خوشحالي جنجالي، كبودي پاي چشم/دايي و مشت هاي دردسرساز!

1- علي دايي سرمربي پرسپوليس شد. اگر حادثه خاصي رخ ندهد و ماجراي قرارداد داخلي شهريار با راه آهني ها مشكل ساز از كار در نيايد، آقاي گل فوتبال ملي جهان، ليگ سيزدهم را روي نيمكت پرسپوليس آغاز خواهد كرد. اين دومين دوره حضور دايي در جمع سرخپوشان به عنوان مربي است. او پيش تر در كسوت مسوول كادر فني پرسپوليس موفق به كسب دو عنوان قهرماني جام حذفي براي هواداران شده بود، اما نوسانات اين تيم در ليگ و نيز ناكامي در آسيا باعث شد تا خاطره چندان خوشي از آن مقطع در ذهن بسياري از مخاطبان فوتبال ايران باقي نماند. حالا دايي به پرسپوليس برگشته تا اين بار عملكرد مطلوب تري ارايه بدهد. بعد از كسب بهترين جايگاه راه آهن در تاريخ مسابقات باشگاهي ايران، شهريار براي اعاده حيثيت بيشتر از كارنامه اش به جمع سرخپوشان باز مي گردد. پرسپوليس امسال اگرچه از نقطه نظر نيروي انساني به مراتب بهتر از دوره قبلي كار دايي است، اما او اينجا همچنان با چالش هاي مهمي مواجه خواهد بود؛ مسايلي كه بهتر است از همين حالا خودش را براي روبه رويي با آنها آماده كند.

2- شايد جدي ترين مشكل دايي در پرسپوليس، حكايت مشت هاي گره كرده باشد. آنچه در درجه اول باعث مي شود بخشي از هواداران در قبال كاپيتان اسبق تيم ملي و انتقالش به پرسپوليس موضع بگيرند، موضوع شادي بيش از حد او هنگام پيروزي بر سرخپوشان با راه آهن است. هنوز تصوير رقص مشت هاي شهريار كنار خط طولي در زمين آزادي در ذهن بسياري از هواداران پرسپوليس كمرنگ نشده است. دايي حق دارد به اين اصل حرفه اي استناد كند كه هنگام هدايت راه آهن، به اين مجموعه متعهد بوده و نخواسته شادي اش را از موفقيت تيمش پنهان كند، اما طبيعي است كه خيلي از پرسپوليسي ها اين توجيه را نپذيرند. وقتي ستاره اي در ابعاد كريستانو رونالدو هم ترجيح مي دهد خوشحالي اش را از گلزني به يونايتد كنترل كند، اين يعني آنكه در بالاترين سطح فوتبال جهان هم مي توان به احساسات انسان ها احترام گذاشت. ماجراي آن شعف نامتعارف، در حال حاضر به اصلي ترين عامل بازدارنده بخشي از هواداران در مسير دلبستگي به علي دايي تبديل شده است. اين اما، تنها «مشت» دردسرساز براي شهريار نيست. او امروز به باشگاهي برمي گردد كه آخرين بار قبل از ترك آن، گونه اش با مشت بوقچي هاي حنجره به مزد آن كبود شد؛ خاطرت هست شهريار جان؟

3- كاش حالا كه دايي برمي گردد، محاسبه خيلي چيزها را كرده باشد. بعد از دو برنامه نود طولاني و پرتنش كه به جنگ كلامي او با كفاشيان و كاشاني اختصاص پيدا كرد، جامعه فوتبال ايران ديگر تحمل بيداري سحرگاهي براي پيگيري تازه ترين پرونده جنگ شهريار با روسايش را ندارد؛ به ويژه از اين جهت كه دايي و رويانيان سابقه يك ستيز وحشتناك را در كارنامه شان دارند. امروز بايد خيلي از سنگ ها واكنده شود تا فردا داستان مشكلات تكراري، دوباره روح و روان ميليون ها انسان را مكدر نكند. علي دايي مي تواند به فهرست مشكلاتش با كاشاني رجوع كند و سرفصل هاي جنجالي آن را از همين حالا با رويانيان به بحث بگذارد. كم و كيف انتظار از باشگاه در زمينه يارگيري، ساماندهي حاشيه هاي تيم و تقسيم دقيق وظايف مانع از آن خواهد شد كه فردا دو طرف به جان هم بيفتند يا از روي سكوها بيانيه عليه كادر فني قرائت شود و بوقچي ها جسارت برخورد فيزيكي با شخص سرمربي را به خودشان بدهند. مشهور است كه مي گويند «جنگ اول به از صلح آخر»؛ اين اما براي دايي چيزي فراتر از يك ضرب المثل معمولي است. او بايد اين اصل مهم را محور اساسي كارش با پرسپوليس قرار بدهد تا يكبار ديگر اين تيم پرطرفدار از ناحيه اختلافات دروني لطمه نبيند. بعد از چند فصل التهاب و درگيري، پرسپوليس امروز محتاج آرامش است و اين تحفه، با چيزي غير از شفاف سازي و پايبندي به حريم حرفه اي محقق نخواهد شد.

4- كاش كار به جايي نرسد كه دايي و رويانيان دوباره به غيرت و تعصب يا مو و ريش همديگر پيله كنند. آغاز فصل جديد بايد با نو شدن سردار و شهريار همراه باشد؛ طوري كه طرفين با رفتاري پخته تر، به شكوفاتر شدن توانايي هم كمك كنند، نه آنكه خواسته يا ناخواسته از ظرفيت اين همكاري بكاهند و به اعصاب هوادار يورش ببرند.