خیابانی: شاهرودی را یادم رفت/ ببخشید آقای محرمی

واد در میان گزارش یاد خاطرات گذشته کرد و از چپ های استثنایی ایران نام برد . از اصغر حاجیلو و مهرداد میناوند و البته یادش رفت که مجتبی محرمی اسطوره سمت چپ تیم های ملی ایران بوده و اسمی هم از شاهرودی نیاورد تا این دو تهدید به برخورد فیزیکی با او کنند!
حالا خیابانی در گفت و گویی دلایلش برای این اشتباه می گوید:


برادر باز یک مصاحبه گزارش کردی ، فوتبال را ریختی به هم؟ جواد جان خودت هم حاشیه انگار دوست داری؟
چی شده ؟ دیگر فوتبال ایران مالدیو هم مگر چیزی هست که حاشیه ساز بشود؟

وقتی بهترین دفاع چپ های ایران را نام ببری و مجتبی محرمی را فراموش کنی ، حتما!
بابا مجتبی که حیف است آدم به دفاع چپ محدودش کند او یکی از کامل ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ماست. او ، پرویز قلیچ خانی و کریم باقری ، بازیکنانی هستند که همه جای زمین بازی می کردند. برای همین بود که اسمش را در دفاع چپ نگفتم.

ولی از دستت خیلی ناراحت شده و گفته ممکن است با تو درگیری فیزیکی پیدا کند
می بینی ، فقط مانده بود که بعد از گزارش بازی ایران و مالدیو برایم حاشیه درست شود. باز هم می گویم که مجتبی بازیکن مورد علاقه ام است. او را واقعاً به همراه پرویز قلیچ خانی و کریم از بهترین های تاریخ فوتبال ایران می دانم. این هم چیزی نیست که فکر کنی چون تهدیدم کرده ، ترسیدم و می گویم. نه ، من واقعًا می گویم. فکر می کنم علی پروین از مجتبی فقط در پست دروازه استفاده نکرد. مجتبی را هر جا که می گذاشتند ، بهترین بود. مثل او در فوتبال مان خیلی کم داشتیم.

الان ببین می توانی چیزی بگویی که پروین هم صدایش در بیاید.
بابا پروین اسطوره بود. او و حجازی اسطوره های فوتبال مان بودند. این که دیگر قابل کتمان نیست. اما پروین فقط در یک پست بازی می کرد. همایون بهزادی ، حسین کلانی ، جعفر کاشانی و... این طوری بودند. بهترین هایی که فقط در یک پست بازی می کردند ولی این سه نفری که اسم بردم هم تعداد بازی های ملی شان زیاد بوده و هم بهترین های پست هایی بودند که بازی کردند.


حالا مجتبی به کنار، چرا از شاهرودی اسم نبردی؟
وای ، راست می گویی . این یکی را خداییش یادم رفت. ببخشید دیگر کمبود وقت باعث شد که ذهنم یاری نکند. فکر کنم آلزایمر گرفتم. راستش این را یادم رفت. البته من داشتم از دفاع چپ هایی اسم می بردم که جام جهانی بازی کردند. اسکندریان را گفتم و میناوند. بعد هم یک گریزی زدم درباره اصغر حاجیلو و بقیه را یادم رفت. راستش برای همین از این دوستان عذرخواهی می کنم. چون شاهرودی هم خیلی خوب بود اما جام جهانی بازی نکرد. مثلا بعدش یادم افتاد که کاش دینورزاده را هم می گفتم. به هر حال در یک لحظه باید اسم ها را ردیف کنی که آن لحظه یادم رفت. نمی توانستم مثلا حسن اشجاری را هم اسم ببرم که چند تا بازی در تیم ملی داشته و تداوم پیدا نکرده اما انصافا بعد از میناوند دیگر ما بازیکن چپ کلاسیک نداشتیم. حتی در جام جهانی 2006 مجبور شدند از محمد نصرتی آنجا استفاده کنند.

به هر حال با این چیزهایی که گفتی ، دل مجتبی و شاهرودی را شکستی.
توضیح که دادم و عذرخواهی هم کردم. اما واقعا این درد فوتبال ماست که حاشیه هایش این قدر زیاد شده که بازیکنان در زمین برابر مالدیو نمی توانند تمرکز داشته باشند. همین الان منتخب من و تو و علی جوادی با بچه های خبرورزشی ، 4 گل به مالدیو می زنیم. اقلا 50 تا تیم در ایران هستند که می توانند این مالدیو را رفت و برگشت ببرند. حالا من تو گزارش گفتم که مالدیو پیشرفت کرده اما واقعاً خیلی هم فوتبال شان فرقی نداشته. مگر آلمان یا اسپانیا ، در اروپا بردهای پر گل برابر لیختن اشتاین یا مالت بدست نمی آورند؟ آنجا هم آن تیم ها ضعیف هستند دیگر. چرا باید در دو بازی رفت و برگشت دو بازیکن ما مثل انصاری فرد و عقیلی دو اخطاره بشوند؟ بابا تیم های ملی ما در دهه 70 ، جور دیگری بازی می کردن. آنها ستاره بودند چون مراحل ترقی را پله به پله بالا می آمدند. الان در فوتبال مان از این ها کم داریم. بابا همین مالدیو را روزی که با 17 گل بردیم ، بچه ها با پاسکاری به گل می رسیدند. تق ، تق ، تق و گل. به همین راحتی. الان هم باید همین طوری بازی می کردیم.