در اتاق فکر پرسپولیس چه می گذرد؟

باخت همواره پر حکایت تر از بردها واکاوی می شود و باخت پرسپولیس هم چنین  است. سال گذشته الهلال چنین پیروزی را در مقابل پرسپولیس و با یک مهاجم سوریه ای کسب کرد و امسال شاهدیم مهاجم الجزایری السد می تواند به واسطه بازی ضعیف پرسپولیس در صدر گل زنان قرار گیرد.

باید به ریشه ها نگاه کرد و شاید نگاهی به چند یادداشت فرزاد حبیب الهی که بعنوان آنالیزور در کنار برانکو ایوانکوویچ فعالیت می کند می تواند منشا سوالهای فنی باشد که با او می توان مطرح کرد.

فرزاد حبیب الهی در یادداشت در سایت آی اسپورت که در 9 شهریور ماه 1396 نگاشته شده است به دنبال این است که توسعه فنی تیم ملی ایران را پیش بینی کرده و ببیند که افکار ری اکتیو و یا واکنشی کی روش به پرو اکتیو و یا کنشی در جام جهانی تبدیل می شوند؟ آیا تیم ملی به روش های دیگر یعنی بازی با دو فوروارد روی می آورد؟

او در یادداشتی دیگر که دو روز زودتر یعنی در 7 شهریور 1396 نگاشته بود معتقد بود مردانی چون مورینیو و پپ گواردیولا قهرمانی را قربانی جا انداختن سبک بازی مورد نظرشان در تیمهای منچستری می کنند و جدال برای قهرمانی ما بین چلسی و تاتنهام است ( که البته این اتفاق رخ نداد)

می پرسیم در اتاق فکر پرسپولیس که بی شک همین تئوری یعنی جا انداختن سبک بازی و سپس توسعه فنی آن است چه الگوئی در مورد استفاده از سیستم 2-4-4  با دو هافبک تدافعی طراحی شده است؟ بعنوان مثال مردان هافبک میانی می توانند بازیکنانی با حداقل قابلیت های فنی نظیر تکنیک فردی و خلاقیت و سرعت و آمادگی جسمانی باشند؟

توسعه فنی مردانی که در این مدت حداقل دو ساله در این پستها به کار گرفته شده اند به چه دلیل دارای این شیب منفی تند است؟

  در سیستم مورد نظر کادر فنی پرسپولیس شاهدیم که مردان کناری "مدافعین و وینگر ها" کمتر با هم همکاری داشته و توسعه فنی در آنها مشاهده نمی شود. نمونه توسعه فنی در بین مدافعین کناری را می تواند در نقش آلبا در بارسلونا امسال نسبت به سالهای گذشته دید اما مدافعین چپ و راست پرسپولیس بسیار ضعیف تر از سابقه خودشان بازی می کنند و همین طور رشدی در احمدزاده و بیرانوند و منشا وکامیابی نیا و ... نمی بینیم.

با اشاره به نقل قول ایشان کرد که گفته اند "در فوتبال هیچ چیز خالی تر از یک صحنه خالی نیست" اضافه می کنم که صحنه تئاتر پرسپولیس در هفته های اخیر پر از نقش های اشتباهی برای مردان اشتباهی شده است که ضعف فوتبال داخلی ما آنها را نمایان نساخته است اما در آسیا حکایت ها به گونه دیگر هستند.