خوش خیالی باور کردنی نیست

بخاطر دارید سال گذشته طرفداران پرسپولیس می پنداشتند یحیی گلمحمدی با تمام وجود در بازی در برابر استقلال خوزستان پایداری می کند تا پرسپولیس قهرمان شود؟ آیا یحیی این کار را کرد؟ نه او به دنبال قهرمانی تیمش در جام حذفی بود.

بخاطر دارید که می پنداشتید که طارمی برای تفریح به ترکیه رفته است؟ آیا حرفهای مسئولین و وکیل او را باور نکردیم؟ آیا این گونه شد؟

ساده لوحانه و با خوش خیالی بسیار معتقد بودید که علی دایی حاضر می شود پراهیچ را بدهد و نفت را تضعیف کند؟

هیچ تیمی با ساده لوحی موفق نمی شود.

یک تیم آنقدر ساده لوح بود که خیلی راحت از تمدید قرارداد با ماریچ و بنگسون که امتحان خود را پس داده بودند گذشت و با یانسکی و پریموف قرار داد بست!

یک تیم آنقدر ساده لوح بود که به حرف امثال عالیشاه گوش داد تا ساسان انصاری را رد کند.

یک تیم آنقدر ساده لوحانه می اندیشد که می تواند خیلی راحت ستارگان تیمهای دیگر را چون ستارگان تیم خودش در بازار آشفتگی بخرد.

یک تیم آنقدر خوش خیال است که می پندارد سروش رفیعی و یا دیگر بازیکنان راحت به تیمهای دیگر منتقل می شوند همان گونه که در نیم فصل گذشته قرار بود بیرانوند انتقال یابد.

چگونه باور نمی کنیم که برای قهرمانی باید ابزار مدیریت داشت و یکی از مهمترین این ابزارها هوشیاری و حفظ سرمایه و دانستن اطلاعات است.

در جهان امروز جنگ اطلاعات و سرمایه اطلاعات بزرگترین دستاورد است اما بی اطلاعی باعث می شود ساسان انصاری برود و عالیشاه دست تیم را در پوست گردو بگذارد و حالا عکس یادگاری هم بگیرد!

عدم اطلاعات صحیح باعث می شود که سالها طول بکشد تا بفهمیم شجاع خلیل زاده نمی تواند منتقل شود، پراهیچ را علی دایی نمی دهد و علی کریمی در دیناموزاگرب راحت تر است  و به این راحتی نمی تواند با سلام و علیک و پارتی بازی چوک از آنها  بازیکن گرفت.

امروز دل خوش به این خوش خیالی ها هستیم و فردا باید غم ندانم کاری ها را خورد که چرا اینقدر خوش خیالی ارزش فراوان در فوتبال ما دارد.