در روزهای سختی هم از دیدنتان خوشحال می شویم

حالا باز هم تنها مشتری پرسپولیس، هوادارانش است و همین هم پرسپولیس را بس. آنچه می خواهیم در ادامه بنویسیم، التماس توجه نیست. همان کاری که بعضی تیم ها در این چند سال به آن عادت کرده اند. آنچه می نویسیم، گدایی خواسته ها از این و آن نیست که در این چند سال دیده ایم بعضی آن را از برابر وزارت و مجلس گرفته تا بیانیه و فراخوان در مصاحبه طلب می کنند. آرزوی قلبی ما این است که اصلا دست از سر پرسپولیس بردارند. ما را به خیر ایشان، امید نیست، فقط شر نرسانند.
درد امروز ما این است که اصلا چرا به لفظ هم که شده، نام پرسپولیس را می برند. مطالبه می کنیم به امید ان که بار دیگر از بیم این مطالبه حتی در روز خوشی هم به طمع برداشتن توشه ای برای خویش، گرد خان پرسپولیس نگردند.
این روزها که در تعریف نادرستی از کامیابی و ناکامی، پرسپولیس، ناکام از دوحه بازگشته است، دیگر خبری از آن پیام ها، قربان صدقه رفتن ها، وعده های پاداش و هیچ یک از این ها نیست. این که حضور در فینال برای بسیاری تیم ها در اطراف و اکناف، آرزو و اوج کامیابی است و برای ما خاطره و ناکامی یک بحث جداگانه است و این که اهالی شهرت و قدرت تا دیروز دنبال پرسپولیس بودند و حالا اصلا آن را نمی شناسند بحثی دیگر. البته ای کاش اصلا نمی شناختند تا هیچ گاه سراغ ما را هم نگیرند و ایضا برای ما نسخه هم نمی پیچیدند.
راستی آن هایی که قبل از راهی شدن پرسپولیس برای فینال لیگ قهرمانان. تماس تلفنی گرفتند یا پیغام فرستادند حالا کجا هستند؟ قبل از این ها کجا بودند؟ همان روزهایی که پرسپولیس توی سر خودش می زد برای افتضاح دستوری که منجر به پرونده برانکو شد. آن که گذشت. گذشته ها، گذشته است. بر سر جریان کالدرون و بودیمیر کجا خواهند بود. اصلا این ها هیچ. لازم نیست برای ما در دیگر عرصه ها پشت دنیایی را به خاک برسانند . بیایند این 2میلیون و 600 هزار دلار ما را بدون آن که تکه و پاره شود به تهران بیاورند. اصلا معادلش را این جا به ما بدهند. آن پاداش هم بماند برای آن ها کنار همه آن ارزهایی که اگر قرار باشد آن ها را به زور هم به ما بدهند، بعضی نمی گذارند.

*محدودیت، نصیب پرسپولیس از دولت
شب قبل از بازی با ذوب آهن وزیر ورزش به اردوی پرسپولیس رفت. هنوز قرار بود آن بازی انجام شود. مسابقه ای که شاید برگزاری آن جلوی بعضی اشتباهات در روز فینال را می گرفت. در جمع اعضای تیم گفتند که رییس جمهور هم آرزوی موفقیت کرده است. گفتند قول پاداش داده اند برای قهرمانی پرسپولیس. دست شان هم درد نکند. پرسپولیس، همان شب پاداش خودش را گرفت. بازی لغو شد. البته به دولت ارتباط نداشت. منظور توالی اتفاق ها و خیر و برکت دست هاست. وگرنه اختیار بازی که دست سازمان لیگ بود و سازمان لیگ ما هم که مستقل ترین ارگان و نهاد است لابد.
البته حرف ما چیز دیگری است. حرف بر سر مشکلات گذشته و آینده است. الان باید خیلی شاکر باشیم که برابر ورزشگاه های استقلال، درفشی فر و شهدای گمنام هم برای ماست. بعد از تمام کارهایی که پرسپولیس برای این کشور انجام داد. بعد از درآمدهایی که ایجاد کرد، این هم نصیب خودش شد. البته بایت این هم سپاسگذاریم فقط با توجه به وعده ای که داده شد والبته حالا شرط تحقق ان فراهم نشد لازم است بگوییم. پرسپولیس سرمایه معنوی و مادی کشور است. اوضاع خوبی ندارد. باید به دادش رسید. آیا در آینده که مشکلات بود هم به یادش خواهید بود؟ وقت دادن پول کالدرون و بودیمیر برسد، چطور؟ این توجه ها برای آن زمان هم خواهد بود یا فقط برای زمانی بود که پرسپولیس ممکن بود اولین قهرمان ایرانی لیگ قهرمانان آسیا باشد؟
آقای رییس جمهور، حالا که متوجه شدید پرسپولیسی وجود دارد که کار نشدنی را شدنی می کند و پرچم فوتبال ایران را بالا می برد. ای کاش بدانید این دولتی بودن و قوانین مربوط به آن تا به امروز خیلی چیزها را از پرسپولیس گرفته است. این دولتی بودن باعث شده است تا همه اختیارش دست دولت باشد ولی این اتوبان را یک طرفه ساخته اند، گویی آن را رو به آخرت ساخته اند که برگشتی ندارد. از این دولتی بودن فقط محدودیت ها و محرومیت هایش نصیب پرسپولیس بوده است. پاداش لازم نیست. شما اگر شدنی بود حق مطلب را ادا کنید.

*آقای قالیباف موفقیت به بیش از آرزو نیاز دارد
راستی رییس مجلس هم قبل از سفر تیم، خیلی ما را شرمنده خودشان کردند. با مدیرعامل و سرمربی صحبت و برای ما آرزوی موفقیت کردند. چیزی هم نمانده بود که نام شان کنار پرسپولیس برای قهرمانی در اسیا ثبت شود. به ایشان هم لابد بابت ورزشگاه شهید کاظمی مدیون هستیم. فقط مشکل این جاست که خبر داریم هزینه انجام شده در ایجاد و نگهداری ورزشگاه و بلا استفاده ماندنش نزدیک بود کار دست شورای شهر بدهد.
مساله این است که هر چند به نظر بسیاری امور کشور با همین آرزو کردن ها پیش می رود که اوضاع این گونه است ولی حد اقل در فوتبال، موفقیت با آرزو کردن، امکان پذیر نیست.
پرسپولیس، از مجلس هم نصیب کمی نداشته است. حالا که آرزوی موفقیت دارید، بسم ا… امیدواریم اتاق فکرها در حوزه پرسپولیس فقط همین تماس تلفنی را نسخه نکرده باشند. نصیب پرسپولیس از مجلس نماینه هایی بوده است که برای رای، بدون بررسی و منطق پست این تیم و ان تیم درآمده اند و علیه پرسپولیس، مستقیم یا غیر مستقیم، با نامه یا حرف علیه پرسپولیس عمل کرده اند. درست است که به دوره های قبلی مربوط بود ولی به هر حال نصیب پرسپولیس از مجلس بود. نصیب دیگر این است که پرسپولیس را دولتی می دانند پس به مسایل آن ورود می کنند ولی وقتی پای امکانات و بودجه دولتی می شود دریغ از یک ریال. قانون گذاشتند که رفتن پول دولت به سمت ورزش قهرمانی و حرفه ای ممنوع ولی فکری نکردند براغی این که ورزش حرفه ‍ای و قهرمانی بتواند به حقش برسد. شما که آرزویش را کردید، حداقل مقدماتش را فراهم بیاورید. پای کار هست.