درد بزرگ است

 در علم مدريت براي موفقيت بايد به فاكتورهاي مهم زير توجه كرد:
1/ برنامه ريزي
2/ سرمايه گزاري
3/ مديريت

اين سه فاكتور براي پرسپوليس لحاظ شده است ؟ پرسپوليس برنامه منسجمي نزديك به 2 سال است كه ندارد. اين تيم به يك باره استيلي را مي آورد بعد در جزيزه كيش با اريكسون سخن مي گويد بعد دوباره به استيلي مهلت مي دهد سپس به دنيزلي اعتماد مي كند بعد او را از دست مي دهد و سپس وقت مي كشد بي هيچ انديشه اي مربي انتخاب مي كند.

پرسپوليس سرمايه گزاري مناسب مي كند ؟ اين گونه نيست اين تيم هافبك دفاعي نمي گيرد و مدافع چپ نمي گيرد به يك باره دروازه بان مي خرد اما جانشين او را دير انتخاب مي كند بعد همان جانشين دروازه بان اصلي مي شود. براي كمك مربي انديشه ندارد و كهكشاني مي سازد اما با منطقي صحيح بازيكن در همه جناحين نمي گيرد و فصل آماده سازي را از دست مي دهد در بعد بدن سازي كار نمي كند و جنجال مديريتي دارد در نتيجه سرمايه گزاري ش نتيجه نمي دهد.

پرسپوليس مديريت صحيح دارد ؟ در پرسپوليس اين گونه نيست پرسپوليس چون گوشت قرباني است كه در بين قديمي هاي به دنبال ساختن نمدي از كيسه پرپول رويانيان به كمين نشسته اند و تازه به دوران رسيده هائي هستند كه هيچ كس از آنها نامي نشنيده است. پرسپوليس مديريت متمركزي از بعد انديشه و برنامه ريزي و هدف بندي ندارد. پرسپوليس در بعد مديريت تجربه اي نمي بيند. رويانيان در ابعاد ديگر با تجربه شايد باشد اما در امر فوتبال كاملا تازه كار است. سيستم مديريت او كه به مديريت تهاجمي معروف است در فوتبال جواب نمي دهد. مديريت هاي موفق فوتبال ما مربوط به مديريت هاي تدافعي بوده است. مديريت هائي كه كمتر سخن مي گويد و سعي در حفظ آرامش دارد. نمونه اي اين نوع مديريت در سپاهان سالها است كه وجود دارد. در بعد مديريت كلان صفائي فراهاني را داشتيم كه كمتر تن به مصاحبه مي داد. خود كفاشيان هم پس از 4 سال در فدراسيون فوتبال در دوره جديد كمتر مصاحبه مي كند. اما در پرسپوليس مديريت پر تنش وجود دارد. هر روز در پرسپوليس حرف و حديث است. بازيكنان در آرامش نيستند و تعدد مراكز تصميم گيري براي تيم تنش ايجاد مي كند. دخالت هاي بي شمار رويانيان در كوچكترين مسائل تنش زا است رويانيان سخت مغموم از همكاران ناكار بلد فوتبالي و قديمي هاي پرسپوليس است. امروز پرسپوليس درد دارد اما هنوز راه طولاني داريم.

وقتي به سه فاكتور بالا نگاه مي كنيم مي فهميم وقتي تنش و اجتماع بيش از اندازه افراد باشند بايد هم برنامه ريزي و سرمايه گزاري و مديريت با مشكل مواجه شود. اين كه به بازيكن لقب بي غيرت بدهيم كار صحيحي نيست. بازيكنان پرسپوليس ترسيده اند. آنها بار رواني سو مديريت را هم به دوش مي كشند. كادر فني هم مرتب وقت مي خواهد به ياد حرفهاي متسو مي افتيم او با قاطعيت گفته بود كه براي تصدي پست سرمربيگري در پرسپوليس زمان از دست رفته است اما مانوئل خوزه پير وعده 5 هفته را مي داد. مشكل پرسپوليس اين است كه پرسپوليس است اما پرسپوليس نيست !!!

بايد قبول كنيم پرسپوليس تيم دوازدهم جدول در فصل گذشته بوده است اما بي آن كه تغييراتي در آن نحوه مديريت داده شود وعده قهرماني داده اند. تيمي كه به باخت عادت كرده نياز به تغيير نوع تفكر در ابعاد كلان دارد اگر قرار باشد كه چند ستاره همه چيز را عوض كنند فوتبال معني ندارد سوريان ده سال با آرامش نمي خوابد تا طلاي المپيك را مي بيند همين قصه براي احسان حدادي و ديگر ستارگان ورزش وجود دارد. پرسپوليس هدف بندي صحيحي نداشته است و تداركات مناسبي نداشته است مديريت منسجم و صحيحي نداشته است و از همه مهمتر پرسپوليس ثبات رواني مناسبي ندارد اين تيم آنقدر مشكل دارد كه در كل بازي با كريمي و انصاري فرد و قاضي و ... تنها دو موقيت گل مي سازد. اين تيم با تيم داماش كه در آستانه ورشكستگي بود اين گونه بازي مي كند.

 به نظر مي رسد رويانيان يك راه بيشتر ندارد او بايد اطراف خود را پاك سازي كند. او بايد نيروي جوان و كار آمد را به تيم بياورد. او بايد در بعد رواني كل مجموعه چه از بعد مديريتي و تا بازيكنان كار كند پروسه روانشناختي چيزي نيست كه به آساني جواب دهد و شايد بهتر باشد بدانيم برخي پروسه هاي افسردگي تا 20 سال بيمار را رنج مي دهد و حتي منجبر به مرگش مي شود. پرسپوليس افسرده است. پرسپوليس خسته از حرف است. پرسپوليس دردهايش اين گونه با اين آدمها درمان نمي شود .