دنیزلی و فرگوسن در خدمت کالدرون!

شاید یک ماه پیش بعد از رقم خوردن چهارمین شکست فصل پرسپولیس برابر نفت مسجد سلیمان هیچکس حتی تصورش را هم نمی کرد سرخپوشان عنوان تشریفاتی، اما معنادار قهرمانی نیم فصل را به دست بیاورند، اما این اتفاق رخ داد. با شکست سنگین سپاهان برابر نفت آبادان، پرسپولیس نه تنها با 34امتیاز و3پوئن اختلاف نسبت به تیم دوم جدول صدرنشین نیم فصل شد، بلکه عنوان بهترین خط دفاعی را هم به خودش اختصاص داد. تازه صدرنشینی سرخ ها در حالی است که نیم فصل به اضافه یک هفته از مسابقات لیگ نوزدهم گذشته و در حقیقت هفته شانزدهم نیز انجام شده است. در هفته شانزدهم سپاهان و استقلال به عنوان اصلی ترین رقبای پرسپولیس 2بازی آسان خانگی برابر شاهین بوشهر و ماشین سازی تبریز برگزار کردند، درحالی که پرسپولیس یکی از دیدارهای بیرون از خانه اش را برابر پارس جنوبی جم از سر گذراند. همه اینها نشان می دهد دستاورد کنونی این تیم چقدر حائزاهمیت است؛ اما به راستی چطور تیمی که کادرفنی اش را هم عوض کرده بود، با وجود تحمل 4شکست چنین قهرمانی مقتدرانه ای را در نیم فصل تجربه کرد؟ برای فهم این موضوع بد نیست دو فلسفه از دو مربی محبوب فوتبال را با هم مرور کنیم.

دنیزلی: پایان تورنمنت مهم تر است
مصطفی دنیزلی چند دوره در فوتبال ایران کار کرده و همین فرصت خوبی بوده تا با دیدگاه هایش آشناتر شویم. او که قبل از دوره کهولت فعلی یک مربی جذاب و خوش فکر به شمار می آمد، یک عبارت مهم داشت که از آن به عنوان فلسفه فوتبالش یاد می ‎ کرد. دنیزلی همیشه می گفت: «شروع یک بازی شاید مهم باشد، اما پایان آن مهم تر است. همینطور آغاز یک تورنمنت اهمیت دارد، اما باز پایان آن مهم تر است.» شاید با همین فلسفه بود که آقا مصطفی استاد کام بک زدن و تبدیل شکست به پیروزی لقب گرفت. داربی 74تهران با هت تریک ایمون زاید بهترین مثال در این مورد است. نگاه دنیزلی به مسابقات هر فصل هم همینطور بود. او زمانی که در لیگ ششم هدایت پرسپولیس را بر عهده داشت، ابتدا به شکل چشمگیری از رقبا عقب افتاد، اما در مقطع پایانی فصل نه تنها آن فاصله 12امتیازی مشهور با استقلال را جبران کرد، بلکه چیزی نمانده بود ناباورانه تیمش را قهرمان کند. حالا هم کالدرون همان راه را می رود. او تیمی که هفته ششم با شکست در نیمی از مسابقاتش در رتبه هفتم جدول قرار داشت را در پایان هفته شانزدهم با 3امتیاز اختلاف صدرنشین کرده است؛ این یعنی مبارزه هدفمند، یعنی فلسفه.

فرگوسن: بازی های کوچک هم 3امتیاز دارند
بسیاری از مفسران عقیده دارند یکی از دلایل موفقیت حیرت انگیز و طولانی مدت الکس فرگوسن در منچستریونایتد این بود که او ارزش کسب پیروزی در مسابقات کوچک تر را به خوبی می دانست. زیاد پیش می آمد که تیم سر الکس در مسابقات بزرگ بازنده شود، اما در پایان همان فصل باز هم جام قهرمانی روی دست شاگردان او بالا می رفت. خودش بارها جملاتی شبیه این به زبان آورد: «اشتباه مردم این است که فکر می کنند بازی با چلسی یا آرسنال 6امتیاز دارد و پیروزی برابر رقبای کوچک 2امتیاز. درحالی که همه بازی ها 3امتیازی هستند. این یک واقعیت ساده است، اما اهمیت خیلی زیادی دارد.» و حالا داستان گابریل کالدرون است؛ مردی که تیمش به تراکتور، سپاهان و شهرخودرو باخت، اما با خلق یک رکورد عجیب و معدل امتیازگیری «2.12» قهرمان نیم فصل شد. پرسپولیس کالدرون همه تیم هایی را که باید می برد برد و امتیاز مفت از دست نداد. شاید تنها غفلت سرخپوشان، پنالتی از کف رفته دقیقه 90 برابر ماشین سازی بود که اگر به ثمر می نشست، حالا اختلاف این تیم را با نزدیک ترین تعقیب کننده اش به عدد عجیب 5می رساند. بله؛ حق با فرگوسن بود: «این یک واقعیت ساده است، اما اهمیت خیلی زیادی دارد.»