خليج فارس، به بوق ماشين كفاشيان! / پاداش مدیران، مهم تر از حفظ آبروی ملی؟

1- بعد از يك هفته بحث و گمانه زني، سرانجام شايعاتي كه در مورد اهداي پاداش صعود به جام جهاني به نبي و كفاشيان به گوش مي رسيد، به تحقق پيوست و رييس و دبير فدراسيون فوتبال رسما از سوي وزير ورزش براي دريافت اين جايزه مورد تاييد قرار گرفتند. به اين ترتيب اگرچه علي كريمي، مهدي رحمتي و اشكان دژآگه به دليل عدم حضور در مسابقات پاياني تيم ملي مستحق تقدير شناخته نشدند، اما دل مان شاد و چشم مان روشن است كه مديران رنجور و زحمتكش اين مملكت بي نصيب نماندند و مجوز واردات يك دستگاه اتومبيل لوكس معاف از گمركي را به دست آوردند! از لحظه اعلام خبر اعطاي اين پاداش به فوتباليست ها، اعتراضات زيادي در مورد ارزش مالي بسيار بالاي اين جايزه در محافل عمومي و خبري به وجود آمد، اما حالا و با افزوده شدن امثال كفاشيان و نبي به اين ليست، قطعا ناخشنودي ها وارد فاز جدي و تازه تري خواهد شد.

2-  مهم ترين پرسش اين است كه دستخوش صعود به جام جهاني، اصلا چه ربطي به عوامل فدراسيون فوتبال دارد؟ همه جاي دنيا چنين پاداش هايي صرفا در اختيار بازيكنان و كادر فني قرار مي گيرد، اما انگار قرار نيست هيچ چيز ما شبيه ديگران باشد. مگر فدراسيون فوتبال، فقط متولي همين يك تيم بوده كه حالا به خاطر موفقيتش سزاوار تقدير باشد؟ مگر نه اين است كه اين مجموعه به طور همزمان مسووليت تيم هاي اميد، جوانان و نوجوانان و همين طور برگزاري مسابقات رسمي فوتبال در سراسر كشور را برعهده دارد؟ پس چطور حساب و كتابش از معادلات همه اين حوزه ها جداست و فقط وقتي يكي از تيم هاي زيرمجموعه اش چنين موفقيتي به دست مي آورد، آقايان به سرعت سر سفره آفتابي مي شوند؟ اصلا همين يك تيم بزرگسالان را ملاك مي گيريم؛ اگر بناست صعود امسال اين گروه به جام جهاني چنين ارمغان مالي هنگفتي براي دوستان به همراه داشته باشد، پس چطور وقتي مي بازيم، خبري از مجازات و تنبيه نيست؟  حداقلش اين است كه وقتي تيم ملي در دوران اين آقايان با قطبي و دايي ناكام ماند، هر دو مربي از كارشان بركنار شدند. با اين اوصاف چرا افرادي مثل نبي و كفاشيان محل كارشان را به اين مناسبت ترك نكردند و دنبال زندگي شان نرفتند؟ اين چگونه قانون مضحكي است كه مديران مجموعه را صرفا در كاميابي ها شريك مي كند؟ كساني مثل كفاشيان و نبي اصلا حقوق مي گيرند تا مقدمات صعود تيم ملي به جام جهاني را فراهم كنند؛ گو اين كه حضرات در همين زمينه هم عملكرد چندان قابل دفاعي نداشته اند، چه اين كه دوره قبل تيم كشورمان بين پنج تيم گروهش چهارم شد و همين دوره هم بارها ناهماهنگي بدنه فدراسيون با كی روش، خشم سرمربي پرتغالي را به همراه آورد.

3- وزير ورزش در حالي در غيرمسوولانه ترين رفتار ممكن بدون وسواس و دقت نظر طي آخرين روزهاي كاري اش اهداي پاداش به كفاشيان و نبي را تاييد كرد كه اين مجموعه طي چند ماه اخير با مشكلات مالي حادي دست به گريبان بوده است. ناتواني مديران ورزش در حمايت مالي از تيم ملي در برهه فوق العاده حساس كنوني، كار را به جايي رسانده كه حتي برگزاري اردوي اين تيم در خارج از كشور هم به مخاطره افتاده است. رسوايي بزرگ اخراج نوجوانان كشتي گير از هتل در بلغارستان، سرفصل ديگري از مصايب مالي وزارتخانه اي است كه حالا بي محابا دست به حاتم بخشي مي زند. همين امروز يك پرونده ملي بزرگ به دليل مشكلات مالي  معطل باقي مانده و زمان براي حل و فصلش مدام تنگ و تنگ تر مي شود. تنها پرداخت يك ميليون دلار حق فسخ قرارداد خلعتبري با عجمان مي تواند يك ملي پوش ايراني را از اسارت در ليگي با نام مجعول برهاند، اما آقايان به بهانه بي پولي از مسووليت پذيري در اين زمينه طفره مي روند. آيا واقعا نمي شد با كمي درايت و موقعيت شناسي، از امتياز واردات اين دو دستگاه اتومبيل لوكس در جهت منافع ملي استفاده كرد و به جاي بخشيدن آنها به نبي و كفاشيان، سودش را به رفع گره از كار خلعتبري اختصاص داد؟

4- پولي در بساط نيست كه براي بيماران بخت برگشته اين مملكت دارو وارد كنند، اما در سيستم به شدت عدالت محور موجود، كفاشيان و نبي بايد اتومبيل چندصد هزار دلاري شان را بدون دردسر از گمرك رد كنند و پاداش سال ها تحقير اين فوتبال را بگيرند، پاداش روزهايي را كه يادشان رفت ليست تيم ملي را چك كنند و از مقدماتي المپيك پرت مان كردند بيرون، پاداش تحقير در جام ملت هاي آسيا را و به طور كلي پاداش «مدير» بودن در كشوري كه دنيايش به كام «چسبيده ها» است.