در باب مسعود شصتچی فوتبال ایران / بفرمایید دوباره برای احمدی نژاد نامه بنویسید

یک- مسلما زشت ترین اتفاق بازی پرسپولیس و پیکان، حتی قبیح تر از درگیری دو بازیکن سرشناس دو تیم در میانه میدان، مصاحبه حیرت انگیزی بود که مجید جلالی در نشست خبری انجام داد. سرمربی پیکان که ید طولایی در «من غریبم» بازی دارد، این بار بی آنکه هیچ دلیل خاصی داشته باشد به سیم آخر زد و باشگاه پرسپولیس، تیم داوری مسابقه و نیز فدراسیون فوتبال را به چالش کشید.

در شرایطی که همه شوکه شده بودند، جلالی یک بار دیگر ادعا کرد شرایط در فوتبال ایران کاملا به زیان امثال اوست که صادقانه و خالصانه در حال فعالیت هستند! این مطالب در حالی مطرح می شد که تلاش کارشناسان داوری برای یافتن حتی یک سوت اشتباه مهم علیه پیکان به هیچ کجا نرسید. به اذعان این گروه، شاید تنها اشتباه قاضی میدان عدم اخراج بازیکن پیکان در دقایق پایانی بود که با توجه به فاصله یک گله دو تیم در آن دقایق می توانست ضربه ای مهلک به پرسپولیس بزند. به علاوه داور در دقیقه هشتم در تصمیمی بسیار سختگیرانه خطای سروش رفیعی را اعلام کرد که این ضربه کاشته، جدی ترین موقعیت پیکان در کل مسابقه را به دنبال آورد.

با این همه اما، آنکه اعتراض دارد آقای جلالی است؛ مردی که 48ساعت بعد از بازی هم حرف هایش را در چند مصاحبه دیگر تکرار کرد تا نشان بدهد شورش عجیبش در نشست خبری به خاطر هیجان بعد از باخت نبوده و واقعا به حرف های عجیبی که می زند باور دارد!

دو- شاید اگر یک سیاهه از بزرگترین سوءتفاهم های تاریخ فوتبال کشورمان ردیف کنیم، مجید جلالی جایی آن بالا بالاهای فهرست را به خودش اختصاص بدهد. آن روزها که مردم هنوز اینقدر آلوده تکنولوژی نشده بودند، مسعود شصتچی فوتبال ایران یک لپ تاپ جلوی خودش باز کرد و از پشت همان، به خیلی جاها رسید. او به خاطر همان یک سیستم کامپیوتری و یک عینک ذره بینی و چهار تا جمله قشنگ، تبدیل شد به نماد مربیان نوگرای ایرانی و امروز 15سال است که نان این برچسب را می خورد.

تقریبا همه مربیان نسل آقا مجید بازنشسته شدند و امروز استراحت می کنند. او اما هنوز روی صندلی اش نشسته و با همان ترفندهای قدیمی، قراردادهای نجومی می بندد. خیلی از مدیرانی که هر سال با جلالی توافق می کنند، اصلا به خودشان زحمت نمی دهند چند دقیقه تحقیق کنند و ببینند دستاورد او در این همه سال فعالیت چه بوده است؟ غیر از قهرمانی لیگ سوم با پاس پرستاره تهران که آن همه «اسرار مگو»ی خودش را دارد، جلالی چه گلی به سر این فوتبال زده که همچنان از تیمی به تیم دیگر منتقل می شود؟

امروز حداقل می دانیم که پنج بازیکن درست و حسابی در این فوتبال هستند که علی دایی کشف شان کرده؛ در مورد جلالی با قطعیت به اسم کدام ستاره می توان رسید؟ او در طول سه سال ونیم حضور در باشگاه مدرن و ساختارمند فولاد چه کرد؟ آیا جز این بود که در پایان قراردادش فولاد را در رده های انتهایی جدول در محاصره شعارهای اعتراضی هواداران شاکی رها کرد و رفت؟ جلالی که اینقدر از کار در باشگاه های بی هوادار گلایه دارد، در تراکتورسازی تبریز چه کارنامه ای داشت؟ آیا همیشه فقط دیگران مقصر بوده اند و حق او پایمال شده است؟

سه- اوایل دولت اول محمود احمدی نژاد، مجید جلالی نامه ای برای او نوشت و از جولان مربیان خارجی در فوتبال ایران گله کرد. در روزهایی که همین برانکو سرمربی تیم ملی بود، آقا مجید برای رییس دولت نوشته بود در فوتبال ایران باید قدر مربیان داخلی دانسته شود و از این حرف ها. او سال ها بعد مدعی شد نامه اش به احمدی نژاد هیچ نتیجه خاصی نداشته. البته استاد شکسته نفسی می فرمایند. اتفاقا به نظر می رسد تنها اقدام «موثر» آقای جلالی در همه این سال ها، همان نامه کذایی بوده است؛ چرا که بعد از عصر برانکو، تیم ملی دست مربیان فاخر ایرانی افتاد.

اول قلعه‎ نویی کار را گرفت و بعد از آن علی دایی سرمربی تیم ملی شد. محمد علی آبادی سال ها بعد افشا کرد علی دایی به دستور خود احمدی نژاد سرمربی تیم ملی شد؛ یعنی همان مقام عالیرتبه ای که به توصیه جلالی به پاسداشت جایگاه مربیان ایرانی مشغول شده بود. امروز اما متاسفانه یک بار دیگر شاهد حضور یک مربی خارجی روی نیمکت تیم ملی هستیم که نتیجه آن، فجایعی مثل کسب چهار پیروزی پیاپی برابر کره، سه سال شکست نخوردن از رقبای آسیایی، یک سال گل نخوردن در مسابقات رسمی، سبقت گرفتن از هلند در رنکینگ فیفا و عنقریب دو دوره حضور متوالی در جام جهانی بوده است. الحق که هر چه سریع تر باید جلوی این کابوس گرفته شود.

حالا که آقای احمدی نژاد یک بار دیگر به پهنه فعالیت سیاسی برگشته و در انتخابات پیش رو از شرکایش پشتیبانی می کند، بد نیست جلالی هم دومرتبه قلم و کاغذ حاضر کند و برای چهره سیاسی مورد علاقه اش نامه بنویسد. آقا مجید این بار حتی می تواند به ضایعه ای مثل قهرمانی مقتدرانه پرسپولیس با یک مربی خارجی هم اشاره کند؛ مردی که از قضا 12سال پیش مهم ترین سوژه نامه نگاری او به احمدی نژاد بود!

چهار- چند سال پیش دیدگاه برخی مربیان فوتبال ایران در مورد دریافت یا عدم دریافت یارانه نقدی منتشر شد که خیلی جالب بود. مجید جلالی در آن زمان تاکید کرده بود از گرفتن یارانه نقدی صرف نظر نمی کند، به این دلیل که: «کسی از آینده اش خبر ندارد. شاید دو سال دیگر زندگی من به طور کلی عوض شود و به به یارانه نیاز داشته باشم.»

در حقیقت ما با آدمی طرف هستیم که سالی چندصد میلیون درآمد دارد، اما با همین پول نمی تواند طوری برای خودش برنامه ریزی کند که بعدها محتاج ماهی 45هزار تومان یارانه نقدی نباشد، بعد باشگاه های عمدتا دولتی کشور در این سال ها تیم های شان را با بودجه هنگفت عمومی در اختیار او قرار داده اند تا آینده را برای شان بسازد. غم انگیز است؛ نه؟!