دعواي پرتغالي با پيازداغ ايراني / پذيرايي از فرنگي ها با كاسه هاي داغ تر از آش!

1- دعواي پرتغالي ها در فوتبال ايران ، چند هفته اي است كه اوج گرفته و شكل كاملا علني پيدا كرده است. حالا بخش زيادي از گمانه زني هاي ابتدايي در مورد به بن بست رسيدن اين دو دشمن قديمي در فوتبال ايران درست از كار درآمده و خوزه و كي روش به روي هم آتش گشوده اند. اين بي گمان از شوربختي فوتبال ماست كه مربيان خارجي و گرانقيمت مان هم اينجا هوس گردگيري به سرشان زده و به جاي ياد دادن رفتار حرفه اي به همكاران ايراني شان، جنجال و بيانيه نويسي را از آنها آموخته اند. در اين ميان اما، نكته آزاردهنده تر از نفس مجادله دو پرتغالي، اردوكشي هاي آماتورمآبانه و عجيبي است كه در فوتبال ما به هواخواهي از هركدام اين دو مربي درگرفته است. در يك سو، مسوولان باشگاه پرسپوليس و اطرافيان ريز و درشت اين تيم را مي بينيم كه احتمالا با مقصود تسخير قلب محمد رويانيان و مانوئل خوزه به سرمربي تيم ملي چنگ و دندان نشان مي دهند و از سوي ديگر با عزيز دردانه هاي كي روش مواجهيم كه عليه كادر فني پرسپوليس هيزم كشي مي كنند. اين بي ترديد فضاي منحصربه فرد فوتبال ايران است كه باعث مي شود در غياب آرامش و عقلانيت، نزديكان و منتسبان پرسپوليس و تيم ملي به جاي پايين كشيدن شعله هاي جنگ و اختلاف خارجي ها، به ستيز ميان آنها دامن بزنند و از اين نمد، به دنبال بافتن كلاهي براي خودشان باشند. پرتغالي ها را بي خيال، انگار ما بايد پياز داغ هاي ايراني اين غائله را مهار كنيم!

2- خوزه مانوئل در كنفرانس مطبوعاتي پايان بازي با پيكان به بيانيه كي روش اينگونه واكنش نشان داد: «بايد بخوانم و ببينم او چه گفته است» و البته بعد از اين داستان، هرگز اظهارنظري از او در اين مورد به گوش نرسيد. با اين حال، آتش بيارها ول كن معامله نيستند. غير از خود رويانيان كه به دفعات در اين مورد اظهار فضل كرده و اين اواخر از «شكايت رسمي» پرسپوليس از كي روش هم خبر داده، شيريني و استيلي و گل محمدي هم به نوبت عليه سرمربي تيم ملي موضع گرفتند. حتي مهدي مهدوي كيا هم در برنامه پربيننده نود – البته به شكل خيلي ملايم تر – از سرمربي تيم ملي انتقاد كرد و كار او را ناجوانمردانه دانست. در شرايطي كه همه دوستان «ظاهرا» سعي مي كنند در اين هياهو ديگران را دعوت به آرامش كنند، همين جبهه گيري هاي مكرر و بيهوده، اين زخم زشت را تازه نگه مي دارد. اين در حالي است كه كارلوس كي روش هم اين روزها اطراف خودش را خالي از تملق گويان ريز و درشت نمي بيند. غير از برخي مسوولان فدراسيون فوتبال كه شفاها و عملا به پشتيباني نسبي از سرمربي تيم ملي پرداختند، روز گذشته محمدرضا خلعتبري هم در مصاحبه اي حيرت انگيز به تيم پرسپوليس يورش برد و تقريبا تمام اركان اين باشگاه را مورد نوازش قرار داد. ستاره نيمكت نشين تيم ملي كه گويا خيلي دلش مي خواهد هر طور شده به جمع 11 بازيكن اصلي برگردد ، در اين گفت وگوي عجيب سخنان غيرمسوولانه اي به زبان آورده كه حتي با ساده ترين و ابتدايي ترين اصول فوتبال حرفه اي نيز در تناقض است. مهاجم احتمالا 30 ساله(!) سپاهان كه سال ها سابقه حضور در سطح اول فوتبال ايران را داشته، با موضع گيري هاي بحث برانگيز اخيرش بار ديگر نشان مي دهد اين رشته ورزشي در كشور ما تا چه حد در فرهنگ سازي و زدودن رفتارهاي آماتور از اقشار مختلف درگير در آن ناتوان بوده است.

3- خوزه در حدي نيست كه راجع به كي روش اظهارنظر كند، بازي گرفتن از شهاب گردان لياقت مي خواهد، اينها علي كريمي را با آن ابهت خراب كردند واي به حال من، نيلسون گل هاي بدي مي خورد، اما همچنان فيكس است...؛ شگفت انگيز است كه محمدرضا خلعتبري به همين راحتي به خودش اجازه مي دهد در ريزترين مسايل داخلي يك تيم ديگر مداخله كند، سرمربي اش را به استهزا بگيرد، در مورد تركيب ثابت آن نظر بدهد و از آرزويش براي همبازي شدن دوباره با گلر نيمكت نشين اين مجموعه سخن بگويد! اينكه در پرسپوليس چه مي گذرد، قطعا به هر كسي مي تواند ارتباط داشته باشد غير از مهاجم تيم رقيب كه ظاهرا از فوتبال حرفه اي فقط بستن قراردادهاي يك و نيم ميلياردي را ياد گرفته است. باشگاه پرسپوليس در ماجراي «نوع برخورد» با علي كريمي به اندازه كافي ملامت شده و كلا در اين مجموعه ريشه دار و پرهوادار، آنقدر اسطوره و پيشكسوت براي چنين موضع گيري هايي پيدا مي شود كه تا آخر تاريخ هم نوبت به يكي مثل خلعتبري نرسد. داستان مشكلات خوزه و كي روش هم به اين دو نفر مربوط مي شود و بعيد است مرد پيچ فصل هاي نقل و انتقالات(!) در قواره اي باشد كه بتواند در مورد حد و حدود مربيان مختلف به داوري بنشيند. سنگ گردان را به سينه زدن هم چندان سودمند و قابل توجيه به نظر نمي رسد؛ چه اينكه هر نگاه پالايش شده اي مي تواند تصديق كند گلر كار بلد برزيلي جزو خوب هاي اين فصل پرسپوليس بوده و با واكنش هايش بارها  دروازه سرخپوشان را نجات داده است. شهاب گردان – كه به زعم خلعتبري گويا ابراهيم زاده هم اواخر فصل پيش «لياقت» استفاده از او را نداشت و به نيمكت دوخته بودش – با اشتباهات نابخشودني خودش باعث شد نوبت به رقيب سرسختي مثل نيلسون برسد. امروز هم او مي تواند به جاي راه انداختن فستيوالي از مصاحبه هاي رنگارنگ و تلاش براي جلب تشويق هاي بيشتر از جانب برخي سكوها، با تمرين و انگيزه مضاعف جايگاهش را پس بگيرد. اين توصيه آخر، قطعا براي خود خلعتبري هم مي تواند مفيد باشد؛ هم او كه شايد اگر به جاي چنين جانبداري هاي افسارگسيخته و ساختار شكنانه اي از كي روش، بر كوشش و كيفيتش بيفزايد خواهد توانست رقيب تازه واردي مثل گوچي را كنار بزند و به تركيب اصلي برگردد . كارلوس اگر يك مربي حرفه اي باشد – كه هست – بيشتر به كارايي و مهارت بازيكنانش توجه مي كند، نه چنين گفت وگوهاي عجيبي كه حتي در شان بچه هاي تيم ملي نوجوانان هم نيست. شايد آدرس را غلط به خلعبتري داده اند. كي روش اگر قصد داشت كسي را از لج خوزه بيشتر گرامي بدارد، به شماره هشتش بازي مي داد كه كل اين دعوا به بهانه او استارت خورده بود...!

4- يكي مثل كارلوس كي روش سال گذشته خودش را كشت تا بتواند چند جلسه مشترك و به درد بخور با مربيان ليگي داشته باشد، اما سه چهارم مردان نيمكت نشين فوتبال حرفه اي ايران حتي يك بار هم به چنين نشست هايي سر نزدند. امروز اما، جرقه خوردن درگيري كلامي بين او و خوزه مانوئل، مي تواند كل اين فوتبال را مشتاقانه به بازي بكشاند و آنها را وادار به واكنش كند. آيا همين عكس العمل هاي دوگانه ما در مورد حاشيه و متن رفتارهاي مربيان خارجي ، پاسخ اين معماي تلخ نيست كه چرا در تمام اين سال ها نتوانسته ايم از حضور آنها در كشورمان استفاده مطلوب ببريم؟