رد پای برانکو، کمرنگ‌تر می‌شود

در مورد کیفیت عملکرد اسدی نظرات ضد‌و نقیض زیادی وجود دارد. باید صبور بود و دید آیا او می‌تواند جای خالی نوراللهی را پر کند یا نه. به هر جهت اما این جابه‌جایی، پرسپولیس یحیی گل‌محمدی را یک گام بلند دیگر از پرسپولیس برانکو ایوانکوویچ دور کرد. در حقیقت اگرچه ممکن است میراث معنوی دوران حضور مربی کروات مثل ذهنیت برنده و عادت به پیروزی همچنان حفظ شده باشد، اما از میراث نفری او در این تیم چیز زیادی باقی نمانده است.

ترکیب اصلی پرسپولیس برابر استقلال تاجیکستان از این قرار بود: « حامد لک، فرشاد فرجی، جلال حسینی، سیامک نعمتی، سعید آقایی، رضا اسدی، میلاد سرلک، امید عالیشاه، مهدی ترابی، وحید امیری و مهدی عبدی» از این جمع 5 نفر در دوره یحیی گل‌محمدی جذب شدند و مهدی عبدی هم استعداد جوانی بود که در زمان کالدرون از تیم امید به بزرگسالان اضافه شد. جالب اینجاست که هیچ‌کدام از تعویضی‌های مسابقه هم بازیکنان مربوط به دوران برانکو نبودند. عیسی آل‌کثیر و حامد پاکدل نفراتی هستند که بعد از خروج برانکو به پرسپولیس اضافه شدند. به این ترتیب یادگارهای ایوانکوویچ از بازی با حریف تاجیک، تنها جلال حسینی، سیامک نعمتی، عالیشاه، ترابی و وحید امیری بودند.

آخرین ترکیبی که برانکو برای پرسپولیس انتخاب کرد، مربوط به مسابقه فینال جام حذفی در فصل هجدهم برابر داماش گیلانیان می‌شود. آن روز سرخپوشان با این ارنج به مصاف حریف شمالی رفتند: «علیرضا بیرانوند، جلال حسینی، محسن ربیع‌خواه، مهدی شیری، محمد نادری، کمال کامیابی‌نیا، احمد نوراللهی، مهدی ترابی، سیامک نعمتی، ماریو بودیمیر و علی علیپور.» از این جمع 6 نفر هم‌اکنون از پرسپولیس جدا شده‌اند و نفرات دیگری به جای آنها بازی می‌کنند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت کم‌کم امضای یحیی پای پرسپولیس پررنگ‌تر از برانکو می‌شود؛ آنچه البته در گذر زمان، امری محتوم و غیرقابل اجتناب است.