روز خبرنگار

جائي كه عشق باشد خدا هم هست
گاندي

عقربه هاي ساعت چرخيد و باز به ميانه تابستان رسيديم و گرمائي از سر تازگي را تجربه كرديم و به حكايت باران عشق رسيديم و عشقي كه با باران ذهن و قلم بي نوا داريم

و شاعري بود يكي

و در كوچه پس كوچه هاي شهرتك تكي

در پي ديدن آن دو چشمان چو بحر

كه مي خواند برايش ترانه دوري زاو چو تزريق زهربر تن

شاعري كه دلش در پي معشوق داشت

بي هيچ تشويش و غصه و فكر مغشوش داشت

شاعري كه شعرش او بود

ترانه مهرش تقديم او شد

وجودش و نجوايش از براي اوشد

دلش خواست كه برايش بخواند

زيكي ها

ز بي اسارتي ها

از رهائي از سندهاي جاعلانه

پندهاي جاهلانه

كه مي خوانند در گوش يار

نيست شاعر و شوريده و عاشقي در اين ديار

شاعري خواست كه نجوا كند

با شكسته قلم و قفل بر لوحش باز فريادها كند

كه

دوستش بي شمار

چون باران

باران

باران

دوستش دارد پر كلام

چو رگبار باران

باران

باران

مي طلبد آغوش

چو ابرها در آسماني كه مي نوازد

باران

باران

مي خروشد كه اي يار

باورم كن

عشقم

مهرم

و دلي كه شد پر طراوات تر با بارش

اين باران

باران

دوست دارم يگانه

يادت با من شاعرانه

و دانم كه كه هستم پر يقين در عشق تو

چون قطره هاي اين باران

باران

باران

امروز را به نام روز خبر نگار اسم گزاري كرده اند و در دنيائي كه روز نامه نگاري و خبر نگاري يكي از خطر ناك ترين شغلها بوده و در سراسر گيتي انواع مخاطرات قلم به دوستان وقايع نگار را تهديد مي كند ظلم به خبر نگار واژه چندان غريبي نيست و از اين رو ياد آوري روز خبر نگار و تبريك به آنها شوخي مهلكي است درد خبرگاري را حس مي كنم زيرا سالها سعي كردم بعنوان عضو كوچكي در كنارشان بوده و تا حدي اندك مي توانم غم و شايد بهتر باشد بگويم خطر قرباني شدن را كه عشقي به نام ” خبر نگاري ” ايجاد مي كند را درك كرده و آناني را كه ملقب به اين عنوان شده اند را تمجيد كنم

باري سالها است كه دل نوشته هاي خود را مي نگارم و هر گز خود را خبر نگار و يا روزنامه نگار ندانستم اما در جايگاه آنها وآن هم از تيره روزنامه نگار ورزشي مي نگارم و شاهدم كه حوزه ورزش نيز چون بسياري ديگر از حوزه هاي ديگر هر جامعه اي به قشر خبر نگار جفا مي كند و كار به گونه اي است كه خبر نگار را چون مرغي دانند كه هم در عزا و هم در عروسي سرش را مي برند نوشتن و آگاهي دادن و اطلاع رساني اين روزها در دنيا ديگر تنها يك وظيفه نيست بلكه تبديل به يك فدا كاري شده است و راههاي حصول به حقيقت و آگاه نمودن روز به روز سخت تر و كم كم تبديل به يك معجزه شده است و شايد به اين دليل است كه اين روزها از روزنامه نگار ي و خبر نگاري شغلي در حد سلحشوري و شواليه گري و دلاوري دوران قرون وسطي بايد ياد كرد و شايد به اين دليل باشد كه بايد همه روز را روز خبر نگار دانست زيرا هر روز با روزنامه اي آغاز شود و همه اين روزنامه ها به هفته اي رسند كه هفته نامه ها را پديد آورند و در پي آنها ماهنامنه ها و فصل نامه ها و سالنامه ها ومي آيند و مي روند روزنامه نگار ها هم چنين هستند و گاهي برده هم مي شوند هنوز در آمارهاي جهاني اين حرفه را يكي از خطر نا كترين ها در دنيا مي دانند و خيلي ها خبرنگار را شاغل نمي دانند بلكه شخصي دانند كه بالغ نيست و سر به باد مي دهد به ديگران معرفي مي كنند

هديه اي هر چند اندك براي تمامي جفا ديدگان عرضه روزنامه نگار ي در طول تاريخ نداشته و حتي جرات ابرازش هم ندارم اما اين قطعه از كتابم " نجواي هاي من " نقل مي كنم كه هيچگاه چاپ نشد اما دوست دارم بخشي از آن را تقديم به تمامي دوستان عزيزم مي كنم و اميد دارم روزگاري در دنياي امروز فرا رسيد كه هيچ خبر نگاري مجبور نشود كه به دنبال رنگ مركبها براي نگاشتن حقيقت و يا كتمان آن رود باشد ورنگ صداقت و وجدان و طيب خاطر براي نوشتن هاي هر خبر نگاري در هر نقطه دنيا يك واقعيت شود به اميد آن روز

روزي و روزگاري بود براي روزي نگار

رسم مي كرد قصه ها, بر ضمير روزگار

تلخي را نگاشت و شيرين حكايت نيز هم

سيه قصه و افسانه هاي سپيد را نيز هم

آمدند و زدند او را افترا, چرا سياه و راست تلخ انگاشتي ؟

سياهي را سپيد ننوشته و ما را رسوا كرده,ابله پنداشتي ؟

گوئي سپيدي را روزي نگار نتوانست بديد

شايد قلم بايد شب سيه را هم روشن بديد!

قصه غمهاي خلق خدا

قصه رنجهاي بچه ها

قصه ناله هاي پيرزنان

قصه بي پناهي بيوه زنان

بايد سپيدي پنداست و نگاشت بي هيچ حرف و بحث؟

ورنه جايگاهش آتش باشد بي هيچ حرف وبحث ؟

غل و زنجير و حبس و محكمه

بي نوا راستي روز نگار, قرباني ,در اين همهمه

قسمت او زندان بود و سيه چال و نسيان ها

نگاره هايش شد نصيب هيزم و قهقهه پاي منقل وقليانها

سالها اين قصه تلخ براي صادق روزي نگار

سالها تهمت و افترا بي نوا قلم واقع نگار

اما هنوز دلي بود در ميان اهل قلم

اندكي آدميت , وجدان ,در بازي جوهر و قلم

راستي ها در سينه ها ماندگار و حفظ شد

قصه حلاج و فردوسي و خيام همره حافظ شد

از ميان آن همه هيمه بهر كتاب و نقل ومجادله

اندكي ماند, برگ نوشته اي و حكايتي زدلهاي پرغلغله

قصه تكرار شدوروزگار بگذشت نوبت به آن ديگر رسيد

ليك راستي ماند و قصه دروغ ,آخر پايان رسيد

باشد كه چنين بادا