دائي ,به قربانگاه آمد

گوئي سرنوشت به گونه اي براي علي دائي رقم خورد است كه همواره بايد در حساسترين لحظه ها وارد ميدان مبارزه شود .

به سال 1993 بر مي گرديم. بازي تيم ملي ايران و عمان در چارچوب بازيهاي مقدماتي جام جهاني 1994 آمريكا و همگي شاهد بوديم كه ايران علي رغم حمله هاي بسيار و در مقابل ديدگان تماشاگران مشتاقش قادر نيست كه عمان را مغلوب كند . تابلوي تعويض بلند مي شود و علي دائي وارد زمين مي شود. دائي جواني جوياي نام و تازه در مسابقات باشگاههاي تهران با بانك تجارت نامي به هم زده او در چند دقيقه حضورش يك بار توپ را به تير مي كوبد اما چاره ساز نيست ..

بار ديگر به تونل زمان ميرويم در ادامه همان مسابقات و در مرحله دوم انتخابي است تيم ايران دروازه بان ندارد و روي نيمكت هم علي پروين تسليم به قدرت حريفانش مي نگرد و باز تنها علي دائي بايد جور همه تيم را بكشد و او مي تواند به همت جواني و جوياي نامي برد در برابر ژاپن و كره شمالي را برايمان به ارمغان آورد ولي ايران نمي تواند موفق شود و از همان موقع رسم مي شود كه دائي يك تنه همه كار بكند.

در بازيهاي جام ملتهاي آسيا 1996 بار ديگر او شاهكار مي كند و دروازه حريفان ايران را گل باران مي كند و اوج كار او در بازي با كره جنوبي است اما بازي نيمه نهائي با عربستان و سرمربي باهوش آنها وينگادا مي رسد همه انتظار دارند او بار ديگر يك تنه ايران را به فينال برساند اما او در دام تاكتيك عربها مي افتد و در جنگ پنالتي هم ناموفق است.

سالها مي گذرد و همه از او انتظار دارند و او بايد جور همه را بكشد جور ندانم كاري در سيستم مديريت فوتبال و بي برنامگي و عدم سرمايه گزاري و افول فوتبال ايران … و هرگاه موفق نشود اولين قرباني است و اين قرباني شدن او تا به آنجا پيش مي رود كه آقاي گل جهان و كسي كه بيشترين تعداد گل ملي را در تاريخ فوتبال جهان به ثمر رسانده است بدون بازي خداحافظي عذرش از تيم ملي خواسته مي شود و و داع تلحي با تيم ملي مي كند و همانند خيلي از قهرمانان ما كه هيچگاه فوتبال ما نتوانست مطابق لياقتشان با آنها وداع باشكوهي داشته باشد دائي مي رود.

اما هنوز مدتي نگذشته است كه بار ديگر به صحنه فوتبال و اين بار با پيراهن مربيگري باز مي گردد داستان مربيگري او هم چون بازيگريش شروع توفاني دارد و در اولين سال مربيگري در سايپا قهرمان  ليگ مي شود و بار ديگر از او توقع زياد مي رود و به يك باره سرمربي تيم ملي ايران مي شود بي آن كه حتي او را بسنجند كه آيا قادر است كه از مقام قهرماني خود دفاع كند قباي سرمربيگري تيم ملي را بر او مي پوشانند بي آن كه در كوره تجربه آبديده شده باشد و يا اين كه كسي بسنجد كه آيا او توانائي مربيگري را دارد و يا بايد چون مرداني نظير بكن بائر و ميشل پلاتيني و پله و بابي چارلتون و جرج بست و اريك كانتونا و…به دنبال فعاليت غير مربيگري در فوتبال باشد و او سرمربي تيم ملي مي شود و سرنوشت مربيگري او خيلي تلخ در تيم ملي به پايان مي رسد بعد از بازي با عربستان سعودي و با اولين باخت رسمي در چارچوب مسابقات مقدماتي جام جهاني 2010 در همان ورزشگاه و به دستور  بالا سري ها ! از كار بركنار مي شود و وداعي سخت تلخ و غير قابل احترام دارد و پرونده مربيگري او در تيم ملي هم اين گونه بد تمام مي شود و چون حكايت بازيگريش در تيم ملي وداع تلخ به پايان مي رسد ده ماه دائي به سكوت مي گذراند و هيچ گونه مصاحبه اي نمي كند  و از او نقل قول مي شود كه ديگر به فوتبال نامرد بر نمي گردد و…

اما بار ديگر در شهر شايعه مي شود كه او قرار است سرمربي تيم پرسپوليس شده و كرانچار براي هميشه از اين تيم برود سوال اين است كه چرا حالا بايد علي دائي به پرسپوليس بيايد ؟ شرايط اين تيم در جدول ليگ به گونه اي نيست كه كسي از دائي بتواند به صورت منطقي انتطار قهرماني داشته باشد اما مگر مي توان اين صحبت را در برابر دو آتيشه ها و تيفوسي هاي پرسپوليس نمود ؟ اگر دائي با پرسپوليس نتيجه نگيرد آيا بار ديگر فرياد حيا كن و رها كن را نخواهيم شنيد ؟ سوال بعدي اين است كه دائي در عرض اين ده ماه چه تازه هاي مربيگري را آموخته و داراي چه تجربه افزون تري نسبت به زمان مربيگري در تيم ملي  گشته كه سكان تيم پرسپوليسي به او داده مي شود كه نه چون تيم ملي است كه دغدغه عدم نيروها را نداشته باشد و نه چون سايپا است كه بي حاشيه و سرو صدا بتوان در آن كار كرد و نتيجه گرفت آيا قرار است كه براي بار سوم دائي را قرباني كنند ؟ يعني قرار است كه چون زمان بازيگريش آن گونه بي حرمت از تيم ملي كنار گذاشته شود و يا چون دوران مربيگري در تيم ملي آن گونه نابخردانه و شتاب زده كنارش نهند و تمامي كاسه كوزه هاي شكست را بر سر او بشكنند

 ؟ براستي مي خواهيم علي دائي را براي هميشه  به دور از فوتبال بگذاريم و يا اين كه همين امروز توقع منطقي از او را بيان مي كنيم ؟ دائي مي داند سالها است كه بسياري از كساني كه همواره با شكستهاي فوتبال ما جايگاههاي مديريتي علي رغم نامديرتيشان خدشه دار نشده پشت او سنگر گرفته اند آيا بار ديگر او بازي مي خورد اجازه مي دهد كه اعتبار او را بيشتر خدشه دار كنند ؟ به انتظار مي نشينيم.