دعوای شما داغون ترید! / دختری که کمرش شکست، کارگری که سوخت

این شاید عجیب ترین کل کل ممکن باشد. تنها 24 ساعت پیش از بازی ایران و گوام، یک درگیری عجیب بین مسوولان رسانه ای تیم های ملی دو کشور در گرفت. موضوع از جایی شروع شد که طرف گوامی در واکنش به اعتراض ها پیرامون کیفیت ورزشگاه محل برگزاری بازی مدعی شد: «بله، اینجا کوچک است، زمینش هم مصنوعی است، اما در عوض مثل ورزشگاه آزادی شما کابل های برقش پخش و پلا نیست و آب هم از سقفش چکه نمی کند.» انتشار این جملات در ایران خیلی زود باعث شد «رگ آریایی» برخی از هموطنان مان باد کند و آنها را علیه گوامی ها بشوراند. خبرنگاران ایرانی حاضر در اردو هم در کمال زرنگی(!) از خرابی های ورزشگاه گوام عکس گرفتند و آنها را به ایران فرستادند. خبرگزاری های معتبر کشور، در کمال خرسندی و رضایت این عکس ها را در واکنش به گستاخی مسوول گوامی روی خروجی گذاشتند تا پوز دشمن را به خاک بمالند. دوشنبه شب، شب با شکوهی برای فوتبال ایران بود؛ شبی که فهمیدیم گوام داغون تر از ماست!

به تدریج سطح توقعات مان آنقدر کوتاه شده که حالا می توانیم رنگ خوشبختی را در سقف خراب استادیوم گوام ببینیم. برای ما چه فرقی می کند که خیلی از همین کشورهای عربی حاشیه «خلیج فارس» ورزشگاه های قد و نیم قد مدرنی ساخته اند که هرگز خواب شان را هم نخواهیم دید؟ برای ما چه اهمیتی دارد که گوام یک جزیره محقر تحت سلطه بیگانه است که حتی مقایسه اش با کشور مستقل و بزرگی مثل ایران هم باید باعث شرم باشد؟ مهم این است که توانستیم به سرعت ایرادی از تجهیزات آنها بیابیم و در این کل کل مسخره عقب نیفتیم. وضع مان مثل استاد دانشگاهی است که یک دانش آموز خردسال از او ایراد علمی گرفته، اما استاد محترم به جای پاسخگویی و اصلاح عیب، کم سوادی دانش آموز را به رخش می کشد. مضحک تر از این هم ممکن است؟

به این شور و شعف ناگهانی که در اثر انتشار عکس خرابی های ورزشگاه گوام پیش آمد دوباره توجه کنید؛ این برش عریانی از طرز تفکر ماست. انگار که عادت کرده باشیم به جای گوش کردن به حرف های درست و حسابی، کینه منتقد را به دل بگیریم و بغضش را در سینه نگه داریم. مگر مسوول گوامی چه گفته بود؟ آیا جز این است که آب از سقف ورزشگاه آزادی می چکد؟ آیا جز این است که وضعیت فعلی این استادیوم به عنوان یکی از معدود سازه های استاندارد ورزشی در ایران، مایه خجالت ما در مقابل خارجی هاست؟ خب کجای این حرف بد است؟ قطعا اگر به جای خبرنگار گوامی، یک خبرنگار ژاپنی یا آلمانی این مساله را مطرح می کرد موجی از خودانتقادی روشنفکری در رسانه های ایرانی و نیز فضای مجازی به وجود می آمد، اما حالا که یک گوامی چنین مطلبی را به زبان آورده، به رگ غیرت مان بر خورده است؛ عجبا!

بد نیست وقتی عصبانیت مان از گستاخی مسوول گوامی تمام شد، به یاد بیاوریم که فرسودگی ورزشگاه آزادی طی همین چند سال اخیر، یک دختر نوجوان ورزشکار را قطع نخاع کرده و یک کارگر در آستانه بازنشستگی را به کام انفجار و مرگ فرستاده است. کشور ما به کمک توانایی های بالقوه ای که دارد امروز می توانست در جایگاه به مراتب بهتری باشد، اما اگر چنین اتفاقی رخ نداده، یکی از دلایلش همین منطق کور و تعصبات عجیب و بچگانه است. اصلا گوام بد است، بد بد بد، والسلام!