داستان طرح های اقتصادی بی بازده: همه چیز واگذار می شود؟

باشگاه پرسپولیس باید برای خود راه های کسب درآمد پیدا کند. پرسپولیس، مانند سپاهان، تراکتورسازی و حتی استقلال نیست که از پیدا و پنهان به منابع مالی دسترسی دارند.

پرسپولیس در تمام طول دوران حیاتش دستش در جیب خودش بوده است. در مقاطع کوتاهی از گذشته هم اگر حمایتی مالی از آن شد، بی تردید کمتر از دیگران بود و صدالبته بیش از آنچه داده شد را از پرسپولیس بازستانده اند که خود حدیثی مفصل است.

مدیریت ها که در پرسپولیس تغییر می کنند، بسیاری اوقات حرف اول آن ها، ایجاد تحول اقتصادی در باشگاه و افزایش درآمدهای آن است، اما حتی در زمان هایی که این اتفاق روی داد، پای فعالیت ها و پروژه های اقتصادی، در میان نبود بلکه بیشتر پای شرکت ها و اپراتورهایی در میان بود که در حوزه های محدودی با نام پرسپولیس کارکردند و بخشی از درآمد هم سهم خود باشگاه می شد. نیاز به یادآوری نیست که اوج این مطلب راه اندازی سامانه های پیامکی بود که خدمات ارزش افزودی و مثبتی بر محتوا را آن هم در پایین ترین سطح ارایه می کردند. البته در سال های اخیر همان خدمات را هم ارایه بکردند.

اپراتورها یا شرکت های مجری طرح اسپانسری می آیند، تمام فضاهای تبلیغاتی و فعالیت های مبتنی بر برندینگ را در اختیار می گیرند و در عمل استفاده چندانی از آن نمی کنند و فقط برایشان مهم است فرد یا افراد دیگری در آن حوزه ها فعالیت نداشته باشند!

این شرایط در تمام سال های گذشته در حالی بر فوتبال ایران حاکم بوده است که خارج از بحث کسب درآمد از ناحیه هواداران، ارایه خدماتی که هواداران متقاضی آن هستند یک مسوولیت اخلاقی و اجتماعی به حساب می آید که در فوتبال ایران مورد قرار نمی گیرد.

مشکلات فقط به باشگاه ها مربوط نمی شود. یک مساله درباره دولتی هایی مثل پرسپولیس، این است که آن ها در عمل دست شان برای ورود به بسیاری فعالیت های اقتصادی بسته است و حتی برای آن ها باعث ایجاد مسوولیت های حقوقی می شود. باشگاه پرسپولیس به عنوان یک مجموعه دولتی حتی امکان مالکیت برای فعالیت های تجاری که می تواند راه بیندازد را نخواهد داشت. انجام هر فعالیت هم منوط به دریافت اجازه و مجوز نهادها و افراد پیدا و پنهان است. اگر همه این موارد به یک فعال اقتصادی بگوید به شما خواهد گفت این کابوس است.

با این وجود یک کابوس بدتر از این هم وجود دارد.

و آن حضور افرادی است که معمولا دغدغه باشگاه پرسپولیس و مشکلات اقتصادی آن را ندارند و بیشتر سنگ خود را به سینه می زنند. افرادی که اغلب توانمندی های لازم برای تعریف و مهم تر از آن، اجرای پروژه های کارآمد و پولساز را ندارند.

البته تقریباً اکثر این افراد، بسیار خوب و زیبا صحبت می کنند. پای حرف شان که بنشینند، قضاوت خواهید کرد که چه ذهن و نگاه روشنی نسبت به مسایل دارند.

می آیند، حکم می گیرند، یکسری طرح های جدید را مطرح می کنند و تقریبا در تمام موارد، وقتی به واسطه حضور در پرسپولیس، مشکلات بیزنس خود را مرتفع کردند و در اینجا اعتبار و رزومه ای به دست آوردند.

گاهی هم این وسط چندنفری را نونوار می کنند که یا آن جایگاه را مدیون ایشان هستند یا اینکه برای آینده از اقدامات انجام نداده ایشان تمجید خواهند کرد.

تقریبا تمام مدیران پرسپولیس هم پس از حضور در پرسپولیس، به گونه ای سخن گفته اند که دیگر قرار نیست چنین باشد، اما درنهایت باید گفت؛ سال به سال، دریغ از پارسال

در روزهای گذشته خبری را در یکی از سایت های نونوار شده خواندیم که قرار است در بخش اقتصادی باشگاه پرسپولیس انقلابی به راه بیفتد.

البته فراموش نکنید، از دغدغه های بزرگ پرسپولیس این است که بخشی از درآمدهایش از آینده، پیش خور شده است.

حال می گویند، قرار است مسوول اقتصادی جدید باشگاه با طرح های خود ناجی پرسپولیس باشد. البته این طور گفته اند، پس سراغ سوابق او در این حوزه می رویم تا شاید بتوان حدس زد که قرار است چه اتفاقی روی دهد، اما تیرمان به سنگ می خورد، حداقل در حوزه اقتصاد به سابقه خاصی نمی رسیم!

به خاطر همین، برای مان سوال پیش می آید که چه ارتباط و آشنایی او را به اینجا می کشد. به جواب هایی می رسیم، اما چون به موضوع این مطلب مربوط نمی شد آن را برای بعدها می گذاریم که بخواهیم به مسایل وزارت ورزش و جوانان هم بپردازیم.

سوال این است که آیا پرسپولیس قصد دارد، همه چیز را به دیگران واگذار کند؟ آیا چاره دیگری دارد؟ اگر ندارد، تکلیف چیست؟ به این سوال که می رسیم یکی از دردهای قدیمی، خودش را نشان می دهد. قراردادهایی که با مجریان بسته می شود ولی منافع پرسپولیس را تامین نمی کند.

مشکلات مالی، مدیران را به قدری تحت فشار می گذارد که آن ها فقط می خواهند زودتر پول اولیه را بگیرند و آن را به یک زخم باشگاه و تیم بزنند.

در خبرها صحبت از ارایه خدمات به هواداران به عنوان طرح های اقتصادی جدید می شود، اما این موضوع اصلا تازگی ندارد که بخواهد ایده معاون اقتصادی باشگاه باشد. مدت هاست که در خود باشگاه پرسپولیس این اعتراض جدی وجود دارد که چرا هواداران باید در ازای هیچ چیز، پول پرداخت کنند. پس راهکار این است که به آن ها خدمات و کالا ارایه شود. به تعبیر یکی از دوستان، هواداران حکم نفت خام را دارند، اما کسی که نفت خام دارد، لزوما بنزین و گازوییل و مواد پتروشیمی ندارد.

برای داشتن همه این ها به فرآوری نفت خام نیاز است و برای اینکه از سرمایه انسانی هواداران پولی دربیاید، به فن آوری نیاز داریم. سال هاست که چه کارشناسان و چه ما در روزنامه پیروزی به این مساله اعتراض داریم که چرا پرسپولیس از انبوه فرصت ها استفاده نمی کند. از عرصه محصولات فروشگاه ها و البته اپلیکیشن هایی که انواع خدمات بانکی و اداری را ارایه می کنند.

این ایده ها جدید نیستند، آنچه می تواند جدید باشد، اجرای درست این موارد است. در پرسپولیس اگر در زمان هایی ارایه خدمات و محصول به هواداران انجام شده است باکیفیت پایین تر و قیمت بالاتر از رقبا بوده است و این یک روش نادرست حداقل برای جامعه ایران است. نباید از علاقه، تعصب و فداکاری هوادار سوءاستفاده کرد. پرسپولیس باید این توانایی را داشته باشد که منافع خود و هوادارانش را در قراردادها ببیند.

طرف دوم قرارداد باید متعهد به ارایه کیفیت و قیمت رقابتی باشد و اگر نتواند، نه تنها باشگاه از قید قرارداد آزاد شود، بلکه بتواند خسارت دریافت کند.

آنچه امروز برای عملکرد باشگاه مزیت به حساب می آید، ارایه ایده و حتی اجرای طرح نیست، بلکه بحث بر سر اجرای دقیق و درست طرح های اقتصادی است، اگر قرار است یک فعالیت پایدار و موفق باشد.