دبل در پوکر، پاداش ثبات پرسپولیس

 قرمزهای پایتخت ایران یکشنبه شب با برتری مقابل تراکتور تبریز چهارمین قهرمانی متوالی خود در سوپرجام ایران را ثبت کردند. رسول خطیبی، سرمربی تراکتور، طی اظهاراتی کلیشه ای در سطح فوتبال ایران، شکست تیمش را بر گردن عواملی همچون دولتی نبودن آن و بی بهره بودن از حمایت وزیر ورزش انداخت. با این وجود، آمار فنی دیدار سوپرجام نیز گواه بر برتری فنی پرسپولیس بوده است. شاگردان یحیی گل محمدی از حیث امید گلزنی، تعداد موقعیت خلق شده، تعداد و درصد پاس سالم و تعداد شوت در چارچوب، برتری معناداری نسبت به رقیب تبریزی خود داشت.

نپذیرفتن تقصیرات خود و تمسک به تئوری های توطئه که در میان هواداران افراطی هر تیمی خریدار دارد، متأسفانه در فوتبال ایران، یک تاکتیک مرسوم برای مواجهه با شکست است. تمام تیم هایی که در چهار سال گذشته زیر سایه پرسپولیس دستشان از اغلب جام های داخلی کوتاه مانده، اگر حتی در اندیشه های خودشان از این قبیل توجیهات لحظه ای دست بکشند، می توانند عناصری که میان آنها و رقیب مقتدرشان در این سال ها تفاوت انداخته را تشخیص دهند. «ثبات» را می توان مهم ترین این عناصر دانست؛ آنچه غیر از پرسپولیس، کمتر تیمی در 20 دوره گذشته لیگ برتر حتی در طول یک فصل مزه شیرین آن را چشیده.

چه در دوران برانکو و کالدرون و چه در فصل جاری، پرسپولیس بحران هایی مشترک با تیم های دیگر لیگ را چشیده؛ بازیکنان مهمش را از دست داده، از عهده هزینه های باشگاه برنیامده و مشکلاتی از این دست. با این وجود، برخورد منطقی و حرفه ای مدیریت و هواداران قرمزها همواره مانع این بوده که پرسپولیس با یک یا دو لغزش، وارد بحرانی خودساخته گردد. به عنوان یک تیم خصوصی، اتفاقاً انتظار می رفت چنین ثباتی در تبریز بیشتر از ارتش سرخ دیده شود اما همان گونه که در ابتدای فصل مشاهده کردیم، مدیران تراکتور در ابتدای فصل علی رضا منصوریان را بدون برنامه به عنوان سرمربی تیمشان برگزیدند و پس از پنج هفته، بدون برنامه وی را از سمتش عزل کردند. قهرمانی لیگ نیز به همین سادگی و در همان ابتدای کار از تبریز فاصله گرفت. در همین چند روز اخیر نیز، مسعود شجاعی و اشکان دژاگه به شکل خلق الساعه ای با تراکتور قراردادشان را فسخ کردند.
شایسته ترین تیم برای قهرمانی در اکثر تورنمنت ها در یک فصل پرفشار، تیمی است که بتواند در بیشترین بازه های زمانی ممکن در هر فصل در اوج باشد و عملکردش رضایت بخش باشد. پرسپولیس، تیمی که مدت هاست کمترین تغییرات ممکن را در پنجره های نقل وانتقالاتی دارد و بیشترین اعتماد را به بازیکنان کنونی اش می ورزد، مستحق این است که از نعمت ثبات بیشتر از همتایان خود در لیگ برتر سود ببرد.

در همین فصل جاری، سپاهانی که در جدول لیگ برتر شانه به شانه پرسپولیس می زند، با عملکرد منطقی در جابه جایی بازیکن، اعتماد به محرم نویدکیا (هرچند تصمیمی پریسک بود) و البته، برگزاری منظم و به موقع جلسات بدنسازی در پیش فصل که در اکثر تیم های داخلی به آن توجه نمی گردد، توانست ثبات را به تیم خود تزریق کند. شاید اگر همین سپاهان به جای تراکتور یکشنبه شب مقابل پرسپولیس قرار می گرفت، از بخت خوبی برای تصاحب سوپرجام برخوردار بود. اینکه دیدار سوپرجام در چنین بازه ای از فصل برگزار شود تصمیم کاملاً معقولانه ای نبود. با این حال، تاریخ این رقابت نباید چندان برای تیمی که مدعی آن است تفاوت می کرد. عطش برای پیروزی و قهرمانی در هر زمان و شرایطی، قسمت مهمی از شخصیت قهرمانی یک تیم است.