خوزه و حسرت نوشابه خوردن زير برف تهران! / سهم سردار چقدر است؟

1- سرانجام دوشنبه موعود فرا رسيد و كميته فني پرسپوليس براي بررسي فرمان از راه دور رويانيان مبني بر تغيير كادر فني تشكيل جلسه داد. نتيجه هم انديشي دوستان اما، ايجاد يك آشفته بازار جديد بود؛ سپردن تيم به يحيي گل محمدي زير نظر علي پروين و مبهم باقي گذاشتن تكليف مانوئل خوزه . مرد پرتغالي حالا البته نياز چنداني به صدور حكم ندارد. او عملا از پرسپوليس كنار گذاشته شده تا قرمزها نيم فصل دوم را با يك تفكر فني جديد شروع كنند. مانوئل در حالي كشورمان را شايد براي هميشه ترك مي كند كه دفاع از كارنامه فني او در پرسپوليس ليگ دوازدهم دشوار به نظر مي رسد. سينيور كه وعده داده بود تيمش را «دوازدهم» نكند، حتي از وفادار ماندن به همين تعهد مطايبه آميز هم شانه خالي كرد تا سرخپوشان در پايان نيم فصل اول، دقيقا رتبه نازل شان در ليگ گذشته را تكرار كنند! بي ترديد همين حادثه نيز مديرعامل ماجراجوي قرمزها را اندكي بعد از به يادگار گرفتن پيراهن شماره 10 ميلاني ها به صرافت اعمال تغيير در كادر مربيان انداخت. حالا خوزه هم رفته، اما آيا واقعا او تنها مشكل پرسپوليس بود؟ يا ديگراني نيز در اين ناكامي سهيم اند كه حالا از خودشان سلب مسووليت مي كنند؟

2- عملكرد مانوئل در پرسپوليس دو نيمه روشن و تاريك داشت. اين مربي با توجه به ابزار و آلاتي كه در اختيار داشت در حوزه نتيجه گيري به هيچ وجه موفق نشان نداد، اما اين واقعيت را هم نمي توان كتمان كرد كه تيم او به مرور زمان يك سير صعودي را در پيش گرفته بود. اين اواخر مي توان از نمايش هاي پرسپوليس خوزه مقابل تيم هايي مثل پيكان، ملوان و حتي ذوب آهن به عنوان سندي براي بهبود تدريجي تيم مانوئل نام برد. به هرحال نبايد فراموش كنيم كه او تيمش را خودش نبسته بود و به زمان قابل توجهي براي كسب اشراف بر اين مجموعه نياز داشت. غير از اين پرسپوليس به قيد قرعه برنامه سختي را در نيم فصل اول پيش رو داشت؛ بازي هاي خارج از خانه در آبادان، اصفهان، كرمان، رشت، اهواز و انزلي كه كار را براي كادر فني پرسپوليس در مقايسه با تيمي مثل استقلال سخت تر مي كرد. در اين شرايط شايد اگر خوزه همچنان سر كارش باقي مي ماند، مي توانست با توجه به برنامه به مراتب راحت تر نيم فصل دوم، سرنوشت متفاوتي را رقم بزند. اين سكه اما، يك روي ديگر هم داشت. برخوردهاي خوزه به ويژه در حوزه رفتارشناختي طوري بود كه جاي ابهامات فراواني را باقي مي گذاشت. مصاحبه وحشتناك اين مربي در مورد كارلوس كی روش، اتهام زني بي پروا و غيرحرفه اي اش عليه علي كريمي، بدگماني هاي كوتاه مدتش پيرامون كريم انصاري فر، علي عسگر و سايرين و نيز معامله اي كه اين اواخر با پولادي و يحيي گل محمدي در پيش گرفته بود، اندكي فضا را براي همكاري با او سخت مي كرد؛ به ويژه در جايي مثل ايران كه فوتباليست ها براي طغيان عليه يك مربي معمولا آمادگي مطلوبي دارند! نكته اساسي دقيقا همين جاست. حقيقت آن است كه اين فضاي تهي و خطرناك و خلأ موجود بين مربي و همكارانش را بايد كادر مديريتي پر مي كرد. برخلاف باور رويانيان ، سرمايه گذاري فقط پول خرج كردن براي جذب نيروهاي انساني گران قيمت نيست. بلكه هنر واقعي، اداره صحيح و كنترل مطلوب آنهاست.

3-  خوزه شايد مي توانست در پرسپوليس بسيار موفق تر از اين باشد، اگر مديرعامل اين باشگاه به جاي برنامه هاي عجيبي مثل ملاقات با سفراي خارجي و جهانگردي به قصد شهرت طلبي، وجودش را وقف كاستن از تنش ها و سوءتفاهمات مي كرد. رويانيان متاسفانه نه تنها نخواست يا نتوانست بدبيني هاي مربي گرانقيمتش را مهار كند، بلكه با اقدامات نسنجيده خودش به اين اصطكاك هاي زيانبار دامن هم زد. سردار پا به پاي خوزه در جنگ بيهوده با كی روش به مواضع مربي تيم ملي حمله برد و در داستان مواجهه با علي كريمي، نقش عامل اصلي ايجاد ا ختلاف و كاتاليزور را در اين مجادله ناخوشايند ايفا كرد. مديريت فقط خودنمايي مقابل دوربين ها، امضاي عهدنامه قهرماني يا انجام دادن شوخي هاي دستي نامتعارف و مصنوعي با بازيكنان نيست. رويانيان مي توانست در خلوت تيمش بدون اينكه چشم و گوش نامحرمي در كار باشد، روي بسياري از رخم هاي اين تيم مرهم بگذارد و اجازه ندهد مشكلات ساده پرسپوليس ، تبديل به معضلاتي اساسي و لاينحل شوند، اما افسوس كه آقاي مديرعامل معناي مسووليت را فقط در گارد گرفتن براي رسانه ها جست وجو مي كند. از همه جالب تر اما، فرافكني سردار است: «ما نظرسنجي گذاشتيم و مردم به مربي خارجي راي دادند، اما مربي ايراني براي ما راحت تر بود!» اين نوع سوءاستفاده از مفهوم دموكراسي هم انگار معضل جديد فوتبال ماست؛ آنجا كه رويانيان گناه جذب دير هنگام خوزه را گردن مردم مي اندازد و قلعه نويي هم مسووليت تعويض اشتباه ميداوودي را متوجه هواداران و شعارهاي شان مي داند!

4- «از لج شما هم كه شده، مي مانم و زير برف تهران نوشابه مي خورم»؛ مانوئل خوزه اين جملات را در واكنش به سوال خبرنگاران پيرامون آينده اش در پايان بازي بدون گل پرسپوليس و سايپا به زبان آورد. امروز اما، قبل از اينكه دانه هاي برف زمستاني تهران را سپيدپوش كنند، سردار بطري نوشابه را از دست خوزه گرفته و آن را به پروين، يحيي و لابد كريمي و مهدوي كيا  سپرده تا دور هم نوش جان كنند و پرسپوليس را به شيوه «ملوك الطوايفي» بچرخانند. اين يكي انگار تصميم شخصي خود سردار، بدون رجوع به نظر مردم است؛ پس كاش مسووليتش را هم بپذيرد