در فولادشهر چه چیزی انتظار قرمزها را می‌کشد؟

دیدار روز دوشنبه (19 اردیبهشت) پرسپولیس با ذوب آهن یک تست تازه شخصیت برای قرمزهای تهرانی است. بعد از حوادث هفته بیست و پنجم لیگ برتر فوتبال کشور، عقب‌ماندگی پرسپولیس از استقلال در صدر جدول از 6 امتیاز به چهار پوئن کاهش یافته و حداقل فایده یک برد تازه احتمالی برای قرمزها، این است که اجازه افزایش مجدد این فاصله را نخواهد داد. با این حال، کسب پیروزی در فولادشهر برابر ذوب آهنی که در این فصل فراز و فرودهای زیادی داشته و بعد از شکست اواخر هفته گذشته‌اش مقابل تیم هوادار مصمم به جبران آن رویداد است، اصلاً آسان نخواهد بود. ذوبی‌ها که تحت هدایت مهدی تارتار به میدان می‌آیند، با خطر سقوط به دسته‌ای پایین‌تر مواجه نیستند اما چون توقعات از تارتار و تیمش پس از خانه‌تکانی بزرگی که تابستان سال پیش داشتند، در سطح بسیار بالایی بوده و آنها این انتظارها را برآورده نکرده‌اند، تارتار مجبور است در پنج دیدار باقی مانده از فصل جاری حداکثر امتیازات ممکن را کسب کند تا سفید و سبزهای اصفهانی را لاقل با کسب یک رتبه تک‌رقمی از حضور درلیگ بیست و یکم فارغ سازد و صدای منتقدانی را که می‌گویند «آورده» او برای ذوبی‌ها اصلاً چیزی نبوده که از وی و باشگاهش انتظار می‌رفت، خاموش سازد.

پرسپولیس چهارشنبه شب گذشته در شرایطی پیکان، تیم سابق تارتار (و تیم فعلی مجتبی حسینی) را صفر-2 شکست داد و سه امتیاز ارزشمند گرفت که لزوماً عالی ظاهر نشد اما چون بیش از 50 دقیقه 10 نفره بازی کرد و فشارهای روحی روی این تیم جانفرسا شده بود، نتیجه‌ای که گرفت، نتیجه بسیار خوب و هنرمندانه‌ای تلقی شده است. طی فصل رو به اتمام بارها اتفاق افتاده که پرسپولیس بدون اخراج یکی از مردانش و در حالی که 11 نفره بازی می‌کرد و با حریفانی بالنسبه ضعیف‌تر از پیکان هم بازی داشت، به برد با اختلاف دو گل نائل نشد و حتی برای کسب پیروزی خفیف صفر-1 هم جان به لب می‌شد. پرسپولیس در هر دو دیدارش با تیم هوادار برنده نشد و بواقع در مسابقه نخست بسیار شانس آورد که شوت سیامک نعمتی از پشت شش قدم در دقیقه 2+90 به بدن مدافع هوادار خورد و کمانه کرد و ارتفاع گرفت و به درون دروازه رفت و در غیر این صورت، به جای تساوی 2-2 تیم رضا عنایتی با نتیجه 2-1 برنده می‌شد و به هیچ روی هم نمی‌شد این تیم را شایسته چنان دستاوردی ندانست. سرخ‌ها بارها بابت مساوی شدن بازی‌های‌شان پیکان اتهام را به سمت رقبا گرفتند و آنها را متهم به اجرای ضد فوتبال کردند و مدعی شدند که حریفان بی‌رحمانه وقت تلف می‌کنند و گاهی هواداران هم در این روند به رقبا یاری می‌رسانند. با این حال برد تازه قرمزها مقابل پیکان که در شرایط بسیار سخت‌تری و پس از 10 نفره شدن آنها (بر اثر اخراج امید عالیشاه) حاصل آمد، نشان داد که اگر هم در گذشته راه پیروزی آنها سد می‌شد، ایراد از خود آنان بوده و نه از رقبا و آنها باید هنر شکستن مقاومت دفاعی حریفان را می‌داشتند که در گذشته نداشتند و شاید بازی با پیکان فتح بابی در این راه و نشانگر گشایشی در این ارتباط بوده باشد.

آیا تیم یحیی گل‌محمدی قادر است این فتح باب و نیل به راه‌های تازه گلزنی را به دیدار سخت پیش‌رو مقابل ذوب آهن هم بسط بدهد و در اصفهان هم از دفاع فشرده این حریف بگذرد و گلزنی کند و برنده شود؟ پاسخ این سؤال به دقت مشخص نیست و به همین دلیل است که باید گفت این بازی یک تست شخصیت تازه و بسیار بزرگ برای قرمزهای تهرانی در واپسین هفته‌های لیگ و در زمانی است که نتیجه هر بازی می‌تواند سرنوشت کل مسابقات و سیمای تیم قهرمان را مشخص کند.