رونمايي از فوتبال فارسي جلوي چشم هاي پرتغالي...

ماه عسل تمام شد سينيور كرش!

1) اتفاقات بحث برانگيز ديدار پرسپوليس و استيل آذين، از جنبه هاي مختلفي قابل بررسي است، اما شگفت انگيزترين و در عين حال شايد مهم ترين وجه ماجرا كه تا حدود زيادي مغفول باقي مانده ، به رخ دادن همه آن حوادث غيرمترقبه و دردناك، درست پيش چشمان كارلوس كرش مربوط مي شود. به نظر مي رسد ماه عسل سرمربي سرشناس پرتغالي با فوتبال ايران خيلي زودتر از آنچه گمان مي رفت به پايان رسيده و وی حالا اندكي بعد از آنكه چلوكباب هايش را خورده و گشت و گذارهايش در بازار سنتي تهران را به پايان رسانده، با لايه هايي حقيقي و باورنكردني از فوتبال كشورمان روبه رو مي شود كه مي تواند مختصات جديدي از شغل پردردسري را كه او پذيرفته برايش آشكار كند. روز عالي به خير سينيور!

2) كارلوس كرش تنها اندكي پس از حضور در تهران، در پاسخ به سوالي كه ميزان آشنايي او با فوتبال كشورمان را مورد پرسش قرار داده بود، به وضوح از «علي دايي» نام برد و چنانكه پيش بيني مي شد، آقاي گل جهان را به عنوان شناسنامه فوتبال ما و آنچه او قبلا از ايران مي دانسته، معرفي كرد. حالا اما چه حادثه طعنه آميزي است كه استارت همه بدكرداري هاي آدينه تلخ آزادي را، درست همان كسي پيش ديدگان كرش مي زند كه قرار بود عزت و آبروي ما جلوي اين مرد غريبه باشد! دستور پرخاشگرانه علي دايي براي عدم رعايت بازي جوانمردانه- آنچه در زيستگاه كرش، عرفي معتبرتر و محكم تر از «قانون» تلقي مي شود- و سپس رفتار دور از شأن او در كنار زمين، حتما لحظات شوكه كننده اي را براي سرمربي جديد تيم ملي به وجود آورده كه با درگيري هاي پاياني مسابقه ادامه پيدا كرده و قطعا با صدور آرا و احكام انضباطي وارد فاز تازه تري مي شود. هنوز براي «حيرت كردن» خيلي زود است كرش جان؛ همچنان ناديده هاي ديدني متعددي باقي مانده كه دير يا زود پيش چشمانت رونمايي خواهد شد!

3) اينجا ايران است آقاي كرش؛ سرزميني كه قرار مي گذارند در آن شما را به تبريز ببرند تا يكي از پرتماشاگرترين و حساس ترين مسابقات فصل را تماشا كنيد، اما معلوم نمي شود در دقيقه 90، تكل نامريي كدام توجيه و تفسيري پاي شما را مصدوم مي كند تا به بهانه باور نكردني «آسيب ديدگي»، حضورتان در استاديوم يادگار قدغن شود. اينجا ايران است رفيق؛ سرزميني كه در آن، رييس كميته انضباطي از كنار خانه خدا، رفتار بازيكنان ليگ حرفه اي را به «جنگ هاي قبيله اي» تشبيه مي كند و از همان چند لحظه درگیری، 195 میلیون تومان پول برای فدراسیون در می آورد تا شاید قسط اول قرارداد شما هم راحت تر جور شود. اينجا ايران است مستر؛ سرزميني كه در آن «قهرمان ملي» كشور به جاي آنكه آبي روي آتش باشد و استانداردهاي اخلاقي و حرفه اي جامعه را گامي به پيش ببرد، خودش يك پارچه آتش زير خاكستر است كه به هر بهانه اي دامن مي گيرد، مي سوزد و مي سوزاند. اينجا ايران است سينيور؛ سرزميني كه در آن مالك تنها تيم خصوصي ليگ برتر، ناگهان تصميم مي گيرد تيمش را منحل كند و از ادامه رقابت ها كنار بكشد. راستي آخرين باري كه شنيدي در فوتبال به اصطلاح «حرفه اي» يك كشور، يك تيم وسط كار كنار بكشد و از ادامه مسابقات انصراف بدهد كي بوده؟ چند دهه قبل؟ كجاي اين كره خاكي؟!

4) حالا و با از ميان رفتن زرق و برق ها و ظاهرسازي هاي اوليه، كارلوس كرش زودتر از قبل درخواهد يافت چه كار دشوار و پيش بيني ناپذيري در فوتبال ايران دارد. اين تازه در شرايطي است كه هنوز بذله گويي هاي شگفت آور كفاشيان شروع نشده و هنوز اكبر ميثاقيان در تيم جديدش نيازي به «شوك دادن» به بازيكنان احساس نكرده و هنوز خبري از آن بيانيه هاي مشهور حاجي مايلي نيست و هنوز چند هفته اي تا اكران تازه ترين نمايش كمدي موزيكال «جشن قهرماني» باقي مانده و هنوز تراژدي بازي هاي نيمه تمام و آشوب ها و بهتان هاي مخصوص آخر فصل تكرار نشده است. اينجا ايران است كرش خان؛ يعني دقيقا همان كشوري كه شما با آن قرارداد امضا كرده ايد. مبارك باشد!