دندان پوپولیسم را بکش

بدهی 40 میلیاردی جاری باشگاه پرسپولیس یک خبر تلخ ولی روتین بود که از زبان عضو هیأت مدیره سرخ ها نقل شد. این مبلغ، تنها بخشی از بدهی کلان یکی از پرهوادارترین باشگاه های ایرانی است که باید طی یکی دو ماه آینده صاف شود؛ آن هم در شرایطی که شایعات کوچ ناگهانی بازیکنان سرخ پوش هم روزبه روز جدی تر می شود.

بشار رسن چمدانش را از همین حالا، به مقصد قطر بسته، شجاع خلیل زاده، علی علیپور و مهدی ترابی سودای لژیونر شدن را در سر دارند. آنتونی استوکس و کریستین اوساگونا هم فعلاً به بازگشت به ایران حتی فکر نمی کنند. تمام این بازیکنان و حتی آنهایی که برای فصل بعد هم تحت قرارداد با پرسپولیس هستند، از عدم دریافت معوقاتشان شاکی هستند. جدیدترین نمود شکایتشان هم، پاک کردن پست اینستاگرامی مشترکی بود که در حمایت از مدیران باشگاه نوشتند. حجم کمرشکن بدهی در اردوگاه قرمزها، بی شباهت به رقیب سنتی و بسیاری دیگر از لیگ برتری ها نیست. اما تفاوت پرسپولیس با اکثر تیم های دیگر، در خرج هایی است که در سال های گذشته صورت گرفته تا مسبب بخش بزرگی از این بدهی سر به فلک کشیده کنونی باشد.

شیوه مدیریت عوامفریبانه که در آن خزانه باشگاه به جای نقدینگی با خبر و وعده پر می شود، ستون های پرسپولیس را هر روز بیشتر از دیروز می لرزاند. شاید پارسال در چنین روزی می شد این فاجعه را پشت افتخارآفرینی های متوالی پرسپولیس برانکو پنهان ساخت؛ اما  بالاخره روزی مانند امروز فرا می رسید که به خود بیاییم و این سؤال را از اداره کنندگان پرسپولیس در سه فصل اخیر بپرسیم: «اگر شما آهی در بساط نداشتید، چگونه و با چه پشتوانه ای سه سال است که چنین بی پروایانه دست به هزینه های گزاف و زیانبار می زنید؟»

مدیران سابق پرسپولیس، در سالی که از نایب قهرمانی آسیا دو میلیون درآمد کسب کردند، با ماریو بودیمیر قرارداد 500 هزار یورویی بستند. و امسال در حالی که حساب های تهی باشگاه برانکو و کالدرون را به درب خروجی هدایت کرد، بیش از 200 هزار دلار به جونیور براندائو دادند تا از عهده کنترل ساده توپ هم برنیاید و 160هزار دلار هم به استوکس تا در دبی خود را غرق لذت و عیاشی کند و بیشتر هم پول بخواهد. البته صورت حساب های نجومی بازیکنان خارجی، تنها یک نمونه از شاهکار مدیریتی سرخ هاست که باید کنار ماجرای بستن قرارداد دلاری با بازیکنان داخلی و اردوی زمستانی کمپ اسپایر که اخیراً مشخص شد برای شاگردان برانکو رایگان نبوده، قرار گیرد تا به درک عمیقی از کوته نگری اقتصادی تمام مدیران اخیر پرسپولیس برسیم.

این خرج های افسارگسیخته که سال هاست با اصطلاح «بمب ترکاندن» روی آن سرپوش گذاشته می شود، شاید روزی با گردآوردن یک تیم کهکشانی هواداران پرسپولیس را از افتخارآفرینی های تیم محبوبشان سرخوش کرد تا چشم بر تیرگی بیشتر وضع اقتصادی باشگاه محبوبشان ببندند. اما اکنون، دلار 17 هزارتومانی حقیقت وحشتناکی را روی پرده انداخته که هیچ یک از مدیران سابق پرسپولیس حتی برای گردن گرفتن آن بازخواست نمی شوند. کادر مدیریتی که باید این افتضاح به بار آمده را جمع کند نیز اکنون عملاً تنها از سه نفر تشکیل شده است. سرپرست موقت پرسپولیس، گویا دندان پزشک ماهری است. او شاید نتواند توان اداره مالی باشگاه در درازمدت را داشته باشد؛ اما دست کم می تواند به این چرخه پوپولیسم پایانی ببخشد. توقع زیادی است چه از سرپرست کنونی و چه از مدیرعامل آینده سرخ پوشان، بخواهیم برای رفع موانع اقتصادی خودشان و سایر باشگاه های داخلی، یک بار برای علیه حق پخشی که به فوتبال داده نمی شود، برای عمده درآمد تبلیغات محیطی و برندینگ که به رایگان نصیب دیگران می شود و لیگی که شرکت در آن پاداش مالی ندارد، نیروی مردمی حامی پرسپولیس را بسیج کنند. تنها می شود از آنها طلب کرد که بگذارند این مردم عاشق فوتبال و عاشق پرسپولیس، با چهره واقعی تیمی مواجه شوند که برخاسته از فوتبالی است محروم از درآمدزایی از راه های متداول و قبضه شده به دست افراد متفرقه.