دریغ از یک ارزن جوانمردی

پروپاگاندا می دانید یعنی چه؟ اگر نمی دانید اخبار جهت دار بسیاری از رسانه های ورزشی کشور با محوریت گابریل کالدرون را مرور کنید تا ببینید چه عزم جزم حیرت انگیزی برای کله کردن مربی آرژانتینی وجود دارد؛ اصلا یک جوری که انگار او غده سرطانی یا شیطان دیوسیرت است و هر چه سریع تر باید از شرش خلاص شد.

سرمربی پرسپولیس در واکنش به انتقادها از ترکیب متغیر تیمش، چند مثال مدرن و به روز بین المللی زده تا نشان بدهد هیچ کجای دنیا چنین توقعی از یک مربی وجود ندارد، بعد رسانه ها با حالتی تمسخرآمیز در موردش تیتر زده اند: «ادعای عجیب کالدرون: پرسپولیس شبیه بایرن گواردیولاست.» شرافتا معنی حرف کالدرون این بوده؟ البته که وقتی در نشست خبری از او می پرسند چرا بشار رسنی که اصلا در ایران نبوده را بازی نمی دهد و آنقدر روی این سوال نبوغ آمیز مانور می دهند که پیرمرد از کوره به در برود، معلوم است با یک مواجهه ناجوانمردانه طرف هستیم؛ یک جنگ تمام عیار علیه کسی که حتی اگر مربی بدی باشد، شایسته این همه بی انصافی و یکجانبه نگری نیست.

در روزهایی که ناگهان ظرف دو ساعت شاهد حمله همزمان چهار خبرگزاری به کالدرون هستیم، هیچ عجیب نیست که روزنامه هواداری باشگاه هم سه روز در هفته جلدش را با نیش و کنایه به سرمربی تیم ببندد. بروید تاریخ را شخم بزنید و ببینید کجای دنیا یک نشریه هواداری روز بعد از پیروزی، جلدش را با تیتری شبیه «قرمز کمرنگ» بسته است؟

در مصاحبه با مرتضی کرمانی چهار پرسش پیاپی طرح شده که در آنها خبرنگار در حال القای ضرورت برکناری فوری کالدرون است؛ تو گویی گواردیولا یک لگد زیر پای شیوخ مالک سیتی زده و پشت در له له می زند سرمربی پرسپولیس شود. مگر در تاریخ داشته ایم که تیمی با صدر جدول فقط چهار امتیار فاصله داشته باشد، بعد خبرگزاری رسمی و مجوزدار مملکت در موردش تیتر بزند: «یحیی گل محمدی در یک قدمی نیمکت پرسپولیس.» یحیی که تازه خودش تیم دارد و تیمش هم حوالی صدر است.

از کنار اخبار این روزها به سادگی نگذرید. پشت هر کدام از این جعل و تحریف ها، یک دنیا پیام نهفته است. زیاد پیش آمده که رسانه ها به هر دلیلی علیه یک مربی، مدیر یا بازیکن جبهه بگیرند، اما این همدستی شگفت آور در کوبیدن ناجوانمردانه مردی که مطلقا تنها مانده واقعا نوبر است. فقط خدا کند نیت انتقادات پاک باشد و کسی در سودای سهم خواهی از دوران پسا کالدرون به سر نبرد. بگذار دعا کنیم؛ جز این مگر کاری از ما بر می آید؟