دوپينگ فوتبال ايران هياهو براي هيچ

حال و هواي همه «دوپينگي» است. از فرداي آخرين نود، حالا همه تب «دوپينگ» گرفته اند و اين از خاصيت هاي عادل فردوسي پور است كه هر سه ماه يك بار، آمپول«شوك» را به رگ جامعه تزريق مي كند. «پديده دلالي»، «شادي 18+ شيث-نصرت» و «دوپينگ» كه دوشنبه شب گذشته آخرين هت تريك عادل را كامل كرد.

«آزمايشگاه كلن» جعبه سياه ورزش ايران است. شايد اگر دسترسي به نتايج آزمايش هايي كه نمونه هايش تمبر ايراني دارد مي بود، حالا در كنار شعار «اعتياد بلاي خانمان سوز»، به فكر شعار ديگري هم باشيم! آقاي مربي در جلسه هاي تمريني به جاي نكته هاي فني مثل نقل و نبات، قرص و شربت بين بازيكنان تقسيم مي كند؛ دكتر تيم عوض پانسمان زانوي آسيب ديده و فيزيوتراپي، دايما از سرنگ هاي تازه هواگيري مي كند تا به توصيه سرمربي سوخت موشك تزريق كند و آقاي سرمربي كه پودر و مكمل و قرص و آمپول را به سفارش واسطه يي از آن طرف آب سفارش مي دهد. به اندازه همان دلال هايي كه اخيرا بحث شان داغ بود، واسطه هاي پركاري اطراف تيم هاي ورزشي پرسه مي زنند كه كارشان «بيزنس دوپينگ» است! پكيج پيشنهادي دلالان دوپينگ از نوع داروي مصرفي تا زمان هاي مصرف مناسب براي گريز از آزمايش هاي احتمالي بعد از هر مسابقه را شامل مي شود و آخرين متدهاي خنثي سازي نمونه را ارائه مي دهد! مثلا «تكه ناخن»، شايد از آخرين روش هاي رسانه يي شده براي پاك سازي هر نوع نمونه يي است! كار هم كه بيخ پيدا مي كند دكتر هاشميان ، مسوول كميته

ضد دوپينگ فدراسيون فوتبال، مي گويد محرمانه است؛ «اين پرونده ها كاملا محرمانه است.»

ورزش ايران شايد تنها جايي در دنياست كه «دوپينگ» را به سبك فيلم «آژانس شيشه اي» ابراهيم حاتمي كيا به مساله «خاص» تبديل مي كند، در فيلم «آژانس...» هم حاج كاظم رزرواسيون دو عدد بليت تهران-لندن را در يك آژانس هواپيمايي خصوصي با شور حاج كاظمي و يك ژ3 به «خط قرمز» تبديل كرد؛ «مربي، شما بعد جنگ سينما زياد مي رفتي، نه؟ آخه برادر من، اين جا كه تگزاس نيست!» اينها را نقش سلحشور، رضا كيانيان، در راستاي حفظ امنيت سناريو مي گويد!اسامي دوپينگي ها با حروف مخفف اعلام مي شود، مثل گزارش اخبار سيما از دادگاه اختلاس كه متهمان با اسامي تك حرفي معرفي شدند. در ادامه از پرسپوليس و استقلال مي گويند و حتي مصاحبه هايي هم از همان مخفف ها منتشر مي شود. همه چيز را همه مي دانند ولي قرار است كسي به روي خودش نياورد! مثل ماجراي دلالي. كمي كه خبرها و اسناد فراتر مي رود، مي بيني همه چيز از يك سوءتفاهم آغاز شده! وگرنه همه چيز پاك است و زندگي همان سيبي است كه گاز بايد زد با پوست و وقتي جريمه دوپينگ «تذكر كتبي» است، زندگي دقيقا شستن همان بشقاب است؛ يعني صورت مساله را پاك كردن و اين آرزو كه هر جنبنده يي «گربه» است و لاغير!

«از نظر فدراسيون ، بحث انتقال مسووليت مبارزه با دوپينگ در فوتبال از فدراسيون به نادو كاملا منتفي است و همكاران ما در ستاد ملي مبارزه با دوپينگ هم موافق هستند كه شرايط فعلا مطلوب است. وقتي فدراسيون فوتبال با قدرت كارش را انجام مي دهد و اين كار بدون هيچ نقصاني شكل گرفته، ديگر دليلي براي طرح اين گونه بحث ها باقي نمي ماند. كساني كه اين حرف ها را مطرح مي كنند از قدرت فدراسيون در مبارزه با دوپينگ مرعوب شده اند.» اينها را همان دكتر هاشميان مي گويد و اعتقاد دارد كه هم نقصاني نيست، هم فدراسيون در راه مبارزه ارعاب مي كند و اين «توبيخ هاي كتبي» شايد از مظاهر ارعاب است!

هوشنگ نصيرزاده هم كه اين روزها بخاطر نزديكي به انتخابات فدراسيون ، پيش بيني سمت و سويش ممكن نيست، اصل ماجرا را به گردن فيفا مي اندازد و به نفع برخي ها مي گويد: «فيفا در طول مسابقات جام جهاني، به دليل درآمد هنگفتي كه از اين مسابقات دارد، نام دوپينگي ها را برملا نمي كند تا سلامت مسابقات پردرآمد خودش را زير سوال نبرد، مگر در موارد حساسي كه هاوه لانژي با ماردونايي بد باشد. وگرنه، من درباره محافظه كاري فيفا در قصه دوپينگ، ترديدي ندارم»؛ يعني نصيرزاده معتقد است براي فيفا، «دوپينگ» يك جور انتقام شخصي است! و فوتبال و «دوپينگ» زندگي مسالمت آميزي دارند تا «صنعت فوتبال» ورشكست نشود!

«مارادونا به كوكايين اعتياد داشت و همه مي دانستند. اما وقتي كه از دست دادن با هاوه لانژ خودداري كرد، مغضوب فيفا شد»، هوشنگ مي گويد و خبر ندارد «هاوه لانژ نشئگي رو با ماشين باباش رفته، ديه گو خماري رو پياده...» (اين آخري را جز مسعود كيميايي هيچ كس ديگري نمي تواند بگويد). نمونه هاي آزمايش با كلي هزينه به يورو به كلن آلمان پست مي شوند، نتايج آزمايش با هزينه هاي تكميلي مرجوع و اعلام مي شوند و در ادامه به سبك نسوختن نه سيخ و نه كباب، رفع و رجوع!

از روزهايي كه فرشاد فلاحت زاده دوپينگش را گردن قصاب محل شان انداخت كه گوشت هايش غني شده بوده تا ديروزي كه يك تكه ناخن پرونده را مختومه كرد، راهكاري موثر براي مواجهه با پديده هاي مخرب در ورزش و به ويژه فوتبال وجود ندارد؛ از دلاليسم تا دوپينگ، براي مدتي تب جامعه را داغ مي كند و بعد شامل مرور زمان و فراموشي تدريجي مي شود؛ «ببين حاجي، من اصلا نمي تونم باور كنم كه اين كار، كار شما باشه! چرا؟» مثل ما كه باور نمي كنيم ورزشكاران مان اهل دوپينگ باشند؛ «دليلش زمونه و دوري و مشغله شماست!» براي همين، اينجا دوپينگ اخطار دارد اما تكل دوپا اخراج! «تو رو امام هشتم تمومش كنيد، مردم دارن تماشاتون مي كنن.» عباس آژانس با لهجه غليظ مشهدي مي گويد.

نویسنده : رامتين جباري