در انتظار گل دوم دايي به استقلال

باختن قبل از دربي، همه چيز را به‌هم ريخته. بعضي‌ها مي‌گويند باخت ملوان شوك به‌موقعي بود و پرسپوليسي ها را بيداركرد اما به نظر مي‌رسد عوارض منفي ناشي از اين باخت خيلي راحت دست از سر پرسپوليس برنخواهد داشت

سه روز قبل از دربي بيشتر از هر چيز استرس است كه در رفتار و تمرين بازيكنان و حتي كادر فني پرسپوليس ديده مي‌شود. علي دايي مي‌خواست بلافاصله بعد از باخت به لحاظ رواني تيمش را ريكاوري كند. حبس يكساعته در رختكن شروع اين ريكاوري بود، حبيب كاشاني هم كه استاد اين كارها است. جلسه دوم ريكاوري ديروز ظهر در محل باشگاه انجام شد. حال خروجي اين جلسه چقدر در دربي به كمك دايي و بازيكنانش بيايد، بايد منتظر بود و تماشا كرد.

 
***

 
ديروز و امروز كسي را نزديك تمرين راه نمي‌دادند اما مي‌شد از پشت ديوارهاي كوتاه ورزشگاه شركت واحد، پرسپوليس قبل دربي را ديد زد و فهميد در تيم سرخپوش دربي چه مي‌گذرد. فرض بگيريم كار مشترك دايي و كاشاني به لحاظ رواني روي تيم‌شان تاثير لازم را گذاشته اما حتي اگر اين اتفاق به بهترين شكل خود افتاده باشد تازه بايد ديد پرسپوليس در بحث فني چه حرفي براي گفتن دارد. در اين شرايط دايي بايد با دو جلسه تمرين سفت و سخت ضمن تشديد كار رواني و آماده كردن بازيكنان، به‌خصوص آنهايي كه طعم دربي را نچشيده‌اند، تاكتيك‌هاي شكست استقلال را در زمين چمن حداقل به‌‌صورت مختصر مرور كند.

 
***

 
خيلي‌ها مي‌گويند اين بازي بحث فني را برنمي‌تابد، هر كس دعواي وسط زمين را برد و از تك موقعيت‌ها استفاده كرد برنده است. اين تحليل كليشه‌اي هر سال قبل از هر دربي شنيده مي‌شود يا حتي روي كاغذ مي‌آيد اما گاهي هم شده كه مسابقه سنتي پايتخت كمي تا قسمتي تاكتيكي و پيچيده شود. اگر طبق نظر باتجربه‌هاي دربي پيش برويم همين كه دايي تيمش را به لحاظ رواني آماده اين بازي كند، كافي است. بقيه كار را مي‌توان به خلاقيت بازيكنان كارگشا، كارداني باتجربه‌ها و روحيه جنگندگي تيمي سپرد هرچند مطمئنيم تاكتيك هم هست اما گاهي آنقدر تحت تاثير جريان بازي و همان دعواهاي هميشگي و حساسيت‌ها قرار مي‌گيرد كه گم مي‌شود.

 
***

 
پرسپوليس مي‌خواهد دوباره برنده باشد، مثل بازي قبل. آنجا فوتبال خوب 25-20 دقيقه پاياني باز هم با تاكتيك به نتيجه نرسيد. باز هم خلاقيت بود و بس. يك شوت تماشايي از فاصله‌اي نسبتا دور كه با چرخش عجيب توپ اتفاقي را باعث شد كه در هفت بازي قبل از آن رخ نداده بود. حالا سوال اصلي اينجاست كه اين بار چه كسي پيدا مي‌شود تا همان كار بزرگ را در لحظه خودش انجام دهد؟ آقا كريم؟ غلامرضا رضايي؟ يا مثلا محمد نوري؟ اصلا آيا مي‌شود منتظر يك اتفاق بود؟ اگر باقري بازي نكند در تيم قرمز بازيكن بزرگي مي‌ماند كه عامل به‌وجود آورنده اتفاقي بزرگ باشد؟ شايد فراموش كردن عنصر خلاقيت، فاكتور شانس را پر رنگ‌تر كند. راستي دايي و تيمش جزو خوش‌شانس‌ها به‌حساب مي‌آيند؟

 
***

 
نگاه‌ها به علي دايي است. قبل از مسابقه بهمن ماه سال قبل كه دايي چند هفته‌اي تجربه حضور روي نيمكت پرسپوليس را مي‌چشيد، علي آقا هيچ وقت چهره موفقي مقابل استقلال نداشت. او در سال‌هاي اقتدار نيز نتوانست دروازه حريف آبي را بگشايد و اين در كارنامه آقاي گل فوتبال دنيا لكه‌اي خاكستري‌رنگ بود. فرياد پس از گل آقا كريم در دربي آنقدر شديد بود كه كت گرانقيمت علي آقا تا آستانه پاره شدن پيش رفت. دايي مثل دوران بازيگري دو دست را مشت كرد، بالا آورد و فرياد زد. هر كس كه دم دستش بود را در آغوش گرفت. انگار كه خودش گل زده، پس اين برد همه آن گل نزدن‌ها را به دست فراموشي مي‌سپرد.

 
***

 
همان برد غرور انگيز بعد از آن همه تساوي عذاب‌آور، فردا علي دايي را در موقعيت رواني بهتري قرار مي‌دهد اما حساب اين بازي جداست. دايي مي‌داند تيمش چه‌ها كم دارد، همان‌طور كه ضعف‌هاي مشهود استقلال را ديده و مي‌شناسد. مي‌گويند تيم او در شأن نامش بازيكن بزرگ ندارد و حتي به دانش فني او نيز ايراد مي‌گيرند. پرسپوليس او در تمام اين 10 هفته حتي با وجود ناكامي‌هاي اخير جايي در ميان صدرنشين‌ها دارد اما بردن استقلال تمام اين ناكامي‌هاي مقطعي را به‌دست فراموشي خواهد سپرد. گروهي مي‌گويند پرسپوليس و دايي با وجود تمام كاستي‌هايشان قدرت شكست استقلال را دارند. اگر پرسپوليس برد حتما اتفاق ويژه‌اي رخ داده، دايي دو بار پشت سر هم آبي‌ها را نقره‌داغ كرده، تيمش را به صدر جدول نزديك‌تر كرده و دوباره دل هواداران را به‌دست آورده است. آيا او و تيمش مي‌توانند از پس انجام اين اتفاق بزرگ بربيايند؟