روز بدون طلاق!

یکشنبه 14 مهر را روز بدون طلاق نام نهاده بودند. روزی که قرار بود هیچ کسی سخنی از جدائی و مهر نکند و در شب چنین رویداد سمبولیک بود که تیم والیبال ما برای بار دوم و برای اولین بار به دور از خانه برای دومین دوره متوالی قهرمان جام ملتهای آسیا شد. قهرمانی شیر مردان والیبال در کنار حضور بسیار موفق این تیم در لیگ جهانی برای ورزش ما و شاید کل ایران یاد آور زیبایی های شادی و سرور بود در والیبال که سخن ها همه از پیوند و دوستی ها است. همان طور که در کشتی آزاد هم چنین بود و باعث شد تیم کشتی ما قهرمان جهان شود. موفقت کشتی آزاد و کشتی فرنگی و والیبال در کنار بسکتبال گذاشتیم و آنجا هم دیدیم پول نیست و توجه کم است و حتی سالن اختصاصی و حقوق ماهیانه این بچه ها هم قطع می شود اما پیوند وجود دارد همه جا ترنم شادمانی ها و سرور است.

فوتبال ما در این مدت هم بی کار نبود. فوتبال ما در تهران در برابر تیم اف سی سئول با نمایشی نه چندان امیدوار کننده حذف شد و از فردای این حذف چون قبلش همه جا جدائی و طلاق بود. دعوای حسن زاده رئیس کمیته انضباطی با امیر قلعه وعی قبل از بازی بود و بعد از آن دعوای آتیلا حجازی با قلعه نوعی و دعوای فتح الله زاده با خبرنگار 90 و دعواهای دیگر که برای استقلال تنها درد جدائی داشت.

در پرسپولیس هم طلاق بود و جدائی

محمد مایلی کهن و علی دائی دو سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ما هستند دو مهره ای که فوق لیسانس تربیت بدنی دارند و شاهدیم از چه الفاظی بهره می جویند و در این بین کار به جایی رسیده که محمد مایلی کهن دائی را ایرانی هم نمی داند و نمی گوید اگر دائی ایرانی نیست پس فوتبال ایران به چه کسی دلخوش باشد ؟ مایلی کهن از اخلاق می گوید او کسی است که در زمین مسابقه از فنس بالا می رود و در تمرین خبرنگار کتک می زده است. برای ابراز ارادت کاشانی را بهترین مدیر پرسپولیس می داند و از سوی دیگر دائی هم از خجالت او در می آید و حالا باید به دادگاه بروند. دادگاهی که همه می دانیم همه چیز آن نمایش است.

در سوی دیگر قهرمانی داور ما است. او محروم می شود و کسی نمی داند چرا حداقل اعلام نمی کنند چرا او محروم است ؟ صحبت از پول گرفتن ها است و در این بین کی روش هم به تهران می رسد و بازیکنانی را به تیم ملی فرا می خواند که یا مثل جباری اصلا بازی نکرده اند و یا مثل پولادی مصدوم هستند کی روش مصاحبه نمی کند. او هم قهر است. او هم نجوای جدائی می زند. او صادقیان را در حالی نمی بیند که تیم ملی ما درد بازیکنانی چون او را زیاد دارد اما ....

در روز بدون طلاق می اندیشیدم والیبال موفق است چون ادعا ندارد در والیبال ولاسکو قرار نیست از مربی وطنی چون کی روش طعنه بشنود. والیبال کسانی مثل مایلی کهن و قلعه نوعی و .. ندارد که خود را علامه دهر بدانند. فوتبال به سرمربی اش بها نمی دهد. در فوتبال مدیریتی وجود ندارد. در فوتبال پول هنگفتی است که کشتی و والیبال و بسکتبال خوابش هم نیم بینند. فوتبال چون ازدواج های به زور پول و زور است که به طلاق می انجامد و والیبال و بسکتبال و کشتی بی طلاق هستند.

فوتبال ما همه جایش طلاق است. کی روش از لیگ طلاق گرفته است و سرمربیان لیگ چون مایلی کهن از منطق و ادب و داورانی چون قهرمانی از عدالت و ....

فوتبال ما مدیرانی دارد که طلاق برای آنها مهم نیست. ناقوس طلاق و جدائی ها در فوتبال مدتها است به صدا در آمده اما کسی اهمیتی نمی دهد.

ورزشهائی چون والیبال ما در بی طلاقی ها رشد کرده و در سوی دیگر ازدواج های با زور و پول و سر و صدا چون طبل توخالی فوتبالفارسی بد نوا هستند.

درد فوتبال طلاق با منطق و مدیریت و انصاف و شعور و ادب و تربیت و همکاری است.