داستان سرطلایی و رازهای پنهان پرسپولیس/ نسل نجیب یکی یکی پر می کشند

گلزن دربی، برنده اسکار فوتبال است. اگر در سینما، 95 درصد بزرگان بیش از یک بار فرصت بردن جایزه آن هم بعد از قدم زدن روی فرش قرمز را به دست نمی آورند در فوتبال هم از مارادونا گرفته تا وین رونی، هر بزرگی به صرف بزرگ بودن موفق به جلوه نمایی تمام و کمال در اسکار فوتبال نمی شود.

در فوتبالی با گذشته با محبت و اکنون پرخیانت و بی عاطفه اش، فرش قرمز و اسکار فوتبال، همین دربی بزرگ پایتخت بوده و هست؛ با هر نوع کیفیتی. از این مراسم باشکوه 90 و چند دقیقه ای چند افسانه باقی مانده. در روزگاری که سینماهای ما، فیلم های اسطوره جایزه بردن در اسکار را نشان می دادند، افسانه« اسکار بر» فوتبال، روزی از روزها بی حضور حتی یک دوربین متولد شد.

تنها اکیپ فیلمبرداری صدا و سیما در سال 1352 به سالن برگزاری روز آخر مسابقات کشتی آزاد قهرمانی جهان رفته بود اما اتفاق اصلی در اولین دربی تاریخ ورزشگاه آزادی کنونی رخ داد؛ جایی که همایون بهزادی پرسپولیسی مقابل استقلال هت تریک کرد.

بعدها همان مختصر تصاویر به نمایش درآمده دربی شماره 12 در روز 16 شهریور 1352 هم تقلبی خوانده شد. سرطلایی پرسپولیس کاری کرده بود که رویاپردازترین عاشقان فوتبال هم جرات تصورش را ندارند.

وقتی او و نسل نجیب دهه 50 رفتند، وقتی هر شنبه صبح کیهان ورزشی و دنیای فوتبال اوایل دهه 70 را ورق می زدیم، بهزادی برایمان یک اسطوره بود؛ چیزی در حد قهرمانان همه فیلم های تخیلی.شخصی شبیه مبارزان ژاپنی. رازبرتری یک نفره مبارزان قهرمان ژاپنی و کره ای بر یک لشکر به اندازه کار بهزادی در دربی رازآلود و دست نیافتنی به نظر می رسید. هنوز چند نفر از ستاره های واقعا بزرگ در دربی های سطح اول اروپا آرزوی هت تریک در دربی را دارند؟

بهزادی ورای این «قهرمان بازی» در دربی، انسان محجوبی شناخته می شد. در روزهایی که پاها بیش از دست ها و کلمات در زمین کاربرد داشت، او هرگز تا آخر عمرش هم عدد 3 را به رقیب نشان نداد. بهزادی برای تبدیل شدن به قهرمان ملی، خوش سلیقگی به خرج داد و نقش آفرین زیباترین و خوشحال ترین روز ورزشگاه امجدیه شد.

گل اول فینال معروف جام ملت های آسیا مقابل رژیم صهیونیستی را به ثمر رساند و بعد از گل قلیچ خانی، یکی از آن هایی شد که طبق گفته فوتبالیست های آن دوره، سوار بر شانه مردم به خانه رسید. راقم اولین هت تریک در دربی و زننده یکی از گل های تنها 3 قهرمانی ایران در جام ملت های آسیا! دلربای اسکار فوتبال ایرانی به همتایان سینمایی اش طعنه ‎ ‎زد و زمین فوتبال را جایی برای طنازی خود انتخاب کرد، نه پرده نقره ای را. چه اینکه جادوییش در دنیای واقعی تر فوتبال، بیش از همه بزک های سینمایی به دل می نشست.

مردی که به خاطر اصرار مادر و امتحان فرزندش با از دست دادن حضور در بازی های آسیایی، 3 سال اولین بازی ملی خود را به تاخیر انداخت، پای ارزش هایش ایستاد و در روزهای بازیگر شدن عزیز اصلی مرحوم در اوج شهرت ناشی از هت تریک در دربی، پیشنهاد بازی در فیلم سینمایی را رد کرد. او می گفت من بازیگر فوتبال هستم و به همین دلیل شناخته می شوم. پس چرا باید در رشته دیگری فعالیت کنم؟ خوش به حال خودش و افکارش.

حالا او رفته و هنوز دست یک ایرانی به دستاوردش نرسیده. هت تریک در دربی هم اگر بوده، توسط یک گمنام خارجی رقم خورده. گویا، خدای فوتبال دلش هت تریک دیگر در دربی می خواست اما چون دوست نداشت همایون سرطلایی از منحصر به فرد بودن خارج شود، یک چهره گمنام را برای برآوردن آررزویش انتخاب کرد!

بهزادی سر طلایی، اولین زننده 4 گل در 4 بازی ملی متوالی ایران، این تحصیل کرده نجیب و بی سر و صدا در دوران بازنشستگی، اگر در عصرحاضر بازی می کرد، احتمالا خبر آب خوردنش هم از سوی رسانه ها به روزرسانی می شد اما خوشبختانه شانس این را داشت که در عصری دیگر مطابق میلش زندگی کند و به جای گول زدن، گل بزند، و شاید به همین دلیل بود که AFC در ایام پیری، نام بهزادی را در تالار مشاهیر کنفدراسیون آسیا جای داد و سرطلایی فوتبال ایران را مورد تقدیر قرار داد.

بهزادی از بنیانگذاران اصلی باشگاه پرسپولیس بود که در درد و دل های دوستانه همواره ناگفته های بسیاری از این تیم سرخ پوش داشت و خیلی ها را بیان نکرد تا رازهای این تیم با سرطلایی فوتبال ایران به خاک سپرده شود.