دست زدنهاي مظلومي را دنيزلي و زايد ضايع كردند

بايد گفت دربي 74 به طور حتم يكي از فراموش نشدني ترين مسابقاتي تحت عنوان پارسي شهراورد بين دو تيم استقلال و پرسپوليس بود. در شبي سرد در ميان زمستان سال 1390 دو تيم در حالي به مصاف هم رفتند كه باد شديدي بر فضاي ورزشگاه مي وزيد بازيكنان دو تيم با انگيزه هاي متفاوت به زمين آمدند. پرسپوليس خسته و زخمي از ناكاررائي كاشاني و استيلي كه باعث شدند كه در رقابتهاي ليگ يازدهم از كورس قهرماني جا مانده و در جام حذفي هم به جائي نرسد و در چهار دربي پياپي شكست خورده بود به ميدان آمده بود كه اين بازي را ببرد كه هم آشتي بزرگي با طرفدارانش داشته و از سوي ديگر روحيه كافي براي حضور در رقابتهاي ليگ قهرمانان باشگاه هاي آسيا بدست آورد و از سوي ديگر استقلال بود كه نزديك رقيبش يعني تراكتور سازي را در يك بازي با اشتباهات مخرب داوري برده و در ادامه ليگ دوست داشت كه بازنده دربي نباشد زيرا مي دانست كه با مصدوميت جباري و تيموريان و سه اخطاره شدن حيدري و ترك نيروهاي تهاجمي دربي 72 و 73 يعني جاسم كرار و فرهاد مجيدي نسبتا ضعيف شده بود.

 مظلومي آمده بود كه نشان دهد در دربي بازنده نيست و چنين بود كه تركيب اوليه تيم مي توانست افكار دو سر مربي را نشان دهد. در تيم استقلال نوعي سيستم 1-3-2-4 را مي ديديم كه در بسيار از مواقع 1-5-4 را به ذهن متصور مي ساخت. دو هافبك قدرتي چون الونگ و رحمتي در جلوي خط دفاعي استقلال قصد داشتند كه جلوي ياران سرعني و پاسهاي عمقي سرخها را بگيرند و در جلوي اين دو دو بازيكن درگير چون ميداوودي و زندي و يك بازيكن سرعتي چون شريفات قصد داشتند كه توپها را به برهاني برسانند. تراكم و فشردگي و پرس از يك سوم زمين خودي دستور كار مظلومي بود. حركات مظلومي در كنار زمين كه ظاهرا تيم را به جلو فرا مي خواند چندان با روش تيم در داخل ميدان جواب نمي داد. استقلال قصد داشت از فضاي پشت حميد علي عسگر به پرسپوليس ضربه بزند.

 در سوي ديگر پرسپوليس بود پرسپوليس با 3-3-4 دنيزلي به ميدان آمد. اولادي در چپ و نوروزي در نوك و رضائي در راست بازي مي كردند. آنها قصد داشتند كه ميثم حسيني را از كار بياندازند و كريمي با گرايش به سمت راست و نوري به چپ و مازيار زارع در پشتي اين دو به گونه مي توانستند 3-2-1-4 را هم به نمايش بگذارند. هدف پرسپوليس پاسها عمقي بود اما استقلال فضا را مي بست و سعي داشت فاصله خطوط خود را كم و از سرعت برهاني و شريفات و حتي ميداوودي بهره بگيرد. پرسپوليس ي ها تيم برتر نيمه اول بودند كه اگر رحمتي در درون دروازه نبود شايد مي توانستند به دو گل هم برسند اما حركات پرسپوليس يكنواخت بود. نوروزي و اولادي عملا در زمين ديده نمي شدند و رضائي هم فقط بي هدف مي دويد در نيمه اول كريمي در محاصره چند بازيكن بود و نوري هم سرگشته و نشاني از نوري هفته هاي گذشته نداشت زيرا فضا نداشت. بر خلاف جريان بازي استقلال به گل اول رسيد حركتي حساب شده گل اول استقلال را رقم زد. آنها پشت علي عسگر را نشانه گرفتند و زندي و ميداوودي سرانجام موفق شدند و پرسپوليس متراكم در سمت راست و ناكار آمد در سمت چپ عملا كاري نتوانست انجام دهد.

 در نيمه دوم اتفاق ويژه اي افتاد يوسفي به جاي الونگ به ميدان آمد. نمي دانيم مظلومي به چه مي انديشيد اما عملا با بيرون بردن الونگ روزنه هاي بيشتري براي فضا سازي بازيكنان تكنيكي چون كريمي و نوري و سرعتي هائي چون اولادي و رضائي فراهم ساخت اما اشتباه دفاع كناري ديگري از سرخها يعني شكوري و سر در گمي قلب دفاع باعث شد كه استقلال به گل دوم برسد.

 از اين لحظه بود كه با ورود مهدوي كيا و به دنبال آن زايد شرايط براي دو تيم عوض شد. تيم به جلو آمد و استقلال با برهاني و ميداوودي و يوسفي شريفات و زندي كه عملا بازيكنان تدافعي نيستند ميانه ميدان را به پرسپوليس ي داد كه سراپا هجومي بود. استقلال مي توانست از اين هجوم بهره ببرد زيرا تيم پرسپوليس عملا تصميم گرفته بود كه يا بازي را برگرداند و يا با گلهاي بيشتري بازي را ببازد اما دو حمله نصف و نيمه و محو بازيكنان ي چون برهاني و ميداوودي و حتي زندي از اواسط نيمه دوم نشان از اين داشت كه مظلومي با تعويض الونگ اشتباه بزرگي كرده است. از سوي ديگر دنيزلي با ورود مهدوي كيا عملا يك گوش راستي آورد كه رضائي فاقد آن بود. زايد هم يك سانتر فوروارد كلاسيك بود كه تيم استقلال را با با سه مدافع ثابت فلج كرده بود. قدرت بدني سرخها از اواسط نيمه دوم باعث شد كه استقلال لحظه به لحظه به نفس زدن بيافتد و چنين بود كه مظلومي دستور داد كه تيم جلو بكشد اما فضا براي نوري و كريمي باز شد و كريمي و مهدوي كيا از يك سو و نوري و شكوري از سمت ديگر توپها را براي زايد گمنام بسازند و زايد هم وظيفه سازماني يك نوك حمله يعني گل زدن را اجرا كرد. استقلال كه بازي 2 به 0 جلو و برتري نفري را كه 2 به 2 ديد شيرازه تيمش به هم ريخت و گل سوم را هم خورد و شايد بايد گفت زايد عملا دست زدن هاي مظلومي را زایع كرد.

 شايد نكته مهم در بازي ديروز اخراج هنكه بود كه بسيار مهمتر از اخراج اولادي بود. اولادي خشن و سر در گم كه معلوم نبود به چه دليل آنقدر در زمين ماند تا اخراج شود عملا با خروجش تيم را از بحران عصبي نجات داد اما هنكه كه بيرون رفت ناخود آگاه به همه ياد آوري كرد كه استقلال با كوچينگ هنكه چه بهره هائي در اين فصل برده است. نبود هنكه باعث شد كه استقلال عملا از يك مغز بزرگ بي بهره باشد.

 در سوي ديگر دنيزلي بود كه خونسرد بود و با حوصله تعويض كرد بر خلاف نظريه آقايان كارشناس ! پيش كسوت ! بسيار خوب تيم خود را مي شناخت. دنيزلي عمق را نشانه گرفته بود و سه بار از همانجا به گل رسيد شايد بد نباشد به امثال مايلي كهن و ديگر آقاياني كه مي گفتند حضور دنيزلي قيمت گزافي دارد بار ديگر گفت تيمي كه بي هياهو بازي را مي برد و تيمي كه از همان بازيكنان كاشاني و استيلي و همين محمد مايلي كهن و زادمهر و ذوالفقارنسب و پنجعلي چنين تيمي مي سازد ارزشي به نام دنيزلي را در خود دارد كه هيچگاه اين آقايان نداشتند. در سوي ديگر استقلال هم چوب شلوغي بيش از اندازه نيمكت خود را خورد. مرداني چون پورحيدري دليلي براي عصبي كردن تيم نبايد مي داشتند اما اين كار را كردند كسي چون آتيلا حجازي كه با خود خواهي مي گفت پرسپوليس با دنيزلي بدتر شده شايد امروز بيانديشد چه خوب خواهد بود كه يك مربي جوان با انديشه و بدور از احساسات سخن گويد.

  پرسپوليس بازي دربي 74 برد اما هيجان و زيبائي و ديدن صحنه هاي بسيار زيبا از سوي اين دو تيم و مبارزه جوانمردانه تا آخرين لحظه بازي پيروزي بزرگي براي فوتبال ما بود اما بايد گفت داوري اين بازي بسيار ضعيف بود. فغاني 33 ساله يك اشتباه بسيار بد براي اين بازي بود اما بازي جوانمردانه دو تيم و فوتبال واقعي باعث شد بازي كه مي توانست به جنجال هم كشيده شود ختم به خير شود. دربي 74 تمام شد گزارشگر بازي هم قصه هاي بي دليلي مي خواند او مي خواست حسين هوشيار بي تجربه يك شبه مردي چون عابدزاده و حجازي باشد كه سالها در دربي بوده است و به همين دليل به او مي گفت استعداد ميثاق معمارزاده شدن را دارد و يادش رفته كه خودش بعد از اين همه سال چگونه هنوز اشتباهات مضحكي دارد و يا اين كه در اواسط بازي به دنبال لقبي براي پرويز مظلومي مي گشت كه اكنون هم اين سوال جواب داده نشده است !! بهر حال ...بازي دربي 74 تمام شد اما به طور حتم قصه زيبائي آن سالها از زبان بسياري از فوتبال دوستان گفته خواهد شد