خيانت به سبك اخراجي ها!

1- ناكامي هاي پرسپوليس در ليگ يازدهم، همچنان ادامه دارد. پس از شكست سنگين خانگي در برابر سايپا، اين بار سرخپوشان در تبريز تن به يك باخت عجيب و پرگل ديگر دادند. در روزي كه تيم پايتخت نشين بدون مهم ترين ستارگانش نمايش خوبي مقابل تراكتورسازي اوج گرفته ارايه داد و نزديك به 10 موقعيت گل در خانه حريف به دست آورد، ميثاق معمارزاده سنگ تمام گذاشت و رسما به هيچ توپي «نه» نگفت تا تيره روزي هاي قرمزها ادامه پيدا كند. دريافت هشت گل ظرف شش روز، بي گمان تاثير منفي روي ذهن و روح پرسپوليس ي ها در آستانه بازي سرنوشت ساز با الهلال عربستان خواهد گذاشت. به ويژه شكست اخير سرخپوشان چنان عجيب و غيرقابل هضم بود كه حتي مربي خونسردي مثل مصطفي دنيزلي را هم به واكنشي نسبتا متفاوت واداشت: «بازيكن من در زمين طوري بازي مي كند كه پيغام مي دهد با من ادامه نده آقاي مربي!» شايد هم مشكل اساسي همين جاست؛ اينجا كه بازيكنان به شدت بي كيفيت جذب شده در ابتداي فصل، حالا و با مسجل شدن جدايي شان از پرسپوليس ، بدشان نمي آيد آخرين ضربات را هم به اين تيم وارد كنند و دست به انتقامجويي از باشگاهي بزنند كه خاطرات خوشي را با آن تجربه نكرده اند.

2- آنچه اين روزها در پرسپوليس مي بينيم، بناي در آستانه تخريبي است كه راز فروپاشي كنوني اش را بايد در كج بنا نهاده شدن خشت اول جستجو كرد. روزي كه درايت كافي در انتخاب كادر مديريتي و فني سرخپوشان به عمل نيامد و روزي كه معلم آموزش و پرورش و مربي ناكام فلان تيم شهرستاني را بر مصدر كار نشاندند، مي شد حدس زد كه چنين عاقبت شومي در انتظار سرخپوشان باشد. بسياري از بازيكنان ي كه اين فصل جذب پرسپوليس شدند و اين روزها تلخ ترين خاطرات هواداران اين تيم را رقم مي زنند، نه تنها در هيچ يك از ديگر تيم هاي دسته برتري فرصت بازي نخواهند يافت، بلكه با اين كيفيت تاثربرانگيزشان، حتي براي فيكس بودن در ليگ يك هم با مشكل مواجه خواهند بود. وقتي موقع استخدام بازيكن نه به تخصص او و نه به تعهدش توجه نمي شود و وقتي مناسبات غيرتاكتيكي و غيرفني ملاك جذب مهره قرار مي گيرد، انتظاري غير از فرجام ناخوشايند كنوني نيز نمي توان داشت. دنيزلي، رويانيان، رسانه ها و هواداران همگي از ليست اخراجي هاي پرسپوليس حرف مي زنند و بدا به حال مخاطباني كه قرار است سرنوشت تيم شان در ادامه مسابقات، به دست همين اخراجي هاي بي انگيزه و بعضا «بد نيت» رقم بخورد. پيرمرد ترك انگار در آخرين تجربه زندگي حرفه اي اش، بايد با خيلي چيزها بجنگد؛ از داوران ماجراجو تا اختلالات هواپيمايي و از ستاره سركش تا اخراجي هاي خيانت كار!

3- مسابقه تراكتورسازي و پرسپوليس اما، يك حاشيه عجيب و غريب ديگر هم داشت. علي كريمي در حالي در آخرين لحظات از سفر به تبريز سرباز زد كه از نظر جسماني در سلامتي كامل به سر مي برد و گويا هراسش از برخورد ناخوشايند برخي از هواداران تراكتورسازي باعث شده تيمش را در اين مسابقه حيثيتي تنها بگذارد. در اينكه كريمي به عنوان يكي از برترين ستاره هاي تاريخ فوتبال ايران، تعصب تحسين برانگيزي به تيمش دارد، ترديدي نيست. او خدمات زيادي به پرسپوليس كرده و امسال به عنوان ارزانترين بازيكن سرخپوشان ، درخشان ترين نمايش هاي ممكن را ارايه داده است. همه اين واقعيات در جاي خودشان ستودني هستند و اتفاقا بارها هم مورد اشاره و تمجيد افكارعمومي و نمايندگان شان قرار گرفته اند. باوجود همه اينها اما، نمي شود چشم بر اشتباهات ريز و درشت اين روزهاي جادوگر پوشيد و خطاهايش را يكسره به خدماتش بخشود. او كه چندي قبل با مصاحبه غيرحرفه اي اش بر وخامت حال پرسپوليس افزوده بود، حالا در شرايطي منافع خودش را به مصالح تيمش ترجيح مي دهد و به دلايل واهي از همراهي تيمش سر باز مي زند كه هيچ توجيهي براي اين رويكرد او پذيرفتني نيست. كريمي در حاشيه بازي با سايپا و پس از اخراج كودكانه آقازماني، از يك جمله جنجالي عليه او استفاده كرد: «دو زار فوتبال بلد نيست.» حق بي گمان با جادوگر است. خيلي ها در اين پرسپوليس «دو زار» فوتبال بلد نيستند؛ دروازه باناني كه حتي در بيرون زدن توپ از زمين هم مشكل دارند، هافبك هايي كه شايد در زمين هاي خاكي محلات هم بازي به آنها نرسد و مهاجماني كه دو ميليارد مي ارزند، اما سالي يك گل مي زنند. با اين همه، حتما بايد اسم يك نفر ديگر را هم به اين فهرست اضافه كنيم؛ ستاره اي كه از نظر فني و اخلاقي در عالي ترين نقطه ممكن ايستاده، اما در 33 سالگي هنوز متوجه نشده بازيكن حرفه اي فوتبال، بنا به تعهدي كه دارد گاهي بايد مرارت هايي را تحمل كند كه هرگز برايش خوشايند نيست. در اسپانيا هنگامي كه قهرماني تيمي مسجل مي شود، حريفان باقي مانده اش بايد قبل از آغاز مسابقه تونل انساني تشكيل بدهند و براي قهرمانان كف بزنند. وقتي پنج سال پيش بارسلونا در چنين شرايطي به برنابئو رفت، همه ستارگان ريز و درشت اين تيم ايستادند و بي بهانه بازيكنان دشمن ديرينه را تشويق كردند؛ غير از رونالدينيو كه تن به اين كار دشوار نداد و به جرم بي وفايي اش، از باشگاه رانده شد تا غايب سرشناس موفقيت هاي خارق العاده اي باشد كه در سال هاي بعد از او از راه رسيدند. آن روز بارسايي بودن، فرار از تشويق رئال نبود، بلكه دوش به دوش ديگران ايستادن و به جا آوردن تعهدي بود كه ستاره به باشگاهش دارد. پنجشنبه قبل هم « پرسپوليس ي» بودن كريمي، در حضورش در تبريز و تحمل همه آن ناملايمت ها معنا مي گرفت، اما افسوس...!

4- روزي كه مصطفي دنيزلي پيشنهاداتي مثل هدايت تيم هاي سرشناس تركيه و حتي رياست فدراسيون فوتبال اين كشور را رد كرد، در پاسخ به كنجكاوي هاي خبرنگاران هموطنش گفت: «با توجه به تباني هاي اخير، هواي فوتبال تركيه آلوده است. مي خواهم جاي تميزتري نفس بكشم!» شرمنده ايم پيرمرد؛ شرمنده از اينكه در مقصد پاكيزه تو، كارت هاي قرمز، كعبه آمال بازيكنان كم فروش اند، گلرها با هدف «رسيدن» به توپ شيرجه نمي زنند و تك ستاره ات هم در اوج نيازت، پشت تو را خالي مي كند.