رادو در راهی که نیلسون رفت و یک شد

بوژیدار رادوشوویچ امیدوار است بعد از چهار سال نیمکت نشینی به گلر اول تیم پرسپولیس تبدیل شود.

تمرین روز گذشته سرخپوشان پایتخت در حالی برگزار شد که بوژِیدار رادوشوویچ دروازه بان کروات این تیم نیز در بین بازیکنان حضور داشت. این دروازه بان 30 ساله به عنوان نخستین خارجی قرمزها خود را به تهران رساند تا نشان دهد چه میزان برای حضور در اردوی پرسپولیس بی تاب بوده و همین موضوع دست مایه تمجید دوباره طرفداران پرسپولیس از وی شد.

روز نخست حضور رادو در تهران با مصاحبه ای از سوی علیرضا بیرانوند همراه شد که در آن رادوشوویچ را محق برای رسیدن به پیراهن شماره یک می دانست و دیروز هم رادوشوویچ در پاسخ به این مصاحبه به تشکر از گلر ملی پوش سرخ ها پرداخت و البته گفت که چهار سال برای چنین روزی صبر می کرده که شانس به او رو کند و دروازه بان اصلی پرسپولیس شود.

راهی که رادوشوویچ از لیگ شانزدهم تا حالا طی کرده، راهی است مشابه مسیر نیلسون کوریا جونیور که البته این گلر برزیلی زودتر از آنچه که فکرش را می کرد به مقصد رسید. نیلسون در لیگ دوازدهم به عنوان گلر ذخیره شهاب گردان به پرسپولیس پیوست اما با ناکامی گردان در هفته های نخست به ترکیب اصلی رسید و حتی در دربی پایتخت نیز به میدان رفت. عملکرد نیلسون به قدری خوب بود که انتخابی جز جدایی برای شهاب گردان باقی نماند.

این دروازه بان برزیلی در لیگ سیزدهم نیز عملکرد خوبی داشت و نقشی کلیدی در نایب قهرمانی سرخ ها ایفا کرد. با این حال یک اشتباه در مقابل سپاهان در فینال جام حذفی و یک اشتباه در برابر راه آهن در بازی یکی مانده به آخر لیگ سیزدهم، سبب شد تا علاوه بر نمایش های درخشان، خاطرات تلخی نیز از او در ذهن طرفداران پرسپولیس باقی بماند. با این حال قطعا طرفداران پرسپولیس و همچنین مربیان نیلسون، نمره ای بیشتر از قبولی را به عملکرد او می دهند.

رادوشوویچ از نظر فیزیکی شباهت های زیادی به نیلسون دارد و از نظر فنی هم شاید در همان سطح باشد. همچنین از نگاه هواداری، هر دو محبوبیت بسیار زیادی در بین طرفداران دارند تا حدی می توان نیلسون را جزو محبوب ترین های تیم علی دایی و رادو را در بین محبوب ترین بازیکنان کنونی سرخپوشان هم جای داد. با این حال رادو برخلاف نیلسون که طی 4 هفته به ترکیب اصلی رسید، بعد از 4 سال شانس رسیدن به دروازه را دارد.

او در این مدت به عنوان دروازه بان ذخیره عملکرد خوبی داشته و به خصوص در سال 98 تنها یک گل دریافت کرد که این آمار در 9 بازی، قابل ستایش است. البته به جز نیلسون و رادو، پرسپولیس دروازه بان های خارجی دیگری هم داشته؛ از ساشا ایلیچ مقدونیه ای که در لیگ سوم اشتباهات فراوانی داشت تا آسمیر آودوکیچ که در دوره محدودیت حضور دروازه بان های خارجی در لیگ برتر، در بازی های آسیایی عملکردی بسیار خوب برای پرسپولیس داشت و سپس در بازی ایران - بوسنی هم در فهرست تیم آبی پوش قرار گرفت و یک بار دیگر با ایرانی ها دیدار کرد، همچین الکساندر لوبانف گلر ملی پوش ازبک که هیچگاه در سطح انتظار ظاهر نشد و حالا به عنوان یکی از متهمین ناکامی سرخ ها در لیگ پانزدهم در دادگاه های هواداری مطرح می شود.

آودوکیچ در لیگ قهرمانان 2012 به صورت قرضی در پرسپولیس حضور یافت و اگر قانون محدودیت خرید دروازه بان خارجی نبود، در لیگ یازدهم برای پرسپولیس به میدان می رفت اما در نهایت پس از جدایی مصطفی دنیزلی، او نیز راه ترک باشگاه را در پیش گرفت. وی به خصوص در بازی رفت و برگشت مقابل الهلال سیوهای متعددی را انجام داد و حتی در مقابل الغرافه نیز با ثبت 6 مهار، روز درخشانی را سپری کرد. لوبانف اما دروازه بانی سنگین و کُند بود که در روزهای پرحاشیه سوشا مکانی پرسپولیسی شد ولی گل های عجیبی را خورد؛ از جمله دو گلی که در اصفهان از ذوب آهن دریافت کرد و دو امتیاز حساس را از تیمش گرفت.

حالا باید دید رادو که باسابقه ترین خارجی تاریخ پرسپولیس هم محسوب می شود، در دوران پس از بیرانوند چه خواهد کرد و البته باید دید که آیا مدیران و اعضای کادرفنی سرخ ها به بوژیدار در قامت گلر اصلی اعتماد می کنند یا این که به سراغ گزینه ای جدید خواهند رفت؛ نکته جذاب این که اگر رادو تا پایان قراردادش در پرسپولیس بماند، احتمال دارد در فصل 1400-1401 جزو سه کاپیتان این تیم نیز باشد.