رد پای تغییرات کادر فنی پرسپولیس در یک پیروزی بزرگ

پرسپولیس فصل قبل در چند بازی مهم و سرنوشت‌ساز با تغییرات درست و تعویض‌های بموقع کادر فنی‌اش بازی‌ها را با اختلاف حداقلی برد و در نهایت در کورسی جانانه با سپاهان به قهرمانی پنجم رسید. این قهرمانی از آنجا که یحیی گل‌محمدی و همکارانش در کادر فنی از ابتدا تا انتهای فصل تیم پرسپولیس را در اختیار داشتند به‌نام گل‌محمدی و کادر مقتدرش نوشته شد بخصوص وقتی بدانیم آنها بازی‌های زیادی را با همین تغییرات صحیح و کارگشا در آوردند. پرسپولیس مقابل آلومینیوم اراک نیاز به برد داشت چرا که بعد از برد استقلال در تبریز اگر سرخ‌ها در این بازی امتیاز از دست می‌دادند فاصله زیاد و شانس قهرمانی کمتر می‌شد. نیمه اول بازی با تیم خطیبی حتی سخت‌تر آن چیزی شد که پرسپولیس فکرش را می‌کرد. تیم یحیی در فاز حمله حتی با اضافه شدن مهدی ترابی و رامین رضاییان موقعیت چندانی نساخت و دو سه بار با سانتر و ایستگاهی و تنها یک بار با کار ترکیبی و از روی زمین شانس گل ایجاد کرد. در عین حال حریف هم دو سه موقعیت خوب داشت و بازی نسبتاً پایاپایی انجام داد؛ چه از نظر مالکیت و چرخش توپ در زمین چه از حیث خلق موقعیت و حضور مؤثر در فاز حمله. با وجود این تغییرات کادر فنی پرسپولیس در نیمه دوم ورق را به سود سرخ‌ها برگرداند. تغییر اول شاید کمی دیر اما درست انجام شد و سعید آقایی که مدت‌هاست اثرگذاری لازم را نداشته از بازی بیرون رفت تا با حضور حامد پاکدل با انگیزه تعداد مهاجمان پرسپولیس به 2 برسد. در عین حال با عقب رفتن یک خطی وحید امیری و حضورش در دفاع چپ حملات پرسپولیس از این جناح می‌توانست از یک پله عقب‌تر شروع شده و این به قدرت تهاجمی سرخ‌ها کمک کند کما اینکه اضافه شدن رامین رضاییان در حملات هم مثل امیری می‌توانست قدرت دو جناح سرخ‌ها را بالانس کرده و فشار متناسبی روی کناره‌های حریف بیاورد. با حضور پاکدل پرسپولیس سرعت کارش در یک سوم دفاعی حریف را بالاتر برد و توانست فضاهای بیشتری برای ارسال و پاس‌های عمقی پیدا کند. با بالاتر رفتن ریتم بازی در فاز حمله حالایک مهدی ترابی خلاق بهتر می‌توانست کارش را انجام دهد و وقتی وحید محمدزاده در مقابل مهدی عبدی و حامد پاکدل قرار گرفت از عهده مهار یکی از آنها بر نیامد و این برای پیش افتادن پرسپولیس کافی بود؛ هرچند نباید از هوش، مهارت و سرعت پاکدل براحتی عبور کرد. تغییر بعدی باز هم در خط دفاع اعمال شد تا سیستم بازی پرسپولیس را تغییر دهد. با حضور سیدجلال حسینی و اضافه شدنش به وحدت هنانوف و فرشاد فرجی این‌طور به نظر می‌رسید که پرسپولیس با تعدد مدافعانش در مرکز زمین قصد دارد مقابل توپ‌های بلند حریف ایستادگی کند که همین گونه هم شد. در عین حال سیستم بازی پرسپولیس از 2-4-4 به 1-4-5 در دفاع تغییر کرد که زمان حمله 3-4-3 می‌شد.

تغییرات بعدی در خط میانی داده شد و شجاعی و اسدی جای کمال و ترابی را گرفتند تا یکی سازنده و دیگری زننده گل دوم و قطعیت‌بخش پیروزی باشد. با تغییر سیستمی که داده شد پرسپولیس در 15 دقیقه پایانی هم حملات حریف و بازی مستقیم آنها را کنترل کرد و هیچ موقعیتی به آلومینیوم نداد هم به گل دوم رسید تا این پیروزی بر پایه چهار تغییر و جابه‌جایی درست کادر فنی پرسپولیس شکل بگیرد و سرخ‌ها مثل بسیاری از بازی‌های فصل قبل با درایت مربیان‌شان از یک بازی سخت سربلند بیرون بیایند.

70 درصد مالکیت و فقط چهار موقعیت گل
پرسپولیس همچنان از نداشتن یک هافبک خلاق و بازیساز رنج می‌برد و شاید جذب هافبک پلی‌میکر حتی نسبت به مهاجم نوک در اولویت باشد. شاهد این مثال بازی با آلومینیوم اراک است که پرسپولیس با وجود در اختیار داشتن 60 درصدی توپ 11 شوت به سمت دروازه حریف زد که فقط 4 تا از آنها شانس گل قطعی بود. پرسپولیس در شوت، شانس گل، مالکیت توپ و نبرد هوایی موفق آماری برتر از حریفش ارائه کرد و با در نظر گرفتن این آمار مستحق پیروزی بود.