در مورد آجورلو و آلزایمر مصلحتی اش

روز جمعه و در جریان بازی پرسپولیس و تراکتورسازی تبریز، شعارهایی روی سکوهای ورزشگاه آزادی سر داده شد که زشت، رکیک و غیرقابل دفاع بود. این شعارها پیرو روابط تیره هواداران دو تیم و کم وبش از سوی هر دو گروه سر داده شد که تحت هیچ شرایطی نمی تواند قابل دفاع باشد.

با این وجود از لحظه پایان مسابقه مسوولان باشگاه تراکتورسازی به شدیدترین شکل ممکن نسبت به اتفاقات ورزشگاه آزادی موضع گرفته اند و طوری وانمود می کنند که انگار تمام این مشکلات به طور یکطرفه و فقط از سوی هواداران تیم تهرانی ایجاد شده است. نقطه اوج تلاش های گمراه کننده مدیران تراکتور، نامه سرگشاده مصطفی آجورلو به رییس فدراسیون فوتبال است که با لحنی تند و تهدیدآمیز نوشته شده است.

مصطفی آجورلو در این نامه 72ساعت به فدراسیون فوتبال فرصت داده که به اتفاقات رخ داده در ورزشگاه آزادی رسیدگی کند، وگرنه موضوع را از طریق مراجع ذیصلاح پیگیری خواهد کرد؛ هرچند کسی نمی فهمد منظور سردار از مراجع «ذیصلاح» کجاست؟ آجورلو سعی کرده با ترفند نخ نما شده و سیاست کلیشه ای ربط دادن همه چیز به هم و مایه گذاشتن از وحدت ملی و عزت خانواده شهدا و احساسات جانبازان و خانواده مفقودالاثرها، هر طور که شده حق را به جانب خودش بگیرد، غافل از اینکه هر کلمه هزینه کردن از این مقدسات و ارزش های جمعی این سرزمین برای چنین مسایل پیش پا افتاده ای، یک لطمه جبران ناپذیر به آنها محسوب می شود.

خاک بر دهان همه آن کسانی باد که در ورزشگاه آزادی با نیت توهین به یک هموطن، عمدا شعارهای تفرقه انگیز سر داده اند. قطعا از کار آنها نمی توان دفاع کرد، اما سردار آجورلو جواب بدهد که آیا همه چیز ناگهان از همین عصر آدینه گذشته شروع شد؟ یا این ماجرا سبقه ای مفصل دارد که او عمدا ترجیح داده فراموش اش کند؟

مصطفی آجورلو در تاریخ 13خرداد95 مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی تبریز شد و از آن روز به بعد، شدیدترین ناهنجاری ها در ورزشگاه یادگار امام تبریز رخ داده است. اگر سردار دچار آلزایمر مصلحتی شده اند، ما به ایشان یادآوری می کنیم که در بازی رفت پرسپولیس و تراکتورسازی در لیگ گذشته که با اصرار ایشان در ورزشگاه اختصاصی و غیراستاندارد تراکتور برگزار شد، حتی یک صندلی هم به پرسپولیسی ها ندادند و سنگ پرانی ها داشت با ریختن خون رادوشوویچ منجر به یک فاجعه سیاه می شد.

لازم است ما به ایشان یادآوری کنیم که در بازی رفت همین امسال بین دو تیم، رکورد فحاشی در تاریخ فوتبال جهان شکست و برخی هواداران تیم آقای مدیرعامل اهانت به بازیکن فقید (یعنی درگذشته، یعنی مرده، یعنی دست از این دنیا کوتاه شده) حریف را از فرودگاه شروع کردند. تازه اینها که تقابل مستقیم تراکتورسازی با پرسپولیس است، کاش سردار به یاد بیاورند که گروه نخاله هواداران تیفوسی این تیم که آبروی تبریز متمدن را برده اند، چطور در بازی پرسپولیس با ماشین سازی هم به ورزشگاه آمدند و از سه ساعت قبل از بازی تا یک ساعت بعد از مسابقه بدون وقفه علیه ایران و ایرانی شعار دادند. البته شعارهای ساختارشکنانه این اقلیت که ارتباطی هم با کلیت مردم شریف و میهن دوست تبریز ندارد، به هر دو زبان فارسی و ترکی بوده و هست، اما اگر آجورلو وانمود می کند زبان ترکی نمی فهمد، ما تک تک آن شعارها را برای ایشان ترجمه می کنیم تا بدانند زیر پوست تیمی که همه کاره اش هستند چه می گذرد و دیگر بیخود و بی جهت با حرف زدن از منافع ملی، جانماز آب نکشند.

آجورلو می گوید کاپیتان تیمش اول بازی با عکس هادی نوروزی به زمین آمده تا حسن نیت مجموعه تراکتور را نشان بدهد، اما ای دریغا که درست در همان لحظات سکوی هواداران این تیم علیه کاپیتان فقید پرسپولیس فحاشی می کرد. در جریان همان بازی معروف فصل قبل بین پرسپولیس و ماشین سازی، معدود هواداران میهمان که دست از جان شسته و به ورشگاه رفته بودند، در مقابل انبوه فحاشی تراکتوری ها شعار «آذربایجان تسلیت» سر دادند تا بابت ضایعه سیل آن روز در بخشی از استان آذربایجان شرقی به هواداران میزبان سرسلامتی داده باشند، اما جواب این حسن نیت، سنگ باران جماعتی بود که بین شان کودکان کم سال هم وجود داشت.

راستی آقای آجورلو می داند چرا مدتهاست هواداران پرسپولیس و استقلال نمی توانند سوت پایان بازی تیم شان در تبریز را بشنوند و از دقیقه80 به بعد به اجبار نیروی انتظامی از ورزشگاه بیرون رانده می شوند؟ آیا در تهران هیچ پلیسی در یک ربع آخر بازی به تراکتوری ها گفته: «زودتر بروید بیرون، وگرنه خون تان پای خودتان است»؟ شما که بعد از یک سال ونیم توانایی مهار کمتر از هزار یاغی ساختارشکن را نداشتید، چطور برای فدراسیون و سایر تیم ها خط و نشان می کشيد و توقع دارید همه جا برای همین اقلیت هتاک، امن و آرام باشد؟

مصطفی آجورلو روزی در غائله روزه خواری علی کریمی، خودش را پاسدار ارزش های ایران و انقلاب توصیف کرد، اما امروز عمیقا نگرانیم که تلاش او برای چهار روز بیشتر نشستن روی صندلی مدیرعاملی تراکتورسازی به تاراج بخش زیادی از همین ارزش ها منجر شود؛ اگرنه او به خاطر توجیه یک شکست، از الفاظی استفاده نمی کرد که تنها آتش را تندتر می کند و به شکاف های قومی و قبلیه ای دامن می زند. این سردار اگر پاسدار بود، آرام و بی سروصدا از فرصت یک سال ونیمه اش برای بهبود فضای فرهنگی ورزشگاه تبریز و مقابله با اقلیت فرصت طلب سود می برد و همین مطالبه را در تعامل با مدیران پرسپولیس، استقلال و سایر باشگاه ها نیز پیگیری می کرد، نه آنکه تا قافیه به تنگ آمد، پای وحدت ملی و این قبیل ارزش های بسیار والا را وسط بکشد و بکوشد تا خودش را از نتایج ضعیف فعلی تراکتورسازی (تیمی که بیشتر از برخی پادگان های کشور سرباز دارد!) مبرا کند.

بدبختانه اینطور به نظر می رسد که آجورلو از همان روز اول برای تثبیت موقعیت خودش، بنا را بر باج دادن به تندروها گذاشته؛ مصداق بارزش هم داستان هارویان، مدافع تیم ملی ارمنستان است که ابتدای فصل گذشته کار جذبش تمام شده بود، اما آجورلو صرفا به خاطر مشتی از کامنت های همین جماعت انتقال او را منتفی کرد و صدای زمین و زمان را درآورد. کاش آجورلو جواب می داد که آیا چهار روز حفظ بیشتر این میز و صندلی ها، ارزش هزینه ای که او غفلتا می پردازد، دارد؟

نگران شما هستیم سردار، نگران!