درد ما تنها كفاشيان نيست

حكايت فوتبال هم چون بسياري ديگري از مسائل فقط لاپوشاني و توجيه و سخن گفتنهاي بدون پشتوانه است و هميشه اصل موضوع از ياد مي رود و دل به گفته هاي رويائي داده ايم و نمي خواهيم بدانيم وقت تغيير است بايد تغيير كرد بايد گذشته را از ياد برد زمان اين گونه انديشيدن ها در قرن 21 تمام شده است اما ... با هم نگاهي به چند نمونه آن مي كنيم

یک - چهره رئيس ناتوان فوتبال در برنامه عادل فردوسي پور تماشائي بود و به قول شاعر رخ زرد نشاني باشد ز زار احوالش و چنين بود كه فردوسي پور هم چندان به كفاشيان ايرادي نمي گرفت. مردي كه بعلت خونسردي و بي خيالي حاضر به شنيدن هر سخني است نبايد هم زياد در زير آوار ماند او به واقع ضعيف ترين رئيسي است كه تاريخ فوتبال ايران به خود ديده است. هر چند در تاريخ فوتبال ما تعداد روساي قوي به اندازه انگشتان يك دست حداقل در سي سال اخير نمي رسد اما او صحبت هاي حاشيه اي مي كرد و سرانجام همان حرفي را زد كه همگان انتظار دارند " با گزينه هاي داخلي راحت ترم " همه بايد بدانيم كه فوتبال ما چون بسياري از مسائل ديار ما در وضعيتي است كه نيازمند حضور دانش و تكنولوژي است اما دوست داريم از حواشي صحبت كنيم مسائل كاملا بي ربط را به هم ربط دهيم و چنين است كه كفاشيان با اعلام اين كه ايرانيان اتم را شكافته اند پس نياز به سرمربي و دانش خارجي ندارند راه متداول بي خردي و بي دانشي را كه سخت در جامعه متدوال است را مطرح مي كند

 دو - اين حكايت در مورد دادكان هم صدق مي كند. او خطاب به فدراسيون نشين ها مي گويد " مردم شما را دوست ندارند " و اين گفته را دليلي براي رفتن فدراسيون نشين ها مي داند. او از مردم طوري سخن مي گويد كه گوئي به آنها بسيار اهميت مي داد و نظر آنها را مي طلبيد هنوز از ياد نبرديم كه در زمان رياست او بر فدراسيون فوتبال بي توجه به رسانه ها و سخنان مردم در اوج بود. هنوز بسياري از قلم به دستان و كارشناسان به ياد دارند او چگونه به برنامه تداركاتي ضعيفي كه براي حضور تيم ملي در جام جهاني در حال اجرا بود نه تنها بي اعتنائي مي كرد بلكه دفاع از آن داشت. خوب به ياد داريم در همان روزگار وقتي گفته مي شد تيم ملي نياز به يك سر مربي بزرگتر از برانكو دارد و مي توان از مصطفي دنيزلي كه در آن زمان در ايران بود بهره گرفت چه واكنش منفي داشت. هنوز از ياد نبرديم وقتي كه گفتيم مگر مي شود يك تيم ملي با دو مربي دروازه بان و حسين فركي و همايون شاهرخي و برانكو در جام جهاني آبرو داري كنند تنها تخطئه كرد و حالا از دوست داشتن توسط مردم مي گويد گوئي از ياد برده است كه دوست داشتن مردم واژه فانتزي و افسانه اي در اين ديار شده است

سه - قصه ناصر حجازي هم جالب است كه حضور كوئيرش را مربوط به دلالها مي داند و با قاطعيت از ادامه حضور منصوريان در تيم ملي سخن مي گويد و اعلام مي دارد بايد به جوانان اعتقاد داشت اما از ياد نمي برد اين تفكر توجه به جوانان را چرا در زمان حضور امير قلعه نوئي در استقلال و تيم ملي نداشت. او نمي گويد بنا بر چه ادله اي منصوريان بايد در تيم ملي باشد مگرخود او بارها ديگران را به صرف دلايل شخصي با چوب بي تجربگي و بي دانشي نمي كوبيد ؟ چرا دلالها بد شده اند ولي زماني كه او رفيق خشايار محسني بود دلال نامش تبديل به آژانس شده بود ؟

 چهار - اين وسط گفته هاي علي منصوريان هم جالب است. او كه اين روزها به گونه اي از بازي در برابر روسيه صحبت مي كند كه گوئي از ياد برده است كه اين بازي تنها يك بازي تداركاتي بوده است و برد در آن بازي هيچ ربطي به هيچ چيز ندارد. از مباحث فرهنگي سخن مي گويد و معتقد است كه مشكل ورزش فرهنگي است و در حوزه اي صحبت مي كند كه به طور حتم كمترين تخصصي در آن دارد زيرا اگر داشت اين گونه ادامه نمي داد كه براي حل مشكل فرهنگي بايد نخست حسادت را  حذف كرد و دوم پيشرفت همديگر را ببينيم ( كه همان اولي است ) و سوم اين كه در پي منافع خود نباشيم ( كه اين هم همان اول و دوم است ) و براي حل اين

مسئله نياز به كار 10 ساله است. براستي بايد تاسف خورد شخصي كه بنا بر يك كار غير فرهنگي يعني ارتباط با سرپرست تيم ملي به تيم ملي رسيده صحبت از فرهنگ مي كند و معتقد است كه در 10 سال مي توان فرهنگ را درست كرد در حاليكه در هيچ مبحث جامعه شناسي و روانشناسي به كمتر از دونسل يعني 50 سال از تغيير فرهنگ سخن نمي رانند

پنج - قصه درد هاي فوتبال و در گذشته سير كردن تنها مربوط به  اين آدمها نيست وقتي در مسابقه اميد استقلال و پرسپوليس ده دقيقه بازي دير شروع مي شود چون تور دروازه ها زمين صنايع دفاع پاره است وقتي تعداد تماشاگران اين بازي 500 نفر است وقتي تنها بازيكن آشناي اين بازي فردين عابديني است. وقتي سرمربي تيم اميد استقلال چهره نا َآشنائي چون جلولي است و تازه از روي سكو توسط رجبي هدايت مي شود. وقتي سرمربي تيم اميد پرسپوليس منوچهر عبدالله نژادي است كه همه مي دانند نه بازيكن معروف و نه كاريزماتيك بود. وقتي حتي يك بازيكن اميد پرسپوليس را روي نيمكت بزرگسالان سرخها نمي بينيد كه امثال مجتبي زارع و مهدي شيري و مجتبي شيري نشسته اند. وقتي تيم اميد ما در آستانه يك هفته مانده به بازي با قرقزيستان سرمربي ندارد. وقتي بانوان ما بعلت كسر بودجه ممكن است به مسابقات انتخابي المپيك نروند وقتي هزاران درد بي امكاناتي و بي مدريتي و بي پولي و بي فرهنگي و ناپاكي و رشوه و سو رفتار اخلاقي وجود داشته باشد كه كلاهبرداري به اسم اين كه پسر احمدي مقدم است مي تواند ميليونها پول از فوتباليستها و مربيان و...كلاهبرداري كند زيرا خلافكار تا اين اندازه در فوتبال است آنگاه بايد گفت درد تنها كفاشيان است ؟