زرد تعصب دارد و انتهای فصل نیز او پیشنهادات داخلی را کنار گذاشت و عازم عجمان امارت شد. اما زیاده خواهی کشور های حاشیه خلیج فارس و همچنین کینه توزی نسبت به تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران سبب شد تا در اقدامی عجیب و زیر سایه سکوت کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا، امارت نامی جعلی و خلاف تمامی اسناد تاریخی بر لیگ خود بگذارد. این اقدام عجیب بیش از پیش خود خلعتبری را شوکه کرد و کمی بعد نگاه ها سمت او رفت که چه واکنشی نشان می دهد. واکنش های متفاوتی از جانب خود او و همچنین مسئولین فدراسیون انجام گرفت تا جایی که تاج اعلام کرد اجازه رفتن به خلعتبری نمی دهیم. اما انگار جناب تاج فراموش کرده بود که فقط یک لیگ حرفه ای در دنیا داریم که بازیکن چه با قرارداد، چه بی قرارداد، چه بعد از مهلت قانونی، چه قبل از مهلت قانونی، چه با رضایتنامه، چه بی رضایتنامه می تواند منتقل شود، کارت بازی برایش صادر شود و امثال اینها که زیاد در این فصول حرفه ای فوتبالمان دیده ایم. در این میان جواد نکونام کاپیتان تیم ملی فوتبال کشورمان که نتیجه ای از صحبت هایش مبنی بر تمدید قرارداد با استقلالی نگرفته بود، ساز جدایی سرداد آن هم به همان لیگ جعلی ! اینجا بود که تعصبات ملی مسئولین رده بالای فدراسیون ناگهان فوران کرد و هیچکس نپرسید یک بنده خدایی که قبل از این نام جعلی به آن لیگ رفته واجب تر از کسی است که دانسته اقدام به مذاکره با تیم های آن لیگ کرده است. رگ غیرت مسئولین کار خودش را کرد و بودجه ماندن جواد خان در لیگ خودمان تامین شد. این وسط یک مدیر که هم ستاره دوست دارد هم تعصبات ملی دارد وارد ماجرای خلعتبری شد و از هیچ کوششی دریغ نکرد. به وزیر و وکیل و رئیس جمهور رو انداخت تا بتواند مبلغ رضایتنامه خلعتبری را جور کند . درها یکی پس از دیگری روی محمد رویانیان بسته شد تا اینکه ناگهان آفتابی از پس ابرها بیرون تابید و خیر 5 میلیاردی رخ به او نشان داد. پول رضایتنامه که جور شد پالس های منفی از دورن فدراسیون و قوانین موجود مجدد روند بازگشت خلعتبری را دچار مشکل کرد. تا جایی کارشناسی گفت می شود دیگری گفت در اختیارات خاص هیئت رئیسه فدراسیون است و دیگری گفت نا نیم فصل نمی شود .

رویانیان هر روز مصاحبه می کند که باید به خلعتبری کمک کنیم و اجازه ندهیم او به لیگ جعلی برود و به حق از سرمایه ملی و تعصب ملی مایه می گذارد. خلعتبری هم که چند روزی بیشتر با این تیم تمرین نکرده ناگهان بصورت خیلی خود جوش مورد توجه بسیار زیاد مربی این تیم واقع شده و یک راست رفته است در لیست فیکس مربی ! خلعتبری نیز بصورت غیرمستقیم این پیام را به سران باشگاه و همچنین مسئولین فدراسیون فوتبال امارات داده است که در صورت ماندن در این تیم زیر لباس باشگاه لباسی با نام خلیج فارس به تن می کند و حین بازی آنرا به دوربین های تلویزیونی نشان می دهد . اتفاقی که اگر بیفتد بسیار برای بنگاه های تبلیغاتی اماراتی گران تمام خواهد شد و نقشه شوم آنها در تغییر نام لیگ امارات به لیگ جعلی را به تمام دنیا نشان می دهد.

در اینکه پرسپولیس رویانیان در خط حمله نیاز به مهاجمی شش دانگ تر از سید صالحی دارد شکی نیست و گزینه ای هم بهتر از خلعتبری وجود ندارد اما امروز خلعتبری جدای از نیاز باشگاه پرسپولیس یک بحث ملی است. حضور یک بازیکن ایرانی در عیار خلعتبری در لیگی جعلی، تعارض آشکار با تمامیت عرضی کشورمان و بار منفی بسیاری برایمان دارد . هماگونه که جواد نکونام فرزند خلیج فارس است، خلعتبری هم فرزند همین آب و خاک است. این مسئله که او در بستن قرارداد عجله کرده است یک مسئله شخصی است و اساسا در آن موقع ایشان نمی دانسته که قرار است چنین شود. حیف است در سال منتهی به جام جهانی یکی از بهترین مهاجمان فوتبال کشور را با نگاهی دوگانه طرد کرده و کاری برایش نکنیم.

فرقی نمی کند چه کسی دنبال خلعتبری است، حتی اگر فتح الله زاده و یا رحیمی نیز پیگیر این ماجرا بودند همه باید کمک می کردند تا این فرزند خلیج فارس بتواند از نام ایران دفاع کند. حال که تقریبا همه چیز برای دریافت رضایت نامه او آماده شده و نماینده تام الاختیار رویانیان برای انجام امور دریافت رضایت نامه عازم امارت شده است. می طلبد مسئولین فدارسیون همان مقداری که همت کردند تا نکونام نروند، آستین بالا بزنند و از اختیارات قانونی خود برای حضور خلعتبری در لیگ برتر کشور استفاده کنند تا این سرمایه ملی در سال منتهی به جام جهانی حیف نشود.در فرصتی مقتضی و پس مدیریت مسئله خلعتبری مسئولین باید راهکار های اجرایی برای عدم حضور بازیکنان در لیگ های جعلی و بی کیفیت اعراب بیاندیشند و همچنین با ارسال لایحه ای قوی و مستدل از نام خلیج فارس در فیفا دفاع کرده و شرایط را برای محکومیت امارات فراهم سازند.

در پایان این نکته بجاست جدیت مسئولین کشور برای فسخ قرارداد خلعتبری این پیام را به طرف امارتی می دهد که استقلال و تاریخ و تمامیت عرضی این کشور شوخی بردار نیست و ما حتی اجازه نمی دهیم حتی یک بازیکن فوتبال این مملکت زیر نامی جعلی و غیر قابل قبول برای تمام دنیا توپ بزند.

نویسنده : رسول عبدیان