در رد فرضيه نحوست نود / مهمانان جوگير استوديو 14!

1- چند سالي هست كه يك بحث فانتزي و جالب در حوزه رسانه اي ورزش ايران مطرح شده و هراز گاهي در مطبوعات، يا در حلقه هوادارن تيفوسي فوتبال در موردش صحبت مي شود. مي گويند بازيكنان ي كه به برنامه نود دعوت مي شوند و به عنوان ستاره در آن شركت مي كنند، بعد از مدت كوتاهي دچار مشكلات عجيبي مي شوند و نمي توانند به روند روبه رشدشان ادامه بدهند. در حافظه خيلي از دوستداران فوتبال، نام بسياري از مربيان و ستاره هاي ريز و درشت اين رشته ورزشي به ثبت رسيده كه بعد از حضور در ضيافت دوشنبه شب هاي عادل، گرفتار مصايب عجيب و غريبي شده اند. ناكامي هاي پياپي و اخراج از روي نيمكت هاي ليگ برتري، مصدوميت هاي شديد و طولاني و يا سكونشيني هاي ناخوانده از جمله مشكلاتي بوده اند كه طي اين سال ها گريبان خيلي از مهمانان نود را گرفته اند و در كنار اين، سوژه اي تفنني و سرگرم كننده به بعضي از رسانه ها داده اند. به تدريج اما، تعداد مهماناني كه زندگي حرفه اي شان پس از شركت در اين شوي تلويزيوني ضربه خورد و اسير افت فاحش شدند، آنقدر افزايش پيدا كرد كه حالا به نظر مي رسد داستان از چارچوب هاي خرافي و تصادفي خارج شده و كمي جنبه «تحليل پذير» پيدا كرده است. اين موضوع به ويژه در مورد پديده هاي جوان تري صدق مي كند كه گويا از نظر روحي و شخصيتي، كشش لازم براي حضور در يك برنامه پربيننده تلويزيوني را ندارند و نمي توانند با تبعات جهش ناگهاني شهرت شان كنار بيايند. در واقع نگاهي به شرح حال برخي از آخرين استعدادهاي نوظهوري كه روي صندلي «مهمان كش» نود نشستند، قبل از هرچيز ديگري اين حقيقت را آشكار مي كند كه بيشتر از مقوله اي موسوم به نحوست نود، اين بد تربيت شدن فوتباليست هاي ما از نقطه نظر حرفه اي و حتي گاهي اجتماعي است كه باعث مي شود آنها از ظرفيت لازم براي كنار آمدن با پيامدهاي شركت در يك برنامه تلويزيوني بي بهره بمانند.

2- آخرين بازيكني كه مشمول قاعده بديمني نود براي مهمانانش شده، محسن فروزان است؛ گلري كه شايد تا دو سال پيش هيچ كجاي نقشه فوتبال ايران هيچ نقشي نداشت، اما به لطف اعتمادي كه در تراكتورسازي به او شد، پله پله بالا آمد و تا مرز ارزشمند ملي پوش شدن نيز پيش رفت. اينكه چنين پديده تازه واردي به مجرد حضور در نود دچار احوالات عجيبي مي شود كه ابتدا افول فني او و سپس اضمحلال اخلاقي اش را در پي مي آورد و در نهايت كار وي را به درگيري با تماشاگران و مواخذه شدن از سوي باشگاه مي كشاند، واقعا تقصير چه كسي است؟ يك برنامه تلويزيوني كه به وظيفه اش در معرفي ستاره هاي جوان عمل كرده، يا استعدادهاي تك بعدي و پرورش نيافته اي كه وقتي آماده حضور در سطح اول فوتبال كشور مي شدند، كسي به آنها ياد نداده چگونه شهرت ناشي از آن را هضم كنند و مقابل حاشيه هايش زانو نزنند؟ محمد احمدپوري يك جوان خوش تكنيك بود كه مي توانست خيلي بيشتر از اينها از پتانسيل اش استفاده كند، اما وقتي «جو» استوديوي نود چنان او را مي گيرد كه مدعي مي شود تيمش به پرسپوليس رحم كرده كه چهار گل بيشتر نزده، افول زودرس او نمي تواند چندان باعث تعجب باشد. اين قصه در مورد خيلي از پديده هاي ديگر هم صادق است؛ مثل ايمان حيدري، شهاب گردان، حميد علي عسگر، احمد حسن زاده و حتي مصطفي چترآبگون كه از اين آخري مدتهاست خبري به گوش نرسيده است. اگر فوتبال ايران در حوزه باشگاه داري خوب عمل مي كرد و مي توانست استعدادهايش را در جنبه هاي گوناگون مورد آموزش قرار بدهد، هرگز جواني مثل ايمان موسوي بعد از به ثمر رساندن چند گل در هفته هاي ابتدايي براي نفت تهران، فيلش ياد هندوستان نمي كرد تا در برنامه نود، خودش را بهتر از فرهاد مجيدي بداند و آقاي گلي اش را مسجل شده ببيند!

3- طي سال هاي اخير مصاديق پرشمار ديگري، حتي از سوء رفتارهاي برخي بازيكنان اسم و رسم دارتر فوتبال ايران در اين برنامه وجود داشته كه نشان مي دهد خلأ مهارت هايي مانند چگونگي برخورد مطلوب با رسانه ها، گاهي بين ستاره هاي سرشناس كشورمان هم به چشم مي خورد. امروز و در دنياي ورزش حرفه اي، تك تك بازيكنان و مربيان تحت تعليم قرار مي گيرند تا از كلمه ها به درستي استفاده كنند و هرچيزي را هرجايي نگويند. در همين چارچوب هم هست كه وقتي رونالدو در پايان بازي با گرانادا در رفتاري غيرحرفه اي از ناراحتي اش در باشگاه سخن مي گويد، بيشتر منتقدان به ملامتش مي شتابند و حتي هواداران هم با يكديگر قرار مي گذارند تا در اولين بازي خانگي رئال، مراتب ناراحتي شان را از اين ستاره بزرگ ابراز كنند. در چنين شرايطي اما، فوتبال ما پر است از بازيكنان ي كه اين قبيل آداب را رعايت نمي كنند. كريم باقري با همه بزرگي اش وقتي روي صندلي روبه روي عادل مي نشيند، ناگهان تصميم مي گيرد شيث و حقيقي، دو همبازي آن زمانش را به دروغگويي متهم كند و جنجالي تازه راه بيندازد. پژمان نوري در همين برنامه حرف هاي عجيبي در مورد برخي از پيشكسوتان ملوان به زبان مي آورد و موجي از ناراحتي را در انزلي راه مي اندازد. پژمان منتظري عليه علوي مشهور سخن مي گويد تا فشارها را بر كادر فني و مديريتي استقلال افزايش بدهد. مجتبي جباري هربارحسابي شر به پا مي كند و محرم نويدكيا هم چيزهايي مي گويد كه علاوه بر ناخشنودي بسياري از صاحب منصبان پيشين سپاهان، شديدا موجب دل آزردگي بخش بزرگي از هواداران پرسپوليس و استقلال مي شود. رخ دادن خيلي از اين رفتارهاي آماتور و نادرست، ناشي از نحوست نود و ساير مسايل خرافي نيست؛ چنانكه مثلا وقتي فونيكه سي، جانواريو و ادينهوي خارجي به اين برنامه دعوت مي شوند، علاوه بر حرمت نگه داشتن، ذره اي از روند روبه رشدشان فاصله نمي گيرند و در روياي قيافه گرفتن در كوچه و خيابان تباه نمي شوند. جالب اينكه حتي فريدون زندي ايراني نيز كه خارج از فرهنگ ما رشد كرده، هم در نود خوب حرف مي زند و به نكات موثري اشاره مي كند و هم از موقعيت حضور در اين برنامه براي افزايش سهمش در تركيب استقلال سود مي برد و به مهره اي كليدي در اين تيم تبديل مي شود.

4- «سخت ترين مرحله از پروژه دستيابي به روياهايم، اين بود كه خانه كوچك مان در روزاريو را ترك كنم. بعد از كلي مبارزه، تنها چيزي كه تغيير كرد اين است كه حالا آدم هاي بيشتري مرا مي شناسند، اما من كماكان همان مسي هميشگي هستم.» اين بخشي از تازه ترين سخنان يكي از نوابع بي چون و چراي تاريخ فوتبال جهان است؛ ذهنيتي راهگشا كه فقدان آن در فوتبال آماتور ما مشكلات فراواني را به وجود آورده و البته نزول بعد از حضور در نود، كمترين آنهاست. فقط به استعداد تلف شده اي مثل نيكبخت واحدي نگاه كنيد لطفا...!