دنيزلي و جنايت عليه بشريت! / چرا جاي چمنيان را گرفتي آقا مصطفي؟

1- كوتاه و بلند، موفق و ناموفق، سرشناس و گمنام دور مصطفي دنيزلي جمع شده اند و آخرين قرباني شان را محاكمه مي كنند. اين يك دادگاه خياباني است و متهم رديف اولش را پيرمردي تشكيل مي دهد كه حالا رفته رفته به همه گناه هاي عالم متهم مي شود. ديروز ابراهيم آشتياني مي گفت: «روزگاري هواداران پرسپوليس 10 برابر استقلال بودند، اما حالا با اين نتايج به تدريج تعدادشان با هم برابر مي شود.» و لابد ريشه هاي اين يكي را هم مي خواهند در كارنامه چهارماهه افندي پيدا كنند! او اين روزها مظنون است؛ مظنون به اين كه تيشه به دست، به جان ريشه پرسپوليس افتاده، به اينكه دل ميليون ها هوادار را شكسته، به اينكه مدعي اول قهرماني را در آستانه سقوط قرار داده و به اينكه به قول محمد مايلي كهن، از نظر فني «ضعيف ترين» مربي تاريخ بشريت به حساب مي آيد! مدعي ها از چپ و راست هجوم آورده اند؛ آشتياني پي درپي دنيزلي را به مناظره دعوت مي كند، دايي به هوادارانش پيغام مي دهد كه تيم او بهتر از تيم مربي تركيه اي بود و كار به جايي رسيده كه حتي نطق حميدخان استيلي هم باز شده است. هيچ چيز عجيبي نيست اينكه منتقداني كه اكنون از شرم ابدي شان بابت باخت هاي تشريفاتي پرسپوليس حرف مي زنند، هرگز از احساس غرورشان بعد از پيروزي حماسي در داربي تهران چيزي نگفتند يا آنها كه ركوردهاي منفي تيم دنيزلي را چماق كرده اند و برسرش مي كوبند، نظري راجع به «ركورد» 6 گل زدن به يك تيم آسيايي نداشتند و به جاي پرداختن به فوتبال، ترجيح دادند از تعطيلات نوروزي شان لذت ببرند. اين روزها همه مي فهمند كه نه آن غرور و سربلندي قرابتي با واقعيت دارد و نه اين شرم و سرشكستگي. صاحب نظران اين روزها، عمدتا دكان داران بي مروتي هستند كه در ازاي اندكي جلب توجه، عدل و انصاف را به عنوان اولين كالاي فروشي شان تاخت زده اند و فارغ بالانه كيفش را مي برند.

2 - همه مربيان دنيا گاهي اشتباه مي كنند و بي ترديد مصطفي دنيزلي هم در اين دايره وسيع مي گنجد. او در طول اين 15 هفته اي كه پرسپوليس را هدايت كرده، قطعا مرتكب تعدادي خطاي تاكتيكي و فني هم شده است، اما بي گمان بزرگترين اشتباه حرفه اي او، جايي خارج از اين حوزه، آنگاه رقم خورد كه او دعوت احساسش را پذيرفت و براي هدايت تيمي از هم گسيخته و در مرز نابودي، به ايران بازگشت. غير از مشقاتي كه كار با يك مجموعه بحران زده و سرشار از عناصر بي كيفيت دارد، او حالا در ايران با رنج هاي بزرگتري هم روبه رو است؛ دردهايي از جنس دروغ، تهمت، قدرنشناسي و حسادت. براي آنان كه وسعت نگاهي به اندازه نوك بيني شان دارند، دستاوردهاي شگفت انگيز و مطلقا بي نظير دنيزلي در فوتبال رو به جلوي تركيه اهميتي ندارد. آنها حتي فرصت يادآوري اين نكته را هم ندارند كه افندي قهرماني هاي دوگانه اش با بشيكتاش در ليگ و جام حذفي را همين دو فصل قبل به دست آورد و حداقل انگ بي شرمانه «دوري از فوتبال روز جهان» به او نمي چسبد! در حال حاضر، مهم فقط اين است كه آقا مصطفي در حلقه مشتي بازيكن ضعيف و كم فروش گرفتار شده و مخمصه كنوني اش، بهترين فرصت براي خودنمايي يك عده و انتقامجويي شان از موبورها و چشم آبي ها تلقي مي شود. مرسي آقاي دايي كه به دنيزلي مي تازيد و از راه آهن قعر جدولي غافل ايد، مرسي آقاي مايلي كهن كه سرمربي تركيه اي را به خاطر نتيجه نگرفتن با تيمي تحقير مي كنيد كه ابتداي فصل مدير فني اش بوديد و رد پاي پررنگ تان در شاهكارهايش هنوز پيدا است. شما بايد پرسپوليس ي ها را عفو كنيد كه پيشنهاد رويايي تان براي تشكيل كادر فني متشكل از عباس چمنيان به عنوان مربي و نعيم مايلي كهن در كسوت آناليزور را رد كردند و سراغ گزينه نامرغوبي مثل دنيزلي رفتند!

3- بله؛ اين روزها پرسپوليس نتايج ضعيفي مي گيرد و در مسابقات ليگ دور از انتظار ظاهر مي شود، اما معترضان كلاه شان را قاضي كنند و انصاف بدهند كه كادر فني در اين ناكامي ها چقدر مقصر است؟ آمار و ارقام مي گويند تيم استيلي كه در هر هفته از مسابقات ليگ برتر با حداكثر نيرو، اميد و انگيزه به زمين مي رفت تا به صدر جدول نزديك شود نيز حال و روز چندان بهتري از گروه بي هدف و سردرگم فعلي نداشت كه چنين واقعيتي، بيش از هر چيز ديگري گوياي بضاعت اندك و بحران هاي فرامتني اين تيم بوده است. عادلانه تر خواهد بود اگر منتقدان غرض و مرض دار كنوني و به ويژه حميدخان استيلي كه با اعتماد به نفسي تاريخي در مورد «تاكتيك هاي دنيزلي» اظهار فضل مي كند، به ياد بياورند كه چگونه همين پرسپوليس در اوج طراوتش و با همه توانش در استاديوم آزادي 117 دقيقه مقابل قعرنشين ليگ يك متوقف شد و با آژان كشي از پس مس رفسنجان نگون بخت در جام حذفي برآمد. آيا آن روز امثال مايلي كهن براي به چالش كشيدن وضع موجود احساس تكليف نمي كردند؟ مصطفي دنيزلي در چنين وضعيت بغرنجي به پرسپوليس آمد تا از آخرين سنگر باقي مانده اين تيم در ليگ قهرمانان آسيا دفاع كند؛ جايي كه او تاكنون در آن موفق بوده، اما هيچ بعيد نيست جنجال ها و حاشيه سازي هاي كنوني به اصطلاح دلسوزان، شهد موفقيت در اين مسابقات را هم در كام مردم به زهر تبديل كند.

4- جهان سومي، عقب افتاده، پول پرست، فرصت طلب يا موج سوار؛ هر چه مي خواهند به دنيزلي بگويند. اصلا كار اين مربي «جنايت عليه بشريت» بوده، اما مهم اين است كه اكثريت هواداران واقعي فوتبال، پشتيبان او هستند و به مهارتش ايمان دارند. در روزهايي كه مدعي عنوان قهرماني ليگ در روز تعطيل نمي تواند 10 هزار تماشاچي به استاديوم بكشاند، از تيم بيمار همين دنيزلي ناكارآمد(!) استقبال صدهزار نفري به عمل مي آيد و حتي باوجود تساوي تلخ و ديرهنگام هم خبري از ابراز ناخشنودي هاي متداول نمي شود. كاش مديران پرسپوليس مرعوب اين فضاي مأيوس كننده نشوند و با ادامه حمايت از دنيزلي، مقدمات از راه رسيدن روزي را فراهم بياورند كه با موفقيت دوباره علم و دانش، منتقدان كنوني نيز به كنج عزلت و عافيت خودشان برمي گردند.