روایت دایی از یک تصادف وحشتناک دیگر: با 220 کیلو متر رفتم ته دره!

یک احتیاط باعث شد تا ایده ای نو در ذهنمان پدیدار شود و یکی از اهالی هنر را به عنوان مصاحبه کننده در مقابل یکی از اهالی فوتبال قرار دهیم! ایده مصاحبه با علی دایی اما از آنجایی شکل گرفت که نگارنده به واسطه ذهنیت های علی دایی ترس این را داشت که نکند شهریار تن به این مصاحبه ندهد!
 
اخبار سینما را پیگیری می کنید؟
بله همیشه پی گیر اخبار سینما هستم و تقریبا اطلاعات خوبی از سینمای ایران دارم.
 
مهم ترین خبر سینمای ایران در سال گذشته جوایزی بود که فیلم جدایی نادر از سیمین در عرصه های بین المللی دریافت کرد. چه احساسی در این باره دارید؟
شاید باور نکنید اما من بیشتر از همه نسبت به این موضوع خوشحال بودم و فکر می کردم خودم این جوایز را گرفتم. واقعا بابت جوایزی که آقای فرهادی گرفتند از صمیم قلب خوشحال شدم. به نظر من هر کس بتواند برای ایران موفقیتی کسب کند و باعث بالا بردن اسم ایران شود برای همه ما عزیز است و باید قدرش را بدانیم. به همه این عزیزان تبریک می گویم.
 
به نظر شما این موفقیت های سینمای ایران می تواند استمرار داشته باشد؟
سینمای ما آنطور که باید و شاید در عرصه بین المللی موفق نبوده اما چند سالی است که استارت کار خورده و به نظر بنده سینمای ما پتانسیل این را دارد که بتواند این موفقیت ها را تکرار کند. امیدوارم در سال های دیگر هم شاهد موفقیت های بیشتر سینمای کشورمان در عرصه بین المللی باشیم.
 
شما کاراکتری خاص دارید که علی دایی را یک فرد مدیر نشان می دهد؟
می خواستم بپرسم که آیا می توانیم روزی را ببینیم که علی دایی مانند پلاتینی و یا بکن باوئر در عرصه بین المللی تبدیل به یک مدیر شود؟
به نظر من این کارها یک عزم ملی می خواهد. پلاتینی و بکن باوئر یک عظم ملی پشت سرشان بود و همه می خواستند که آن ها به این موفقیت ها دست پیدا کنند و به این سطح برسند. برای آقای بکن باوئر معلم می گیرند تا صحبت کردنش را هم درست کنند. زمانی هم که پلاتینی می خواست رئیس یوفا بشود در سفارت فرانسه در ایران هم برای رسیدن وی به این موفقیت جلسه گذاشتند در حالی که ایران یک کشور آسیایی است و به اروپا ربطی ندارد.
 
یعنی منظورتان این است که برای حضور علی دایی در پست های مهم فوتبالی در سطح بین المللی نیاز به یک اراده و عزم ملی است؟
به نظر من این ها کارهای خیلی بزرگی هستند. عزم ملی و حمایت ملی هم برای رسیدن به آن نیاز اساسی است که متاسفانه در مملکت ما وجود ندارد! می توانم بگویم 9/99درصد مردم دوست دارند و حمایت می کنند اما این عزم و حمایت را در مسئولیت نمی بینم!
 
اما موافق حرف من هستید که شما لیاقت و پتانسیل این را دارید که در جایگاه های مهم بین المللی در عرصه فوتبال قرار بگیرید؟
مطمئنا خیلی دوست دارم در زمینه مدیریتی در سطح بالا و در عرصه های بین المللی فوتبال مدیریت کنم اما همانطور که اشاره کردم، آن عزم و اراده را در نزد مسئولین نمی بینم و این ها اجازه نمی دهد بتوانیم به چنین جایگاه هایی برسیم. به عنوان مثال در AFC و در گذشته کسانی به سمت ریاست رسیده اند که بدون سابقه فوتبالی بودند اما به واسطه برخورداری از یک حمایت بزرگ و با لابی های آن چنانی به این جایگاه رسیدند.
 
شما در حوزه فوتبال درگیری های لفظی زیادی داشتید. در این زمینه تا کنون پیش آمده که خود شما شروع کننده جریانی باشید؟
تا الان نشده که من یک بار شروع کننده این گونه مسائل باشم اگر هم مساله ای به وجود آمده ، همیشه آمده ام تا از حقم دفاع کنم. شاید باور نکنید اما بارها پیش آمده که در مقابل موارد به وجود آمده ، صبوری کرده و جوابی نداده ام اما گاهی اوقات پیش آمده که فقط برای آگاهی مردم که بدانند اینطور که آقایان می گویند هم نیست، جواب دادم.
 
شما که صبوری کردید، امکان نداشت خویشتن داری بیشتری به خرج دهید و از به وجود آمدن درگیری لفظی جلوگیری کنید؟
گاهی اوقات اگر جواب ندهیم و صحبت نکنیم حمل بر این می شود که ضعفی داریم! همه اشتباه می کنند و من هم خیلی اشتباه داشته ام اما به ناحق یا دانسته و از روی آگاهی مرتکب اشتباهی نشده ام. اگر دقت کرده باشید هیچ وقت دروغ نگفته ام و به خاطر همین است که 100سال دیگر هم حرفم همان است که قبلا گفته ام.
 
با دروغ و دروغگویی ظاهرا خیلی مشکل دارید!
اگر آدم دروغ نگوید همیشه حرفش به دل مردم می نشیند. مردم ما از دروغ گریزان هستند و الان شما در جامعه می توانید این مساله را ببینید. مردم دروغ و حرف های نامربوط زیاد شنید اند و به همین خاطر دنبال راستی هستند، دنبال حقیقت هستند و به خاطر این من همیشه چیزهایی دیده ام که حقیقت بوده و اتفاق افتاده و پیرامون آن ها صحبت کرده ام.
 
معمولا در صحبت کردن و بیان مطالب هم ابایی ندارید!
هیچ وقت به خاطر خوشایند کسی صحبت نکرده ام. شاید باشم بخاطر مذهب مان و افکاری که مردم ما دارند و به خاطر جامعه مان از خیلی چیزها به راحتی گذشته ام اما چیزهایی را که دیده ام و گفتن آن ها می توانسته به ما کمک کند و مردم را روشن کند و به ضرر جامعه نبوده است، اشاره کرده ام.
 
علی دایی به گذشته خود هم فکر می کند؟
هیچ وقت گذشته خود را فراموش نکرده و نمی کنم. فراموش نمی کنم چه کسی بودم، از کجا آمده ام و به کجا رسیده ام. هر چه دارم هم از لطف خدا دارم و از بنده خدا ندارم که به خاطر آن ها خیلی مسائل را بازگو نکنم!
 
شما آقای گل جهان هستید ولی جایزه آقای گلی جهان به نام فرانس پوشکاش ثبت شده است. فدراسیون فوتبال ما پیگیر این موضوع نبوده است؟
به نظر من به خاطر این که فوت کرده به نام ایشان زده اند. همیشه بهترین گل سال را انتخاب کرده و جایزه ای به نام فرانس پوشکاش به گلزن می دهند. ایشان یکی از اسطوره های فوتبال بوده و از سال قبل با دعوت از همسرش مراسمی گرفتند و این جایزه را به نام وی نامگذاری کردند.
 
امکان این وجود دارد روزی علی دایی یک باشگاه فوتبال را خریداری کرده و شکل واقعی فوتبال حرفه ای را به همه نشان دهد؟
در فکرم هست. اصلاخیلی وقت است که به آن فکر می کنم اما با شرایطی که در فوتبال ما وجود دارد و همه چیز هزینه است، فعلا نه اگر زمینه اش فراهم شود خیلی دوست دارم اقدام به چنین کاری کنم. بعد هم این که قدرت مالی ما محدود است هر چه بدست آورده ایم از فوتبال بوده. اینطور نبوده که شب بخوابیم و صبح بلند شویم ببینیم فلان ملک ما قیمتش چند برابر شده و پولدار شده باشیم! و بخواهیم این پولمان را در این فوتبال هزینه کنیم.
 
در ارتباط با ضربه کاشتن زدن شما که این کار را خیلی خوب انجام می دادید و شاید به استیل شما هم نمی خورد گفته می شود در بایرن مونیخ که بودید با لوتارماتیوس ساعت ها تمرین ضربه کاشته انجام می دادید.
با لوتار ماتیوس در بایرن تمرین ضربه کاشته می کردم اما آن کسی که در زدن ضربات ایستگاهی نقش مهمی برایم داشت، ویه را برزیلی سرمربی تیم ملی در مقدماتی جام جهانی 98 بود. روزی در تمرین تیم ملی در زمین پیکان دید من بهتر از بقیه ضربه کاشته می زنم، برای من تمرینات ویژه ای در نظر گرفت. چارچوبی را برایم در نظر گرفت و من به قسمت خاصی از چارچوب ضربه می زدم.
 
نکته خاصی را در زمینه زدن ضربه کاشته به شما گوشزد کرد که باعث پیشرفت شما شد؟
فاصله با توپ، به کجای توپ ضربه بزنم و چه مدلی ضربه بزنم و همچنین نسبت به زاویه منطقه ای که قرار است ضربه بزنم نکات خوبی را به من گوشزد کرد. برزیلی ها در دنیا بهترین کاشته زنان بودند و ایشان ای کاش زودتر به پست من خورده بود!
 
به خاطر نکات آموزشی؟
بله، در اواخر فوتبالم که در سایپا بودم شاید باور نکنید از 5تا کاشته 4تای آنرا در تمرینات گل می کردم. می توانید از رحمان احمدی و میثاق معمارزاده بپرسید. ولی اواخر فوتبالم بود.
 
هنوز هم خوب کاشته می زنید؟
خیلی وقت است نمی زنم و یادم رفته است! یعنی یادم نرفته چون سن و سالم بالا رفته دیگر نمی توانم مثل سابق کاشته بزنم!
 
اگر امثال ویه را زودتر به پست شما می خوردند می شد فرض کرد گل های ملی شما به عدد 120 می رسید؟
بله اگر 5سال قبل از آن تاریخ چنین افرادی به پست من خورده بودند، می توانستند در آمار گلهایم و سایر موفقیت هایم تاثیرگذار باشند.
 
علی دایی در طول دوران بازیگری خود هر زمان که هجمه انتقادات علیه وی شدت می گرفت بهترین واکنش را نشان می داد. قضیه چیست؟
من به کارم اعتقاد دارم، روحیه ام بالاست و با این انتقادات روحیه ام خراب نمی شود. هرگاه درست کار کنی خدا بدون جواب نمی گذارد و به این موضوع اعتقاد دارم و با یک شکست میدان را خالی نمی کنم. کسی فکر می کرد پرسپولیس در این 2سال گذشته قهرمان جام حذفی شود؟ درست کار می کنم، با اعتقاد کار می کنم و به نتیجه می رسم.
 
گفته می شود خیلی ها از شما می ترسند! مثلا بسیاری از خبرنگاران شماره شما را دارند و می ترسند به شما زنگ بزنند. شما چگونه این موضوع را تحلیل می کنید.
من این موضوع را نمی دانم! اما خصوصیات اخلاقی ام طور دیگری است. شما نمی توانید یک خبرنگار را پیدا کنید که به من زنگ زده باشد و من با ایشان بد صحبت کرده باشم. شاید اتفاق افتاده باشد که خبرنگاری زنگ بزند و بگوید از فلان روزنامه هستم و من نخواسته باشم صحبت کنم. عذرخواهی کرده ام و گفته ام من با روزنامه شما مشکل دارم و صحبت نمی کنم! اما نشده که به خبرنگاری توهین کرده باشم یا بی ادبی کرده باشم. شاید جدی بودنم در کار یا کنار زمین چنین تصویری از من ایجاد کرده است. هر کس با من زندگی کرده یا نزدیک شده دیده که من عالم دیگری برای خودم دارم.
 
شما آدم شوخی هستید؟
مطمئنا. اما در کارم جدی هستم و کارم را با مسائل دیگر قاطی نکرده ام. زمانی که تمرین شروع می شود فقط به کار فکر می کنم اما بیرون یک آدمی دیگر هستم. جدی کارم را می کنم اما بیرون از کار می توانید از بچه ها بپرسید که با همه آن ها رفیق هستم.
 
در کار بگو بخند هم هستید؟
دایی: بله، خیلی! با دوستان همیشه شوخی می کنیم. اصلا زندگی با خنده قابل تحمل می شود!
 
اگه بخواهید بگویید دایی آدم شوخی است یا عصبانی، کدام را انتخاب می کنید؟
من به عصبانی و شوخی کاری ندارم همه چیز را رعایت می کنیم. هر چیزی سرجای خودش. من از خود شما خیلی کمتر عصبانی می شوم. من خودم را خیلی کنترل می کنم. شما خودتان را جای من بگذارید دوام نمی آورید. مثلا خبرنگاری بعد از بازی که باختی و می دانی دشمنت است، آمده و فقط سوال های بی ربط می پرسد یقه اش را می گیری یا نه؟ ولی من خیلی راحت از کنار تو می گذرم. عالم و آدم را تیر کردند که از من شکایت کنند. مثلا همین مسائل سال قبل خیلی ها را خط دادند که از من شکایت کنند. در چند دادگاه هم رفتم که خدا رو شکر سربلند بیرون آمدم .
 
تا حالا کنجکاوی کرده اید که چه کسانی به این افراد خط داده اند؟
متاسفانه وقتم را صرف این مسائل کرده ام و دیده ام که منسوب به فلان نفر است. یا فلان کس تا دادگاه با او آمده است! فقط از خودم دفاع کرده ام و خدا رو شکر تا حالا سربلند بوده ام.
 
اگر به آن زمانی برمی گشتید که تیم ملی به شما پیشنهاد شد باز هم قبول می کردید؟
حتما قبول می کردم! بروید از بچه های تیم ملی بپرسید. شرایطی که من در تیم ملی داشتم با این شرایط اصلا قابل قیاس نیست. بروید و از بچه های تیم ملی بپرسید. در آن موقع تو کار من می گذاشتند! اما الان همه بسیج شدند که تیم ملی موفق شود. اگر من ماندم مگر بدتر نتیجه می گرفتم؟ کسی که به جای من آمد مگر بهتر نتیجه گرفت؟
 
چه توقعی داشتید که برآورده نشد؟
برای اینکه پاداش بچه ها را کم نکنند دعوا می کردم. کویت که رفتیم مسئولین فدراسیون یک ریال به ما پول ندادند. همه جا دست خالی رفتیم اما در کره شمالی قبل از بازی 7، 8هزار دلار پاداش دادند چون می خواستند آن مربی موفق باشد. خیلی از مسائل بود که آن موقع نگفتم و الان هم نمی گویم اما همه را یادداشت کردم.
 
پس شما در زمان مربیگری تیم ملی وظایف فدراسیون را هم انجام می دادید؟
با فلان تیم اروپایی صحبت کردم، تمام کردم که برویم بازی کنیم آقایان یادشان رفت جواب ایمیل کشوری که در دنیا صاحب فوتبال است را بدهند. بعد آمدند و گفتند بیایید با فلان کشور عربی بازی کنید هزینه اش کمتر است و اگر آن کشور صاحب فوتبال بیاید برای ما هزینه دارد! من در تیم ملی اینطور مربیگری کردم و گرنه مربیگری کردن در تیم ملی خیلی راحت تر از باشگاهی است!
 
این که در اکثر دنیا فوتبال ایران را با علی دایی می شناسند چه حسی به شما دست می دهد؟
همه اینها خواست خدا بوده و این عزت را به من داده است. هیچگاه حس غرور به من دست نداده است. شاید باور نکنید وقتی خیلی ها از من تعریف می کند حتی خجالت هم می کشم. همه این ها را خدا داده و اگر مغرور شوم یک شبه از من می گیرد!
 
راجع به علی دایی به کنایه می گویند دایی را خدا بغل کرده است! راجع به این موضوع چه نظری دارید؟
اگر خدا من را بغل کند به آسمان ها پرواز می کنم. خدا را شکر می کنم که اگر حتی خدا به من اشاره کند یا من را ببیند! من خدا را با تمام وجودم حس کرده ام.
 
چند جایی که خدا شما را بغل کرده، کجا بوده است؟
مثلا در هیروشیما و بعد از لگدی که از بحرین خوردم! 10ساعت در اتاق عمل بودم در همانجا خدا را با تمام وجود حس کردم. آن ماجرا و اتفاق برایم درس زندگی بود و خیلی چیزها به من یاد داد که می شود راحت با یه لگد همه چیز را از دست بدهی. بعد از هیروشیما همه گفتند فوتبال علی دایی تمام شد! فقط می توانستم راه بروم. کسی که 22ساعت شکمش را پاره کنند فوتبالش تمام می شود اما تازه بعد از آن فوتبال من شروع شد!
 
و مورد غیر ورزشی هم بوده که لطف خدا را در دفع خطر ببینید؟
زمانی که در بیله فیلد بودم با سرعت 220کیلومتر با ماشین افتادم داخل یک دره! یکی از دوستانم آمده بود و داشتم او را می رساندم. در مسیر برگشت از هانوفر بودم. بعد از 30، 40سال در آلمان هوا به طرز عجیبی سرد شده بود. با 220کیلومتر در حال حرکت بودم که به جایی رسیدم که دیدم فلاش ماشین ها همه روشن است و با سرعت 5کیلومتر در حال حرکت هستند! برای این که به آنها برخورد نکنم به سمت دره منحرف شدم. عین فیلم به گاردریل برخورد کردم و چند دور چرخیدم و به داخل دره پرتاب شدم! موبایلم خرد شد اما یک مو از سرم کم نشد! با لگد زدم در را باز کردم و سالم از ماشین بیرون آمدم !
 
حالا در نکات مثبت چه جاهایی خدا را حس کرده اید؟
همین که توانسته ام در زندگی ام یک جوان تنها که از اردبیل آمده ام و بدون حمایت کسی به اینجا برسم و این که سالم نفس می کشم خودش لطف خدا بوده است!
 
قضیه رباط پایتان چیست؟
پای چپ من رباط ندارد. به این شکل 10سال خودم را حفظ کرده ام و با این وضعیت 5سال در بوندس لیگا حضور پیدا کرده ام. این را هم از لطف خدا می دانم.
 
خیلی از کارگردانان را دیده ام که وقتی دستیارانشان از آن ها جدا شده اند، ناراحت شده اند. اگر روزی یکی از دستیارانتان تیم دیگری را بگیرد و از شما جدا شود باعث ناراحتی تان می شود؟
من دستیارانم را با شناخت انتخاب می کنم و اگر قرار شود به تیم دیگری برود و مربیگری کند خوشحال هم می شوم. من کسی هستم که با موفقیت هر ایرانی خوشحال می شوم.
 
به او کمک هم می کنید؟
حتی پیش آمده که دستیارم قرار بوده به تیم دیگری برود خودم تماس گرفتم و حمایتش کردم. از خدایم است که تمام دستیارانم روزی در تیم های دیگر سرمربی بشوند و به لحاظ مالی و کاری پیشرفت کنند
 
شما دست به خیر هم هستید و به خیلی ها کمک مالی هم می کنید اما اجازه نمی دهد اخبارش جایی درز کند.
من اگر هم کاری از دستم بربیاید به خاطر دلم انجام می دهم و اگر هم قرار باشد به خاطر دلم کاری را بکنم به غیر از خودم و خدا که بر همه امور آگاه است، کسی چیزی نمی فهمد. خیلی وقتها هم شده در قبال کمک به دیگران شرمنده آن ها هم شده ام. از آن چیزی که خدا به من عطا کرده، باید مقداری را هم به افراد نیازمند کمک کنم.