دغدغه هائی که شاید شیرین نباشند

اصطلاحی در مورد تردید یک سرمربی برای انتخاب بهترین بازیکنان بعلت کثرت بازیکنان هم طراز در فوتبال وجود داشته که به آن "دغدغه های شیرین" می گویند.

دغدغه شیرین می تواند برای یک سرمربی بسیار زیبا باشد اما گاه به گاهی حضور نفرات آماده هم طراز باعث مشکلات روی نیمکت و حتی ترک تیم توسط مهره های ارزشمندی  می شود که می توانستند به تیم کمک کرده و حال در جهت تقویت تیمهای رقیب پیراهن خود را بعلت بی صبری عوض می کنند!

دیگر کمتر بازیکنی را می بینید که تحمل قدیمی ها را داشته باشد آن گونه که در روزگار گذشته بود به خصوص که سال جام جهانی باشد و بی تردید بازیکنان علاقمند هستند که در ترکیب تیم باشند.

سال گذشته پرسپولیس در مقاطعی از فصل دچار کمبود بازیکن شد و شاید شکست در بازی برگشت در برابر رقیب همیشگی اش ارتباط مستقیم به همین مسئله داشت!

پرسپولیس در آغازین هفته ها ساسان انصاری را از دست داد و بعد در نیم فصل به ناگهان نورالهی و عالیشاه هم ساز جدائی زدند و خریدهای خارجی یعنی بازیکنانی چون گولج و پریموف و یانسکی هم چنگی به دل نزدند و این گونه بود که روزی ماهینی هافبک تدافعی می شد و یا مدافع چپ و میانی هم قرار گرفت و احمدزاده به دفاع چپ رفت و ربیع خواه هم در سه پست دفاع میانی و دفاع چپ و پست تخصصی خودش یعنی هافبک تدافعی بازی کرد و مشکل اینجا بود که خریدهای نیم فصل پرسپولیس بجز سروش رفیعی چندان باب میل برانکو نبودند و در این میان آرام طبع هم معلوم نشد چرا هیچگاه به بازی گرفته نشد!

امسال پرسپولیس بازیکنان به مراتب بهتر از سال گذشته دارد. مردانی چون نعمتی و شایان مصلح و منشا و بشار رسن و شجاع خلیل زاده قابل قیاس با پریموف و یانسکی و آرام طبع و گولج نیستند و بازگشت نورالهی هم توان خط میانی را افزایش داده استو ضمن آن که ربیع خواه و محرمی و علیپور دیگر آن بازیکنان بی تجربه سال گذشته نیستند و به پختگی رسیده اند و در این بین هنر برانکو است که از این بازیکنان ترکیب مورد نظر خود را انتخاب کند؛ به گونه ای که تیم دچار بحران نشده و از طرفی بازیکنان بعلت کمبود حضور در زمین دچار مشکل در اعتماد به نفش نشوند!

به یاد داشته باشیم شایان مصلح و سیامک نعمتی دو مهره هستند که خیلی جای ارتقا دارند.

شایان مصلح یک دفاع چپ کلاسیک است و حتی می تواند به تیم ملی هم برود. تیم ملی که در سمت چپ خود تنها میلاد محمدی را دارد.

 در تیم ملی هافبک های پا به سن گذاشته ای چون دژاگه و شجاعی هنوز خودی نشان می دهند و بی شک بازیکنی چون نعمتی می تواند خودی نشان دهد؛ به خصوص آن که او یک شوت زن است که در فوتبال ما چون کیمیا است!

از سوئی دیگر ماهینی بی شک یک مدافع راست کلاسیک است و اصولا در این پست به تیم ملی رسیده است و جا به جائی او به سمت چپ به مرور از توانائی های او می کاهد.

شجاع خلیل زاده یک مدافع عالی است او خوب سر می زند و بی شک نباید مدتها روی نیمکت بنشیند و در این میان از بین حسینی و انصاری و او بی شک دو مدافع باید به میدان روند.

بشار رسن یکی از مهره های تاثیر گذار تیم ملی عراق و تیم ملی امید این کشور است و نورالهی با بدشانسی از سطح اول فوتبال ایران دور شده است. در کنار این بازیکنان زحمتکشان بی حاشیه ای چون محرمی و ربیع خواه حضور دارند.

 شایعاتی می گوید که بازیکنان دعوت شده در مقاطع مختلف تیم ملی به برانکو اصرار دارند که در ترکیب باشند بازیکنانی چون کامیابی نیا و .... اما می دانیم برانکو مسئول تیم ملی نیست او باید بهترین ها را برای پرسپولیس جدای از سابقه و گذشته درخشان و ملی پوش بودنشان به زمین بفرستد!

او مسئول مسافران روسیه نیست پس نباید دغدغه شیرین برای او تلخ باشد. امیدواریم که نق زدن هائی که در همه جام جهانی و لیگ های قبل از جام جهانی وجود داشته گریبانگیر پرسپولیس را نگیرد و برانکو بهترین ها را چون همیشه به زمین بفرستد.