دل نگرانی ترابی بد است یا نشان دادن تصویر شیخ اماراتی؟

پرسپولیس در روزی موفق به کسب سه امتیاز حساس در لیگ برتر شد که سکوهای خالی و شادی گل مهدی ترابی مهمترین اتفاق ویژه این بازی بود.

سرخپوشان با رای کمیته انضباطی هفتمین دیدار خود در لیگ را بدون حضور تماشاگر برگزار کردند. رایی که به واسطه سنگپرانی تماشاگران تیم میزبان دربی بر علیه پرسولیس صادر شده بود.

اما عدم حضور تماشاگران تنها اتفاق خاص این دیدار نبود و آنچه بیشتر از همه به چشم آمد پیراهن نوشته ای بود که ترابی بعد از دومین گل خود در فصل جاری به نمایش گذاشت.

نوشته ای با این مضمون «تنها راه نجات کشور ، اطاعت از رهبری».

ثانیه هایی از این شادی گل نگذشته بود که واکنش های فضای مجازی در مورد این حرکت شروع شد. عده ای از این حرکت حمایت و حامیان برخی تیم های رقیب هم بهانه ای برای شوخی های دم دستی پیدا کردند.

گروه سوم کسانی بودند که حرکت ترابی را به سیاست ربط دادند و با انتقاد از این قبیل رفتارها خواستار تحریم و بایکوت چنین ورزشکارانی هستند.

اما یک سوال؛ زمانی که بازیکنان با دستبند سبز به میدان رفتند یا در مورد خودسوزی یک هوادار نوشته های خاص را روی لباس خود هک کردند چرا کسی اینگونه مخالفت کرد؟

سالهاست با رشد فضای مجازی، واکنش های اجتماعی هم شکل متفاوتی به خود گرفته است و آنچه بیش از همه به چشم می آید دموکراسی و آزادی بیان است. هر چند این آزادی های کلامی مجازی تنها در صورتی به بالاترین سطح نشر می رسد که با عقاید یا تفکراتمان همخوانی داشته باشد و غیر از این اعتراض و در پاره ای مواقع به توهین منجر می شود. اتفاقی که در مورد ترابی رخ داده است نشان می دهد در این مبحث دموکراسی وجود ندارد، چرا که باب میل مان نیست. شرایطی که چه در سیاست چه در ورزش اینگونه بوده، هست و خواهد بود.

مهدی ترابی بعد از بازی اظهار کرد«شادی گل من کاملا شخصی بوده و مطمئنا مساله ای هم نیست که بخواهد نه تنها من و حتی باشگاه را به چالش بکشاند. هرکسی برای شادی خود روش و حرکتی را انتخاب می کند من هم به دلیل اعتقاد و باور قلبی ام چنین تصمیمی گرفتم. حالا مهم نیست در مورد این حرکت من چه برداشتی می شود چرا که دلی این کار را کردم.»

بی شک زمانی که صحبت از دموکراسی و باور شخصی است، حق اعتراض به این حرکت را نداریم چرا که حرکتی خارج از عرف و قوانین و شرع به شمار نمی رود.

در این باره بهتر است کمی به عقب برگردیم. بازیکن ایرانی بعد از گلزنی در لیگ امارات تصویری از یک شیوخ این کشور را به روی پیراهن خود به نمایش گذاشت و شادی کرد. اگر این دو حرکت را در کنار هم قرار دهیم چرا باید قضاوت و برخوردها متفاوت باشد؟ آیا غیر از این است که ترابی در مورد شرایط و مقامات کشور خود اظهار نظر کرده است؟  و عجیب تر این که چرا هواداران استقلال روز گذشته در دیدار مقابل سایپا، نسبت به مهدی ترابی برای چنین شادی گلی فحاشی کرده و شعار دادند و چرا از حرکت او در حمایت از کشور ناراحت و عصبانی هستند؟ آیا آنها از این ناراحتند که تصویری از رهبران و شیوخ کشور های دیگر روی پیراهن هافبک پرسپولیس نقش نبسته است؟

به هر حال هر شخصی حق دارد نظرش را بیان و حتی به تصویر بکشد و در این میان چه بهتر آنکه جوانی دل نگرانی شرایط کشورش را داشته باشد نه به فکر خوشایند شیوخ کشورهای همسایه!