درود به فوتبال؛ درود به قلب هاي بزرگ/ این مهـدی طارمی است افتخار فوتبال ایران

 روزهای ابتدایی حضورش در پرسپولیس، هیچ کس او را نمی شناخت. بی سر و صدا بود و در تمرینات، سر پایین و محجوب.

مي گفتند چون پررو نيست، چيزي از او به عنوان فوتباليست درنمي آيد اما محسن بنگر حرف هاي جالبي زد: «يك مهاجم داريم به نام طارمي. آنقدر مي دود كه همه مدافعان را خسته مي كند ساق هايش بلند است، استارت كه مي زند، بايد خودمان را بكشيم تا به او برسيم. سال ديگر مي رود اروپا، شك نكنيد.» گل 30 متري به صباي قم، اولين حادثه اي بود كه مهدي براي پرسپوليس رقم زد.

بعد از آن، دربي را يك تنه تغيير داد و همين طور پيش رفت. بعدها شد تنها اميد پرسپوليسي ها درون زمين اما باز هم گفتند: «جوان است، زياد از او تعريف نكنيد مبادا خودش را گم كند.» جلوتر آمديم و چشمه هاي ديگري از طارمي در زمين بازي ديديم. گل چيپ به النصر عربستان و شادي گلي كه غرور از دست رفته خيلي ها را برگرداند. غوغاي آسيايي او براي پرسپوليس به كنار، او هرگز به دنبال حاشيه سازي در تيم پرحاشيه پرسپوليس نرفت اما اين ها براي آنكه مهدي را دوست داشته باشيم كافي نبود ؛ او بايد چهره ديگرش را نيز نشان مان مي داد تا به احترامش كلاه از سر برداريم و ساعت ها سكوت كنيم.

در اين فوتبال بي در و پيكر، در شرايطي كه باشگاه ها، مديران، مربيان، بازيكنان، بوقچي ها و... شايد بخشي از جامعه رسانه اي فقط به دنبال جيب خودشان هستند و اخلاق را لگدمال كرده اند، طارمي پرچم آزادگي را بلند كرد و رفتارهايي انجام داد كه از جامعه «كنوني» فوتبال بعيد بود. اول اتومبيلي كه به انتخاب هواداران به دستش رسيده بود را به مجتبي محرمي داد تا اشك پرسپوليسي هاي قديمي را بابت اين حركت مرامي و معرفتي اش درآورد و سپس 250 ميليون تومان از باقيمانده مطالباتش را به 5 خانواده معظم و آبرومند بخشيد.

خوشا به حال فوتبال ايران كه با معرفي مهدي طارمي، آبرويي براي خود خريد. خوشا به حال ايران كه ورزشي به نام فوتبال دارد تا «يك مرد» از آن مثل قهرمان هاي دوست داشتني ظهور كند و يادمان بدهد معرفت ها هنوز زنده است. طارمي با اين رفتارهايش، در سال اولي كه توانست در فوتبال ايران خودش را ثابت كند، با قرارداد ناچيزي كه نسبت به ساير بازيكنان با باشگاه پرسپوليس بست، در قلب مردم ايران، جايي براي خود ساخت و تا نبض تاريخ اين مملكت مي زند، او نيز در ذهن و قلب مردم كشور خواهد ماند. تا همين سال گذشته كمتر كسي نام «مهدي طارمي» را شنيده بود اما حالا كمتر كسي است كه نتواند جوانمردي را بدون نام طارمي معنا كند.