درست شبیه 16 سال پیش!

اگر قرار باشد تیم ملی فعلی را با یک تیم در تاریخ فوتبال کشورمان مقایسه کنیم، سرراست ترین گزینه، تیم ملی سال 2006 است؛ تیمی که برانکو ایوانکوویچ هدایت آن را بر عهده داشت و در یک مسیر پرفراز و فرود به مرحله نهایی جام جهانی راه یافت. اگرچه باور عمومی این است که تیم ملی در آن سال خیلی راحت به بازی های نهایی رسید، اما تمام آن سهولت مربوط به مرحله دوم انتخابی می شد.

ما در مرحله اول بدجوری گیر افتاده بودیم. شکست غیرمنتظره در ورزشگاه آزادی برابر اردن باعث شد صعود ایران به دور بعد به اما و اگر کشیده شود. ما محکوم بودیم به اینکه دو تیم اردن و قطر را در خانه رقبا شکست بدهیم؛ شرایطی درست شبیه امسال. افکار عمومی در مورد اینکه برانکو ایوانکوویچ بتواند این بار بزرگ را به مقصد برساند تردید داشت؛ شبیه فضایی که امروز هم در مورد دراگان اسکوچیچ وجود دارد.

هر دو مربی کروات زمانی هدایت تیم ملی را بر عهده گرفتند که منتقدان چنین انتخابی را قابل هضم نمی دانستند. برانکو به عنوان دستیار بلاژوویچ در ایران ماند و ارتقای مقام پیدا کرد، اسکوچیچ هم با سابقه هدایت فوجی از تیم های متوسط ایرانی و حتی حضور در لیگ دسته اول(!) روی نیمکت تیم ملی نشست. با این حال 16 سال پیش تیم ملی توانست گره کور مرحله اول انتخابی را باز کند. آن سال ما در یک بازی بسیار حساس، نفسگیر و دشوار اردن را با دو گل شکست دادیم. هر دو گل در دقایق پایانی به ثمر رسید و چیزی نمانده بود رویای جام جهانی خیلی زود از دست مان پر بکشد. بعد هم باید قطر را در دوحه می بردیم. آن بازی هم گره خورد و باز در دقایق پایانی تیم کشورمان با نتیجه 3 بر 2 به پیروزی دست یافت تا طعم شیرین صعود را بچشیم.

حالا هم همان داستان وجود دارد. این تیم خیلی به آن تیم شبیه است. این بار دو باخت غیرمنتظره به بحرین و عراق باعث شد ناچار به کسب پیروزی در زمین هر دو حریف باشیم. اولی را دوشنبه شب با یک بازی جسورانه و تحسین برانگیز شکست دادیم و حالا حریف دوم باقی مانده؛ عراقی که اگر شکستش ندهیم، همه زحمات تیم در منامه به باد می رود. امیدواریم این بخش از داستان هم شبیه 16 سال پیش باشد و همان طور که تیم برانکو قطر را شکست داد، بچه های اسکوچیچ هم موفق به شکست عراق شوند.