دلم مي سوزد كه بابك از سرطان نمرد، از غصه ها دق كرد

رضا معصومي در گفت وگویی در تشريح روز درگذشت برادرش بابك عنوان كرد: روز چهارشنبه (19 مرداد) حال بابك عالي بود. مشكلي نداشت. غروب مي خواست در منزل قاب عكس به ديوار بزند كه از معده درد ابراز ناراحتي كرد. در مغازه بودم كه نزد من آمد، گفت كمي حالم بد است. با 2 تن از دوستان او را به بيمارستان رسانديم. گفت معده ام درد مي كند، شربت معده خورد. گفتم مي خواهي ببرمت تهران، بيمارستان شريعتي (كه قبلا هم آنجا بستري شده بود)، گفت نه.

وي افزود: دكتر گفت كلسيم بدنش پايين است، برايش آب ميوه گرفتيم، در حال خوردن بود كه گفت: "رضا من تا نيم ساعت ديگر مي ميرم. " كارش به نيم ساعت هم نكشيد. ساعت حدود 17:30 بود كه تمام كرد، سكته كرده بود. تلاش براي احيايش هم فايده اي نداشت.

رضا معصومي كه به سختي صحبت مي كرد، با گريه گفت: چه بگويم؟ سكته اش ربط زيادي به بيماري اش نداشت. نمي توانم الان موضوع را بيشتر باز كنم. بابك دق كرد. همه اش به خاطر اين ورزش و برخوردهايي كه وجود داشت، بود. دلم مي سوزد كه او سه سال با سرطان مبارزه كرد و آخر هم به خاطر بيماري خوني فوت نكرد. قسمتش اين بود. او ناراحتي اش را بروز نمي داد، ولي اين اواخر خيلي ناراحت و غصه دار بود. به خاطر برخوردهايي كه وجود داشت، خيلي حرص مي خورد.

برادر كاپيتان سابق تيم ملي فوتسال اظهار داشت: اين اواخر همه فكر و ذكرش به استيل آذين و تيمي كه قول داده بودند در ليگ شركت مي كند، بود كه عمرش كفاف نداد با آنها در مسابقات حضور پيدا كند. دوست داشت كنار پرسپوليس باشد كه اجازه ندادند. او تيم را با 10 ميليون تومان به ليگ برتر آورد.

رضا معصومي در پايان به فارس گفت: همان شب محمدحسن انصاري فرد و صادق درودگر به خانه مان آمدند و تسليت گفتند كه از آنها تشكر مي كنم. آنها گفتند مي دانيم بابك نيازمند نبوده اما اگر چيزي كم و كسر داريد بگوييد.